ଦାଦା ତମେ ଭାରି ଦୁଷ୍ଟ

 

ଦାଦା ତମେ ଭାରି ଦୁଷ୍ଟ

ସମୟ ସେତେବେଳକୁ ଦିନ ୧୨ ଟା ବାଜିବ । ମୁଁ ବାଇକ ଧରି ମୋର ଜଣେ ସାଙ୍ଗ ପାଖକୁ ଯାଉଥିଲି । ସାଇ ଛକ ପାଖରେ ପହଁଚିବା ବେଳକୁ ଦେଖିଲି ମହାନ୍ତି ବାବୁ ତାଙ୍କ ଘର ଆଗରେ ଠିଆ ହୋଇ ଝିଅ ମଇନା ସହିତ କ’ଣ କଥା ହେଉଛନ୍ତି । ବାଇକ ଅଟକେଇ ପଚାରିଲି – କ’ଣ ହେଲା ଭାଇ, ଏ ଖରାଟାରେ ଠିଆ ହୋଇ ବାପ ଝିଅ ଦୁହେଁ କ’ଣ କଥା ହେଉଛ ।

ସେ ହସି ଦେଇ କହିଲେ – ବୁଝିଲ ରବିବାବୁ, ଆଜି ତମ ଭାଉଜଙ୍କର ତାଙ୍କ ସ୍କୁଲରେ କ’ଣ ଗୋଟାଏ ପରୀକ୍ଷା ଅଛି ସେ ଘରେ ନାହାଁନ୍ତି । ମୁଁ ଅଫିସ ନ ଗଲେ ନ ଚଳେ । ଆଉ ଏ ଚଣ୍ଡୀ କହୁଛି ଘରେ ତାକୁ ଏକୁଟିଆ ଡ଼ର ଲାଗୁଚି । ମୁଁ କ’ଣ କରିବି କହିଲେ ।

ମୁଁ ମଇନାକୁ ଚାହିଁ କହିଲି – ଏତେ ବଡ଼ ପିଲାଟେ ହେଲୁଣି, ଡର କ’ଣ ମାଡ଼ୁଚି ।

ସେ କହିଲା: ଆମ ଘରେ କ’ଣ ସବୁ ଆବାଜ ହଉଚି, ଝଣ ଝଣ ଶୁଭୁଛି ।

ମୁଁ ହସି ଦେଇ କହିଲି – ବେଶୀ ଟି.ଭି . ଦେଖୁଚୁ ବୋଧେ । ହଉ, ଶୁଣ । ତୁ ଆମ ଘରକୁ ଯାଆ । ଖୁଡ଼ି ଅଛି, ତା ପାଖରେ ଥିବୁ । ବାପା କି ବୋଉ ଆସିଲେ ତମ ଘରକୁ ଆସିବୁ ।

ସେ ନାହିଁ ନାହିଁ ହେଉଥିଲା । ମହାନ୍ତି ବାବୁ କହିଲେ – ତୁ ଦାଦାଙ୍କ ଘରକୁ ଯାଆ । ସେ ଗାଡ଼ି ବାହାର କରି ପଳେଇ ଗଲେ ।

ମଇନା ସେଇଠି ଠିଆ ହୋଇଥିଲା । ସେ ଗତ ବର୍ଷ ମାଟ୍ରିକ ପାସ କରିଛି । ଦେଖିବାକୁ ବହୁତ ସୁନ୍ଦର । ଗୋଟାଏ ହାଫ ପ୍ୟାଂଟ ପିନ୍ଧିଥିଲା । ତା ଗୋରା ତକ ତକ ବଳିଲା ବଳିଲା ସୁନ୍ଦର ଗୋଡ଼କୁ ଦେଖିଲେ ଚାଟି ପକେଇବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଉଥିଲା । ମୁଁ କିଛି ସମୟ ଚିନ୍ତା କଲି । ଭାବିଲି, ଅନ୍ତତଃ କିଛି ସମୟ ଏ ଟୋକିର ଗୋରୀ ସୁନ୍ଦରିଆ ଗୋଡ଼କୁ ଦେଖିଲେ କେମିତି ହବ । ମଇନାକୁ ଚାହିଁ କହିଲି – ଚାଲିଲୁ ଦେଖିବା ତମ ଘରେ କୋଉଠି ଶବ୍ଦ ହେଉଚି ।

ଗାଡ଼ିକୁ  ବାହାରେ ରଖି ଦେଇ ଘର ଭିତରକୁ ଗଲି । ଘରେ ଆଉ କେହି ନ ଥିଲେ । ସେ ଏକା ଥିଲା । ମଇନା ୫ ଫୁଟ ୪ ଇଂଚ ଉଚ୍ଚତାର ଗୋରା ତକ ତକ ଛଇ ଛାଡ଼ିଆ ଟୋକି । ବୟସ ବୋଧେ ୧୫/୧୬ ହେବ । ଲମ୍ବା ବେକ, ବଳିଲା ବଳିଲା ସେକ୍‌ସି ଚେହେରା । ଫୁଲିଲା ଫୁଲିଲା ଛାତି । ସେ ମୋ ଆଗେ ଆଗେ ଯାଉଥିଲା । ମୁଁ ପଛରୁ ତା ଓଜନିଆ ମାଂସାଳ ପିଚାକୁ ଦେଖୁଥିଲି । ହାତରେ ଛୁଇଁବା ପାଇଁ ମନ ହେଉଥିଲା । ପ୍ୟାଂଟ ଭିତରେ ମୋ ବାଣ୍ଡଟା ମୁଣ୍ଡ ଟେକିବାକୁ ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲା । ମୋତେ ସୋଫା ଉପରେ ବସିବା ପାଇଁ କହି ସେ ଭିତରକୁ ଗଲା ଓ ପାଣି ଗ୍ଲାସେ ଆଣି ଆସିଲା । ମୋ ସାମନା ସୋଫାରେ ବସିଲା । କେତେ କ’ଣ କଥା ଗପି ଚାଲିଥିଲା । ମୁଁ କିନ୍ତୁ ତା ସୁନ୍ଦରିଆ ଦେହକୁ ଚାହୁଁଥିଲି । ସେ ଜିନ ପ୍ୟାଂଟ ଓ ଧଳା ରଙ୍ଗର ଟପ୍ ପିନ୍ଧିଥିଲା । ସେ ପିନ୍ଧିଥିବା ଡ୍ରେସ ତା ଜଙ୍ଘକୁ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଘୋଡ଼େଇ ପାରୁ ନ ଥିଲା । ସେ ମୁରୁକି ମୁରୁକି ହସୁଥିଲା । ମୋତେ ଲାଗୁଥିଲା, ସେ ମୋ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ଜାଣି ପାରୁଚି । କିଛି ସମୟ ପରେ ସେ କହିଲା: କ’ଣ ଦେଖୁଚ ଦାଦା ।

ମୁଁ ପ୍ରକୃତିସ୍ଥ ହୋଇ ଉଠିଲି । କହିଲି - ଆଚ୍ଛା ମଇନା, ତୁ ଏମିତି ପୋଷାକ ସବୁ ପିନ୍ଧିଲେ ତତେ ନ ଚାହିଁବା ଲୋକ ତ ଚାହିଁବେ । ତୁ କାହିଁକି ଏମିତି ସାନ ପ୍ୟାଂଟ ପିନ୍ଧୁଚୁ । ତୋ ଗୋରୀ ଗୋଡ଼କୁ ଦେଖିଲେ ଛୁଇବା ପାଇଁ ମନ ହେଉଚି । ଏମିତି ପୋଷାକ ପିନ୍ଧି ରାସ୍ତାରେ ଗଲେ ଟୋକାମାନେ ମାଡ଼ି ବସିବେନି ।

ମଇନା ହେଁ ହେଁ ହୋଇ ହସିଲା । କହିଲା: କାଇଁ ଖୁଡ଼ିଙ୍କ ଗୋଡ଼ କ’ଣ ଗୋରୀ ନୁହେଁ କି?

ମୁଁ କହିଲି – ତୋ ଖୁଡ଼ି ତ ତା ଗୋଡ଼କୁ ସବୁବେଳେ ଶାଢ଼ୀ ଆଉ ସାୟାରେ ଘୋଡ଼େଇ ରଖୁଚି । ମୁଁ ଜାଣିବି କେମିତି । ଆଉ ଖୋଲିଲା ବେଳକୁ ତ ଅନ୍ଧାର, ତେଣୁ ଜାଣିବି କେମିତି । ତୋ ଗୋଡ଼ କିନ୍ତୁ ଭାରି ସେକ୍‌ସି ହେଇଚି । ଟିକିଏ ଛୁଇଁବି କି?

ମଇନା ତା ବସିବା ଜାଗାରୁ ଉଠି ଆସି ମୋ ଆଗରେ ଠିଆ ହେଲା । ମୁଁ ତା ଗୋଡ଼କୁ ଛୁଇଁବାକୁ ଲାଗିଲି । ଦେଖିଲି ମଇନା ମୁରୁକି ମୁରୁକି ହସୁଛି । ମୁଁ ସାହସ କରି ତା ଜଙ୍ଘ ଉପରକୁ  ହାତ ନେଲି । ତା ପ୍ୟାଂଟ ଉପରେ ହାତ ବୁଲେଇ କହିଲି – ତୁ ଏତେ ଛୋଟ ପ୍ୟାଂଟ କେଉଁଠୁ ଆଣୁଚୁ ।

ସେ ମୋ ହାତ ପ୍ରତି ନଜର ନଦେଇ କହିଲା: ପ୍ୟାଂଟ କିଣି ଆଣି ତାକୁ କାଟି ଦେଉଚି ।

ମୁଁ ତା ପ୍ୟାଂଟ ଉପରେ ଧୀରେ ଧୀରେ ହାତ ବୁଲେଇଲି । ସେ ନଇଁ ପଡ଼ି କହିଲା: ଦାଦା, ତମେ ଇଏ କ’ଣ କରୁଚ । ସେ ନଇଁ ଥିବାରୁ ତା ଦୁଧ ଯୋଡ଼ାକ ମୋ ମୁହଁ ପାଖରେ ଓହଳି ରହିଲା । ମୁଁ ସାହସ କରି ତା ଛାତିରେ ହାତ ମାରି କହିଲି – ମଇନା, ତୋ ଛାତିଟା ବହୁତ ସୁନ୍ଦର ହେଇଚି ।

ସେ ଲାଜେଇ ଗଲା । କିନ୍ତୁ କିଛି ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ଦେଖେଇଲା ନାହିଁ । ମୁଁ ସାହସ ପାଇ ଯାଇ ତା’ର ଗୋଟାଏ ଦୁଧକୁ ହାତରେ ଧୀରେ ଚିପି ଦେଇ କହିଲି – ଲେମ୍ବୁ ଅଛି ନା କମଳା ହେଲାଣି ।

ସେ ପୁଣି ଲାଜେଇ ଗଲା । ମୁଁ ପୁଣି କହିଲି – କାଗେଜି ଲେମ୍ବୁକୁ ଚିପିଲେ ପାଣି ବାହାରିବ ତ?

ସେ ଦୂରେଇ ଯାଉଥିଲା । ମୁଁ ତା ହାତକୁ ଧରି ପାଖକୁ ଟାଣି ଆଣି ମୋ କୋଳରେ ବସେଇ ଦେଲି । ଦୁଇ ହାତରେ ତା ଦୁଧକୁ ମୁଠେଇ ଚିପିଲି । ସେ ଶିତ୍କାର କରି ଉଠିଲା: ଉଃ...ଆଃ...

କିନ୍ତୁ ତା ପାଟିରୁ ବାହାରିବା ‘ଉଃ...ଆଃ...’ ଶବ୍ଦ କଷ୍ଟ ପାଇଁ ନ ଥିଲା । ବରଂ ଥିଲା ପୁରା ମୋହଗ୍ରସ୍ତ ହେବା ଭଳି । ତା ଦୁଧକୁ ଚିପିବା ପରେ ଜାଣିଲି ଯେ ସେ ତା ଟପ୍ ତଳେ କିଛି ପିନ୍ଧି ନାହିଁ । ମୁଁ କହିଲି - ଆରେ ମଇନା, ତୁ ବ୍ରା ପିନ୍ଧୁନୁ କି?

ସେ ହସିଦେଇ କହିଲା: ମତେ ଭାରି ଗରମ ହେଉଥିଲା ତ ସେଥିପାଇଁ ପିନ୍ଧି ନ ଥିଲି ।

ମୁଁ କହିଲି – ଗରମ ଯଦି ହେଉଚି, ଏ ଟପ୍‌ଟା ବାହାର କରି ଦେଉନୁ ।

ସେ ଲାଜେଇ ଯାଇ କହିଲା: ଇସ୍‌...ମତେ ଲାଜ ଲାଗିବ ।

ମୁଁ କହିଲି – ଲାଜ କାହିଁକି ଲାଗିବ? ଏଠି ଆଉ କିଏ ଅଛି ଯେ ଲାଜ ଲାଗିବ । ଚାଲ, ଖୋଲି ଦେଏ । ପବନ ବାଜିବ, ମୁଁ ବି ଟିକିଏ ତୋ କାଗଜି ଦେଖିବି ।

ସେ ଲାଜ ଲାଜ ହେଇ ତା ଟପ୍ ବାହାର କରି ଦେଲା । ଓଃ...କି ଦୃଶ୍ୟ!

ମଇନା ଛାତିରେ ତା ଦୁଧ ଦୁଇଟା ଛୋଟ ଛୋଟ ପାହାଡ଼ ଭଳି ଠିଆ ହୋଇଥିଲା । ତା’ର ବ୍ରା ପିନ୍ଧିବା ଦରକାର କ’ଣ? ଦୁଧ ଓହଳି ପଡ଼ିଲେ ସିନା ବ୍ରା ପିନ୍ଧିବା ଦରକାର ପଡ଼ନ୍ତା । ତା ଟୋକି ଦୁଧ ତ ତା ଛାତିରେ ସଗର୍ବେ ଟେକି ହୋଇ ଠିଆ ହୋଇଚି । ତା ଦୁଧର ଅଗରେ ପିଙ୍କ କଲରର ଟୋପି ଆଉ ତା ମଝିରେ ଗାଢ଼ ଲାଲ ରଙ୍ଗର ଦୁଧଭୁଣ୍ଡି । ଏହା ଦେଖୁ ଦେଖୁ ମୋ ପ୍ୟାଂଟ ଟାଇଟ୍ ହୋଇଗଲା । ତାକୁ ପାଖକୁ ଟାଣି ଆଣି ତା ଦୁଧରେ ଗୋଟାଏ ଚୁମା ଦେଲି ।  ସେ ଅସ୍ପଷ୍ଟ ଶିତ୍କାର କରି କହିଲା: ଓଃ...ଦାଦା, ଏ କ’ଣ କରୁଚ ।

ମୁଁ କହିଲି – ତତେ ଗରମ ହଉଚି ତ, ସେଥିପାଇଁ ଓଦା କରି ଦଉଚି, ଥଣ୍ଡା ଲାଗିବ ।

ସେ ଲାଜେଇ ସେମିତି ଠିଆ ହୋଇ ରହିଲା । ମୋ ମୁହଁ ପାଖରେ ତା ଛାତି ଥିଲା । ମୁଁ ତା ପେଟରେ ଚୁମା ଦେଇ ଦୁଇ ହାତରେ ତା ଦୁଧକୁ ଧୀରେ ଧୀରେ ଚିପିଲି । ସେ ‘ଉଃ...ଆଃ...’ ଶିତ୍କାର କରିବାକୁ ଲାଗିଲା । ମୁଁ ତାକୁ ମୋ କୋଡ଼ରେ ବସେଇ ତା ଦୁଧକୁ ପାଟିରେ ପୁରେଇ ଚୋଷିଲି । ସେ ଆହୁରି ଜୋର ଜୋର ଶିତ୍କାର କରିବାକୁ ଲାଗିଲା । ମୁଁ ତା ପ୍ୟାଂଟ ଉପରେ ହାତ ବୁଲେଇ ପ୍ୟାଂଟ ବଟନ ଖୋଲିବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କଲି । ସେ ମୋତେ ବାଧା ଦେଇ କହିଲା: ଇଏ କ’ଣ କରୁଚ ଦାଦା ।

ମୁଁ କହିଲି – ଉପରେ ଗରମ ବଢ଼ିଲେ ତଳେ ପାଣି ବାହାରେ । ତୋ ପ୍ୟାଂଟ ଖରାପ ହୋଇଯିବ ବୋଲି ଖୋଲି ଦଉଚି । ସେ ହସି ଦେଇ କହିଲା: ଓଦା ହଉ, ମୁଁ ପ୍ୟାଂଟ ବାହାର କରିବିନି । ମୁଁ କହିଲି – ଓଃ ମଇନା, ତୁ ବୁଝୁନୁ କାହିଁକି । ପ୍ୟାଂଟ ବାହାର କରିଦେଏ । ତଳେ ଯୋଉ ପାଣି ବାହାରିବ, ସେ ପାଣି ବହୁତ ମୂଲ୍ୟବାନ । ମୁଁ ସେ ପାଣି ଚାହେଁ । ସେ କହିଲା: ସେ ପାଣି କ’ଣ କରିବ । ମୁଁ କହିଲି – ତୁ ପ୍ୟାଂଟ ଖୋଲି ଦେଏ, ଦେଖିବୁନି ମୁଁ ସେ ପାଣି କ’ଣ କରିବି । ଲାଜ ଲାଜ ହୋଇ ସେ ପ୍ୟାଂଟ ଖୋଲିଦେଲା । ପ୍ୟାଂଟ ଭିତରେ ସେ ପାଂଟି ପିନ୍ଧି ନ ଥିଲା । ତା ବିଆରେ ମୋଟେ ବାଳ ନ ଥିଲା । ପୁରା ଚିକଣ । ବିଆ ଓଠ ଦୁଇଟା ଯୋଡ଼ି ହୋଇ ରହିଥିଲା । ମୁଁ ତା ଚିକଣା ବିଆ ଉପରେ ଗୋଟାଏ ଚୁମା ଦେଇ ଚୁଚୁମି ପକେଇଲି । ସେ ଶିତ୍କାର କରି ଉଠିଲା ।  ଆଙ୍ଗୁଠିରେ ତା ବିଆ ଓଠକୁ ଆଡ଼େଇବା ବେଳକୁ ଜାଣିଲି ଭିତର ପୁରା ଓଦା ସରସର । ମୁଁ କହିଲି – ତୁ ଏ ସୋଫା ଉପରେ ଶୋଇପଡ଼ । ସେ ସୋଫା ଉପରେ ଚିତ୍ ହୋଇ ଶୋଇଗଲା ।  ତା ଛାତି ଉପରେ ତା ଦୁଧ ଯୋଡ଼ାକ ଛୋଟ ଛୋଟ ପାହାଡ଼ ଭଳି ଦିଶୁଥିଲା । ମୁଁ ନଇଁ ପଡ଼ି ତା ଦୁଧକୁ ଚିପିବାକୁ ଲାଗିଲି ଓ ପାଟିରେ ପୁରେଇ ଚୋଷିଲି । ସେ ଶିତ୍କାର କରିବାକୁ ଲାଗିଲା । ମୁଁ ଗୋଟାଏ ହାତରେ ତା ବିଆକୁ ଅଣ୍ଡାଳିଲି ।  ଗୋଟାଏ ଆଙ୍ଗୁଠି ତା ବିଆ ଭିତରେ ପୁରେଇଲି । ଆଙ୍ଗୁଠିଟା ତା ଓଦା ବିଆ ଭିତରକୁ ସହଜରେ ପଶିଗଲା । ମୁଁ ଆଙ୍ଗୁଠିକୁ ଭିତର ବାହାର କରିବାକୁ ଲାଗିଲି । ସେ ଜୋର ଶିତ୍କାର କରି ଉଠିଲା । ମୁଁ ତା ଦୁଧକୁ ଛାଡ଼ି ଦେଇ ତଳ ଆଡ଼କୁ ଯାଇ ତା ଚିକଣ ବିଆକୁ ଚାଟିଲି । ସେ ମୋ ମୁଣ୍ଡକୁ ଠେଲି ଦେଇ କହିଲା: ଇସ୍‌ଃ...ଦାଦା, ଇଏ କ’ଣ କରୁଚ ।

ମୁଁ କହିଲି – ତୁ ଶୋଇ ରହ ମଇନା । ଦେଖ ମୁଁ କ’ଣ କରୁଚି ।

ସେ ଶୋଇ ରହିଲା । ମୁଁ ତା ବିଆକୁ ଚାଟିବାକୁ ଲାଗିଲି । ସେ ଜୋର ଶିତ୍କାର କରି ଉଠି ତା ଅଂଟାକୁ ଉଠେଇ ମୋ ପାଟିରେ ତା ବିଆକୁ ପୁରେଇବାକୁ ଚାହିଁଲା । ମୁଁ ଆଙ୍ଗୁଠିରେ ତା ବିଆ ଓଠକୁ ଆଡ଼େଇ ବିଆ ଭିତରେ ଜିଭକୁ ପୁରେଇ ଚାଟିବା ବେଳକୁ ସେ ‘ଆଃ’ କରି ଶିତ୍କାର କରି ଉଠି ଝର ଝର କରି ମୁତି ପକେଇଲା । ସେ ମୁତରୁ କିଛି ମୋ ଉପରେ ପଡ଼ିଲା ଏବଂ ଆଉ ସବୁ ମୁତ ତଳେ ପଡ଼ିଲା । ମଇନା ହେଁ ହେଁ ହେଇ ହସିବାକୁ ଲାଗିଲା । ମୁଁ ବୋକା ଭଳି ତାକୁ ଅନେଇ ରହିଲି । ସେ ଉଠି ଘର ଭିତରକୁ ଦୌଡ଼ି ପଳେଇ ଗଲା । ମୁଁ ଉଠି ବେସିନରୁ ପାଣି ନେଇ ପ୍ୟାଂଟ ସାର୍ଟରେ ପକେଇ ଧୋଇଲି ।

କିଛି ସମୟ ପରେ ମଇନା ଘର ଭିତରୁ ବାହାରିଲା । ସେ ଗୋଟାଏ ନାଇଟୀ ପିନ୍ଧିଥିଲା । ସତରେ ଯେମିତି କିଛି ଘଟିନି କି ସେ କିଛି ଜାଣିନି । ସେ କହିଲା: ଦାଦା, ତମେ ବଜାର ଆଡ଼େ ଯାଉଚ କି?

ମୁଁ କହିଲି – ହଁ, ତୋର କ’ଣ ଆଣିବାର ଅଛି କି? କହୁନୁ ନେଇ ଆସିବି ।

ସେ କହିଲା: ନାଇଁ ଦାଦା, ମୋର କିଛି ଦରକାର ନାହିଁ । ତମେ ଯାଅ ।

ମୁଁ କହିଲି – ତୋର ସିନା ଦରକାର ନାହିଁ । ମୋର କିନ୍ତୁ ଦରକାର ଅଛି ।

ମଇନା କହିଲା: କ’ଣ ଦରକାର କହୁନ ।

ମୁଁ କହିଲି – ଗୋଟାଏ ଚୁମା ଦବୁନି । ସେ ଲାଜେଇ ହସିଦେଲା । ମୋ ପାଖକୁ ଆଗେଇ ଆସି ମୋ ଗାଲରେ ଗୋଟାଏ ଚୁମା ଦେଲା ।

ମୁଁ କହିଲି – ଉହୁଁ , ଗାଲରେ ନୁହଁ । ଏଠି ଦେଏ । ମୁଁ ମୋ ଓଠ ଦେଖେଇଲି । ସେ ମୋ ଓଠରେ ଗୋଟାଏ ଚୁମା ଦେଲା । ମୁଁ ତାକୁ ଦୁଇ ବାହୁ ଭିତରେ ଭିଡ଼ି ଧରି କହିଲି – ତୁ ଖାଲି ଦବୁ...ନବୁନି?   ସେ ମୋ ମୁହଁକୁ ଚାହିଁ ହସି ଦେଇ ମୋ ଆଡ଼କୁ ତା ଓଠକୁ ବଢ଼େଇ ଦେଲା ।

ମୁଁ ତା ଓଠରେ ଗୋଟାଏ ଗାଢ଼ ଚୁମା ଦେଇ କହିଲି – ଖାଲି ଏଠି ନୁହେଁ । ସେ ପ୍ରଶ୍ନିଳ ଆଖିରେ ମୋ ଆଡ଼କୁ ଚାହିଁଲା । ମୁଁ ନାଇଟୀ ଉପରୁ ତା ବିଆରେ ହାତ ମାରି କହିଲି – ଏଠି ।

ସେ ଧୀର କଣ୍ଠରେ କହିଲା: ଯାଃ ଦାଦା, ତମେ ଭାରି ଦୁଷ୍ଟ । ଛାଡ଼ ମତେ ବୋଉର ଆସିବା ବେଳ ହେଇଗଲାଣି । ସୁବିଧା ମିଳିଲେ ଆଉ କେବେ ଦବ ।

ମୁଁ ତର ତର ହୋଇ ତାଙ୍କ ଘରୁ ବାହାରି ଚାଲି ଆସିଲି । ବଜାରକୁ ଯାଇ କିଛି ସମୟ ରହିବା ପରେ ଘରକୁ ଫେରିବା ବେଳକୁ ମହାନ୍ତିବାବୁଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀ ଘର ସାମନା ଧୋଉ ଥିଲେ । ମୁଁ ଅଟକି ଯାଇ ପଚାରିଲି – ଭାଉଜ, ଏଇ ଗରମ ଦିନେ ଖରାଟାରେ ଘର କ’ଣ ଧୋଉଛ? 

ସେ କହିଲେ: ଦେଖୁନ, ତମ ଝିଆରୀ ମଇନା; ଘରେ ଅଛି ହେଲେ ଇଆଡେ ବୈଠକ ଘରଟାରେ ବିଲେଇ ପରିସ୍ରା କରି ଦେଲାଣି ସେ ଜାଣି ପାରୁନି ।

ଓଃ...ବିଲେଇ ପରିଶ୍ରା କରିଦେଲା...ମୁଁ ହସିଦେଲି । ଝରକା ସେପଟେ ଠିଆ ହୋଇ ମଇନା ମୋତେ ଚାହିଁ ହସୁଥିଲା । ମୁଁ ତାକୁ ଚାହିଁ ଆଖି ମାରିଲି। ସେ ମୁରୁକି ହସି ଜିଭ ଦେଖେଇ ଖତେଇ ହେଲା।

-ଶେଷ-