ମୋ ବୋଉ ଗୋଟେ ପକ୍କା ବେଧେଈ ମାଇକିନିଆ

ଆମ ପରିବାର କହିଲେ, ମୋ ବାପା ବୋଉ ଆଉ ମୁଁ| ବାପା ତହସିଲ ଅଫିସରେ ହେଡ଼ କ୍ଲର୍କ ଚାକିରୀ କରୁଥାନ୍ତି| ବୋଉ ଗୃହିଣୀ| ମୁଁ ଇନସୁରାନ୍ସ ଏଜେଂଟ କାମ କରୁଥିଲି| ମୋ ବୟସ ୨୫ ବର୍ଷ | ମୁଁ ବାହା ହୋଇ ନ ଥିଲି| ଟାଉନରେ ଆମର ନିଜର ଦି ମହଲା କୋଠାଘର| ଆମ ଘରେ ଆଗରୁ ଗୋଟିଏ ବୁଢ଼ୀ ମାଉସୀ ଚାକରାଣୀ କାମ କରୁଥିଲା| ସେ ତା ଗାଁକୁ ସବୁଦିନ ପାଇଁ ପଳେଇ ଯିବାରୁ ବୋଉ ମାସେ ହେବ ଗୋଟିଏ ନୂଆ ଚାକରାଣୀ ରଖିଚି| ତା ନାଆଁ ଶାନ୍ତି, ବୟସ ତା’ର ୩୫ ପାଖାପାଖି ହେବ| ଦେଖିବାକୁ ଅସୁନ୍ଦର ନୁହେଁ| ତା ସ୍ବାମୀ ଦୂରରେ କେଉଁଠି ଓ୍ୟାଚମ୍ୟାନ ଚାକିରୀ କରୁଥିଲା| ପିଲାପିଲି ତାର କେହି ନ ଥିଲେ| ସେ କାମ ଖୋଜୁଥିବା ଦେଖି ବୋଉ ତାକୁ କାମ ଧନ୍ଦା କରିବାକୁ ଘରେ ରଖିଲା| ଜାତିରେ ସେ ଗଉଡ| ଦେଖିବା ପାଇଁ ସାମାନ୍ୟ ମୋଟୀ, କିନ୍ତୁ ଭାରି ହସକୁରୀ ମାଇକିନିଆ| କେମିତି କେଜାଣି, ମୋ ମନ କାହିଁକି ଶାନ୍ତି ଆଡ଼କୁ ଟାଣିଲା| ସୁବିଧା ସୁଯୋଗ ଦେଖି ମୁଁ ତାକୁ ପଟେଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲି| ଓଷା ବାର ଦେଖି ଶହେ ଦି ଶହ ଟଙ୍କା ତା ହାତରେ ଧରେଇ ଦେଲି| ଟଙ୍କା ପଇସା ପାଇବାରୁ ଖୁବ୍ ଶୀଘ୍ର ସେ ମୋ ଲାଇନକୁ ଆସିଗଲା| ତାକୁ ଏକୁଟିଆ ପାଇଲେ ମୁଁ ତାକୁ କୁେ‹ଇ ତା ଦୁଧକୁ ଚିପି ଦଉଥିଲି| ତା ଥୁଲଥୁଲ ଦୁଧକୁ ଚିପିଲା ବେଳେ କାଳେ କିଏ ଦେଖିବ ବୋଲି ବିକଳ ହେଇ ସେ ଏଣେ ତେଣେ ଅନାଉ ଥିଲା| ହେଲେ ତା ସହିତ ଅସଲ କାମ କରିବା ପାଇଁ ସେତେ ସୁବିଧା ମିଳୁ ନ ଥିଲା| ପାଖ ପଡ଼ିଶା ମାଇକିନିଆମାନେ ଆମ ଘରେ ସବୁବେଳେ ଭିଡ଼ କରୁଥିଲେ| ମୋ ବୋଉ ଭାରି ଗପୁଡ଼ି| ଶାନ୍ତି ସବୁବେଳେ ବୋଉ ପାଖରେ ରହୁଥିଲା| ବୋଉ ଥରକୁ ଥର ଚା କରିବା ପାଇଁ ତାକୁ ବରାଦ କରୁଥିଲା|
ମୁଁ ଆମ ଉପର ଘରେ ରହୁଥିଲି| ଦିନେ ଶାନ୍ତି ମୋ ରୁମ ଝଡ଼ାଝଡ଼ି କରିବାକୁ ଯାଇଥିଲା| ଏକୁଟିଆ ପାଇ ମୁଁ ତାକୁ ଜାବୁଡ଼ି ଧରିଲି| ତା ସ୍ବାମୀ ପାଖରେ ନ ଥିବାରୁ ସେ ବି ବହୁତ ଦିନ ହେବ କାମାତୁରା ହେଇଥିଲା| ତାକୁ କୁଂଢ଼େଇ ଧରି ତା ଶାଢ଼ୀ ଓ ସାୟାକୁ ଅଣ୍ଟା ଉପରକୁ ଟେକି ଦେଇ ମୋର ଶକ୍ତ ତାଗଡ଼ା ଟୋକା ବାଣ୍ଡକୁ ତା ବିଆ ଭିତରେ ପୁରେଇ ଦେଲି| ସେ ଉହୁଃ…ଉହୁଃ…ହେଲା| ମୁଁ ତା ମୁଁହଁରେ ମୋ ହାତକୁ ଚାପି ଧରି ପିଚା ହଲେଇ ଗେହିଁବାକୁ ଲାଗିଲି| ଶାଳୀ ମାଇକିନିଆର ବିଆ ପୁରା ରସୁଆଳ ହେଇଥିଲା| ତା ସ୍ବାମୀ ବ୍ୟତୀତ ଆଗରୁ ନିଶ୍ଚୟ ସିଏ କେତେ ଘାଟରେ ପାଣି ପିଇଥିବ| ତାକୁ ଗେହିଁବାକୁ ଭାରି ମଜା ଲାଗିଲା| ତା ଗାଲରେ ଚୁମା ଦେଇ ୫ ମିନିଟ ଗେହିଁବା ବେଳକୁ ଅସମ୍ଭାଳ ମଜାରେ ମୋ ବୀର୍ଯ ତା ବିଆ ଭିତରକୁ ପିଚିକି ଗଲା| ତା ଦୁଧକୁ ଦଳି ପୁଚୁକା ଗାଲକୁ ଚୁଚୁମି ପକେଇ ମୁଁ ତାକୁ ଛାଡ଼ିଦେଇ ମୋ ଟ୍ରାଉଜରଟା ପିନ୍ଧି ପକେଇଲି| ସେ ହସିଦେଇ ଛାଟିପିଟି ହେଇ ମୋ ପାଖରୁ ପଳେଇ ଗଲା|
ତାହା ପରଠାରୁ ଏହା ଭିତରେ ଶାନ୍ତିକୁ ଆଠ ଥର ଗେହିଁ ସାରିଥିଲି| ଗେହିଁବା ପାଇଁ ସିଏ ମସ୍ତ ମାଇକିନିଆ ଖଣ୍ଡେ ହେଇଚି| ମୋର ଅଭିଆଡ଼ା ଟୋକା ମନ| ସବୁବେଳେ ଗେହିଁବା ପାଇଁ ମୋ ମନ ଉଚ୍ଛନ୍ନ ହେଉଥିଲା| ଏମିତି ମୁଁ ଟିକିଏ ବେଶୀ କାମୁକ ପ୍ରକୃତିର| ଟୋକିଙ୍କ ଚାହାଁଣୀ କି ମାଇକିନିଆଙ୍କ ପଣତ କାନି ବାଜିଲେ ମୋ ବାଣ୍ଡ ଅସମ୍ଭାଳ ହୋଇ ଠିଆ ହୋଇ ଯାଉଥିଲା|
ସପ୍ତାହେ ହେଲା ଇନସୁରାନ୍ସ କାମରେ କଟକ ଆସିଥିଲି| ଶାନ୍ତି କଥା ମୋର ଭାରି ମନେ ପଡ଼ୁଥିଲା| ରାତିରେ ଲଜରେ ଶୋଇବା ବେଳେ ବାସନ୍ତୀକୁ ଗେହିଁବା କଥା ଭାବି ମୁଠି ମାରୁଥିଲି| କଟକରୁ ତା ପାଇଁ ଖଣ୍ଡେ ଭଲ ଶାଢ଼ୀ କିଣିଲି| ସ୍ନୋ,ପାଉଡ଼ର ଇତ୍ୟାଦି କିଣି ସବୁଯାକ ପାକେଟ କରି ଅଲଗା ରଖିଲି| ଘରକୁ ଫେରି ଶାନ୍ତିର ରସୁଳିଆ ବିଆରେ ବାଣ୍ଡ ପୁରେଇ ଗେହିଁବା ପାଇଁ ମନ ମୋର ଅଥୟ ହୋଇ ଉଠୁଥିଲା| ଘରେ ଯାଇ ପହଂଚିଲି| ଶାନ୍ତି ମୋତେ ଦେଖି ଲାଜେଇ ହସିଦେଲା| ପାଖକୁ ଆସିବାକୁ ଆଖି ଠାରିଲି| ସେ ଜମା ପାଖକୁ ଆସିଲା ନାହିଁ| ଏଳୁଟିଆ ଦେଖି ତା ପାଇଁ ଆଣିଥିବା ଜିନିଷ ପାକେଟଟାକୁ ତାକୁ ଧରେଇ ଦେଲି| ମୋ ପାଖରୁ ପାକେଟଟା ନେଇ ଲୁଚେଇ ରଖିଦେଲା| ମୁଁ ମୋ ସର୍ଟସ ତଳୁ ବାଣ୍ଡ ବାହାର କରି ତାକୁ ଦେଖେଇଲି| ସେ ଖାଲି ହସିଲା| ଦିନ ସେତେବେଳକୁ ଦୁଇଟା ବାଜିଥିଲା| ମୋ ମନ ଭାରି ବ୍ୟସ୍ତ ହେଉଥିଲା| ବୋଉ ତା ଋୁମରେ ନିଦରେ ଶୋଇଥିଲା| ବାପା ଅଫିସ ଯାଇଥିଲେ| ଶାନ୍ତି ରୋଷେଇ ଘରେ କଣ କାମ କରୁଥିଲା| ମୁଁ ତା ପାଖକୁ ଯାଇ ତାକୁ କୁଂଢ଼େଇ ଚୁମା ଦେଲି| ସେ ଡରି ଖାଲି ଚମକୁ ଥିଲା| ଏଣେ ତାକୁ ଗେହିଁବା କଥା ଚିନ୍ତା କରି ମୋ ଅବସ୍ଥା ଅସମ୍ଭାଳ|
ତାକୁ ଫୁସୁଲା ଫୁସୁଲି କରି ଷ୍ଟୋର ରୁମ୍କୁ ଯିବାକୁ କହିଲି| ସେପଟଟା ଟିକେ ନିରୋଳା| ସେ ଷ୍ଟୋର ରୁମକୁ ଆସବା ପରେ କବାଟ ଆଉଜେଇ ଦେଲି| ଷ୍ଟୋର ଘର ଭିତର ସାରା ଜିନିଷ ସବୁ ଏଣେ ତେଣେ ଗଦା ହୋଇଥିଲା| ତଳେ ତାକୁ ଶୁଆଇ ଗେହିଁବା ପାଇଁ ସୁବିଧା ହେଲାନି| ଟେବୁଲ୍ ଉପରେ ହାତ ଭରାଦେଇ ନଇଁବା ପାଇଁ ବାସନ୍ତୀକୁ କହିଲି| ତା ଗାଣ୍ଡିରୁ ଶାଢ଼ୀ ସାୟାକୁ ଟେକି ଦେଇ ମୁଁ ତା ପଛରେ ଛିଡ଼ାହୋଇ ଟ୍ରାଉଜର ଭିତରୁ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ବାହାର କଲି| ମୋ ବାଣ୍ଡ ଟିଙ୍ଗେଇ ଠିଆ ହୋଇଥିଲା | ପାଟିରୁ ଛେପ ପୁଳାଏ ନେଇ ବାଣ୍ଡ ଅଗରେ ବୋଳିଲି| ଆସ୍ତେ କରି ଶାନ୍ତିର ଗାଣ୍ଡି ତଳ ପଟେ ବାଣ୍ଡକୁ ନେଇ ତା ବିଆ ମୁହଁରେ ଲଗେଇଲି| ଦିଇ ହାତରେ ତା ଅଂଟାକୁ ଜାବୁଡ଼ି ଧରି ଜୋରରେ ଗୋଟାଏ ଠେସ ମାରିଲି| ବାଣ୍ଡଟା ପୁରା ତା ବିଆ ଭିତରକୁ ଗଳିଗଲା|
ଶାନ୍ତି ମୁହଁ ବୁଲେଇ ମୋତେ ଚାହିଁ ଦାନ୍ତ ଦେଖେଇ ହସିଲା| କହିଲା – ବାବୁ, ଏମିତିରେ ଭାରି ଭଲ ଲାଗୁଚି|
ସେ ସେମିତି ଟେବୁଲ ଉପରେ ହାମୁଡେ଼ଇ ଗାଣ୍ଡିକି ଟେକି ରହିଥିଲା ଆଉ ମୁଁ ପଛରୁ ତା ଅଂଟାକୁ ଧରି ମୋ ପିଚାକୁ ହଲେଇ ଗେହିଁ ଚାଲିଥିଲି| ଶାନ୍ତି ବିଆରେ ମୋ ବାଣ୍ଡ ଭାରି ମଜାରେ ପଶୁଥିଲା ଆଉ ବାହାରୁଥିଲା| ଓହୋଃ…ଏତେଦିନ ପରେ ଗେହିଁବାଟାରେ ଭାରି ମଜା ଲାଗିଲା| ମୁଁ ଉହୁଁକି ପଡ଼ି ବାସନ୍ତୀର ପିଠିରେ ଚୁମା ଦେଇ ପକେଇଲି| ଆଃ…ମୁଁ ୧୦ ମିନିଟ୍ ହେବ ଅସମ୍ଭାଳ ହେଇ ଗେହିଁ ଚାଲିଥିଲି| ଶାନ୍ତି ବି ମଜାରେ ଅସମ୍ଭାଳ ହୋଇ ପଡ଼ୁଥିଲା| ମୁଁ ଆଉ ସମ୍ଭାଳି ପାରିଲି ନାହିଁ| ମୋ ବାଣ୍ଡରୁ ପୁଳାଏ ଗରମ ବୀର୍ଯ ଶାନ୍ତି ବିଆ ଭିତରେ ପିଚିକି ଗଲା| ଆଃ…ମାଇକିନିଆଙ୍କୁ ଗେହିଁବାରେ ଭାରି ସୁଖ| ଶାନ୍ତି ବିଆ ଭିତରୁ ନାଳ ପଟପଟ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ କାଢ଼ିଆଣି ପୋଛିବା ପାଇଁ ଟାଉଲ ଖୋଜିବା ବେଳକୁ ହଠାତ୍ କବାଟ ପାଖରେ ମୋ ନଜର ପଡ଼ିଲା| ମୋ ବୋଉ କେତେବେଳୁ ଆସି ଆମ ଦିଇ ଜଚ୍ଚଙ୍କ ଗିହାଁଗେହିଁ ଦେଖୁଥିଲା| ମୁଁ ଭୀଷଣ ଭାବେ ଚମକି ପଡ଼ିଲି| ମୋ ଦେହରୁ ଝାଳ ବାହାରି ଗଲା| ଶାନ୍ତି ଛିଡ଼ାହୋଇ ଭୟରେ କାଂଦୁଥାଏ| ବୋଉ ମୁହଁରେ କେମିତି ଗୋଟାଏ ବିରକ୍ତି ଓ ଘୃଣାର ଚାହାଁଣି ଦେଖିଲି| ମୁଁ ବୋଉକୁ ଚାହିଁ ପାରିଲି ନାହିଁ| ବୋଉ ପଦେ ବି ପାଟି ନ ଫିଟେଇ ଆଖି ନାଲି କରି ଦୁମ୍ ଦୁମ୍ ହେଇ ସେଠାରୁ ଚାଲିଗଲା| ମୋ ମୁହଁ ଶୁଖିଗଲା| ଶାନ୍ତି ଅବସ୍ଥା କହିଲେ ନ ସରେ| ମୁଁ ପ୍ୟାଂଟ ସାର୍ଟ ପିନ୍ଧି ଚୁପ୍ ଚାପ୍ ଘରୁ ମାର୍କେଟ୍ ବାହାରି ଗଲି| ନିଜକୁ ଭାରି ଖରାପ ଲାଗୁଥିଲା| ସଂଧ୍ୟାରେ ଘରକୁ ଫେରି ଦେଖିଲି ଶାନ୍ତି ନାହିଁ| ମନ ଭାରି ବ୍ୟସ୍ତ ଲାଗିଲା|
ବାପା ଅଫିସରୁ ଫେରିଲେ| ଚା କରିବା ପାଇଁ ଶାନ୍ତିକୁ ଡାକ ପକେଇଲେ| ବୋଉ ଝପଟି ଆସି କହିଲା – ସେ ବଦମାସ ମାଇକିନିଆକୁ ମୁଁ ଆଜି ଘରୁ ତଡ଼ି ଦେଇଛି| ସେଇଟା ଚୋରଣୀଟାଏ| ରୁହ, ମୁଁ ଚା କରି ଆଣୁଚି|
ବୋଉ କଥା ଶୁଣି ମୋ ମନ ଭାରି ଖରାପ ଲାଗିଲା| ବିଚାରୀ ଶାନ୍ତି | ସବୁ ଭୁଲ ମୋର| ରାତିରେ ଖାଇବା ପାଇଁ ଇଚ୍ଛା ହଉ ନ ଥିଲା| ବୋଉ ଆସି ରାଗି କହିଲା – ଏ ଟୋକା, ଚୁପ୍ ଚାପ୍ ଖାଇ ନେଏ| କ’ଣ ଇଚ୍ଛା ହଉନି ଖାଇବାକୁ? ଖାଉଚୁ ନା ସବୁ କଥା ତୋ ବାପା ଆଗରେ କହିବି|
ବଡ଼ କଷ୍ଟରେ କ’ଣ ଟିକେ ଖାଇଦେଇ ଉପର ମହଲାରେ ମୋ ବେଡ଼୍ ରୁମ୍କୁ ଶୋଇବା ପାଇଁ ଗଲି| ରାତି ସାରା ନିଦ ହେଲାନି| ଶାନ୍ତି କଥା ମନେ ପକେଇ ଭାରି ଦୁଃଖ ଲାଗିଲା| ବୋଉ ଆଗରେ ଧରାପଡ଼ି ଯାଇଥିବାରୁ ଭାରି ଲାଜ ବି ଲାଗୁଥିଲା|
ସେହି ଦିନ ଠାରୁ ବୋଉ ଆଗକୁ ଯିବାକୁ ମୋର ସାହସ ହେଉ ନ ଥିଲା| ବେଳେବେଳେ ଯାହା ପଦେ ଅଧେ କଥା ହେଉଥିଲି| ସେଦିନ ଠାରୁ ବୋଉ ବି ଏଡେ଼ ବଡ଼ ମୁହଁ କରି ରଖିଥିଲା| ମୋ ବୋଉ ଭାରି ରାଗି| ଟିକିଏ ଟିକିଏ କଥାରେ ଘର କଂପେଇ ଦିଏ|
ସେଇ ଘଟଣା ଘଟି ଯିବାର ଦିଇ ମାସ ପରର କଥା| ମୁଁ ସବୁଦିନ ଭଳି ରାତିରେ ଉପର ମହଲାରେ ମୋ ରୁମରେ ଶୋଇଥିଲି| ମୁଁ ଲାଇଟ୍ ବନ୍ଦକରି ଶୁଏ| ଲାଇଟ୍ ଜଳିଲେ ମୋତେ ନିଦ ହୁଏନି| ସେତେବେଳକୁ ରାତି ୧୨ଟାରୁ ବେଶୀ ହେବ| ହଠାତ୍ ମୋ ନିଦ ଭାଙ୍ଗିଗଲା| ମୋ ବେଡ଼ ଉପରେ କିଏ ଯେମିତି ବସିଥିଲା| ମୋ ଟ୍ରାଉଜର ଭିତରେ ହାତ ପୁରୋଉଥିଲା| ନିଦ ବାଉଳାରେ ପ୍ରଥମେ ମୁଁ କିଛି ଚିନ୍ତା କରି ପାରିଲି ନାହିଁ| ସେ ତା ହାତରେ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ମୁଠେଇ ସାଉଁଳୁ ଥିଲା| ତା ହାତର ଚୁଡ଼ି ରୁଣଝୁଣ୍ ହେଲା| ମୋ ମୁଣ୍ଡ କ’ଣ ହେଇଗଲା| ମୋ ବେଡ଼କୁ ଆସି କିଏ ଏମିତି କରୁଚି| ଡାହାଣୀ କି ପିଶାଚୀ…ଭୟରେ ମୋ ଦେହରୁ ଝାଳ ବହିଗଲା|
ତଥାପି ସାହସ କରି ଉଠିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲି| ହେଲେ ପାରିଲି ନାହିଁ| ମୋ ସାରା ଦେହ ଯେମିତ ଅବଶ ହୋଇ ଯାଉଥିଲା| ହଠାତ୍ କ’ଣ ଚିନ୍ତା କରି ମୁଁ କଂପି ଉଠିଲି| ହେ ଭଗବାନ! ଘରେ ତ ଆମେ ତିନି ଜଣ| ବାପା ବୋଉ ତଳ ଘରେ, ମୁଁ ତ ଏଠି ଉପର ଘରେ| ଇଏ ଆଉ ମୋ ବୋଉ ନିହେଁ ତ|
କେମିତି ଗୋଟାଏ ସାହସ କରି ଉଠି ପଡ଼ି ଅନ୍ଧାରଟାରେ ସେଇ ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକର ହାତକୁ ଧରି ପକେଇଲି| ହଠାତ୍ ବୋଉର ଚାପା କଣ୍ଠ ଶୁଣିଲି – ପାଟି କରନା…ମୁଁ ତୋ ବୋଉ|
ବୋଉ ପାଟି ଶୁଣି ହଠାତ୍ ମୋ ମୁଣ୍ଡ କାମ କଲାନି| ସେତେବେଳକୁ ବୋଉ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ମୁଠେଇ ଧରି ସାଉଁଳି ସାଉଁଳି ଠେଙ୍ଗେଇ ସାରିଥିଲା| ମୁଁ ଏଥର ସବୁ କଥା ଅନୁମାନ କରି ନେଲି| ମୁଁ ସେ ଚାକରାଣୀ ବାସନ୍ତୀ ସାଙ୍ଗରେ ନଟର ପଟର ହେବା ବେଳୁ ବୋଉ ଆମ ଦିଇ ଜଣଙ୍କ ଗିହାଁଗେହିଁ ଦେଖି ଗରମ ହେଇ ଯାଇଛି| ବାପା ବୋଧେ ଆଉ ଠିକ୍ ରୂପେ ବୋଉକୁ ଗେହିଁ ପାରୁ ନାହାଁନ୍ତି| ସେଥିପାଇଁ ବୋଉର ମନ ମୋ ପାଖରେ ଲାଗିଚି| ଦୁଇ ମାସ ପରେ ଆଉ ସେ ନିଜକୁ ସମ୍ଭାଳି ପାରିନି| ତାହା ମାନେ, ବୁଢ଼ୀ ଖୁବ୍ ସେକ୍ସି ଅଛି| ମୁଁ ମସ୍ତ ହେଇଗଲି| ଆଉ କିଛି ଚିନ୍ତା ନ କରି ଜୋରରେ ବୋଉକୁ ଭିଡ଼ି ଧରିଲି| ଯାହା ହବା କଥା ହେବ, ଦେଖାଯିବ| ମୋତେ ଆଉ ଲାଜ କି ସଙ୍କୋଚ ଲାଗିଲା ନାହିଁ| ବୋଉ ଦରବୁଢ଼ୀ ହେଇ ତା’ର ତ ମନ ଅଛି| ମୁଁ ତ ସହଜେ ଗଜା ଟୋକା| ସବୁବେଳେ ଗେହିଁବା ପାଇଁ ମୋର ମନ ହେଉଚି| ବୋଉର ପାକଳ ବିଆକୁ ଚାଖିଲେ କ୍ଷତି କ’ଣ?
ମୋର ଆଗ୍ରହ ଦେଖି ବୋଉ ଖୁସି ହୋଇ ଯାଉଥିଲା| ବୋଉ ଖାଲି ଶାଢ଼ୀଟାଏ ପିନ୍ଧି ଆସିଥିଲା| ଦେହରେ ତା’ର ସାୟା କି ବ୍ଲାଉଜ ନ ଥିଲା| ମୁଁ ତାକୁ ମାଡ଼ି ବସି ତା ଦୁଧ ଯୋଡ଼ାକୁ ଦିଇ ହାତରେ ମୁଠେଇ ଚିପି ପକେଇଲି| ବୋଉର ବଡ଼ ବଡ଼ ଦୁଧ ଦି’ଟା ଖାଲି ଥଲ୍ ଥଲ୍ ହଉଥିଲା| ବୋଉ ଜୋର ଜୋର ନିଃଶ୍ବାସ ନେଲା| ମୋତେ କୁଂଢ଼େଇ କହିଲା – ହୁଁ…ଶୀଘ୍ର|
ବୋଉ ନିଜେ ନିଜେ ତା ଶାଢ଼ୀକୁ ଅଂଟା ଉପରକୁ ଟେକି ଦେଲା| ମୁଁ ତା ବିଆରେ ହାତ ମାରିଦେଲି| ତା ବିଆ ଚାରି ପାଖେ ପ୍ରଚୁର ବାଳ| ବାଳକୁ ଆଡେ଼ଇ ଅନ୍ଧାରରେ ତା ବିଆ ଭିତରେ ଆଙ୍ଗୁଳି ମାରୁ ମାରୁ ସେ ବ୍ୟସ୍ତ ହେଇ କହିଲା – ହଇରେ, ପରେ ଆଙ୍ଗୁଳି ମାରିବୁ| ମୁଁ ଆଉ ସମ୍ଭାଳି ପାରୁନି, ଆଗେ ତୋ ବାଣ୍ଡ ପୁରା|
ମୁଁ ଜାଣିଲି, ବାପା ଘରେ ଅଛନ୍ତି ବୋଲି ବୋଉ ଖୁବ୍ ତର ତର ହେଉଚି| ବାପା ତଳ ଘରେ ଶୋଇଛନ୍ତି| ମୁଁ ବି ଡେରି କଲିନି| ବୋଉକୁ ମାଡ଼ି ବସିଲି| ଟିଙ୍ଗେଇ କରି ଠିଆ ହୋଇଥିବା ମୋ ଆଠ ଇଂଚିଆ ମୋଟା ବାଣ୍ଡକୁ ତଳେଇ କରି ତା ବିଆ ଗାତ ମୁହଁରେ ଲଗେଇ ମାଡ଼ିଦେଲି| ଭିଡ଼ି ହେଇ ଗୋଟାଯାକ ବାଣ୍ଡ ଥରକରେ ମୂଳ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବିଆ ଭିତରକୁ ଗଳିଗଲା| କଷ୍ଟରେ ବୋଉ ଟିକିଏ କୁଂଥେଇ ଉଠିଲା| ମୋ ବାଣ୍ଡଟାବି ସେମିତି ମସ୍ତ ମୂଷଳିଆ ହୋଇଛି| ବାସନ୍ତୀକି ଗେହିଁବା ଦେଖିବା ଦିନ ଠାରୁ ବୋଉ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ଦେଖି ମୋ ଠାରେ ତା ମନ ଲାଖିଚି| ମୁଁ ବୋଉକୁ କୁଂଢ଼େଇ ପିଚାକୁ ଟେକି ଟେକି ଥପା ମାରି ଗେହିଁବା ଆରମ୍ଭ କଲି| ବୋଉ ବିଆ ନାଳେଇ ଯାଇ ମୋ ବାଣ୍ଡ ପଚ୍ ପଚ୍ ପଟ୍ ପଟ୍ ଶବ୍ଦ କରି ପଶୁଥିଲା ବାହାରୁ ଥିଲା| ବୋଉ ମୋର ୪୫ ବର୍ଷର ଦରବୁଢ଼ୀ ହେଲେ ବି ତା ବିଆ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ବହୁତ ଗରମ ଆଉ ମସ୍ତ ଲାଗିଲା| ଅସମ୍ଭାଳ ହେଇ ୧୦ ମିନିଟ୍ ଯାଏ ବୋଉକୁ ଦଳି ଭିଡ଼ି ଜୋର ଗେହିଁଲି| ସେ ଜୋର ଜୋର ନିଃଶ୍ବାସ ନେଇ ମଜାରେ ଭିଡ଼ି ମୋଡ଼ି ହେଉଥିଲା| ତା ବିଆରୁ ପ୍ରଚୁର ନାଳ ବୋହି ମୋ ବାଣ୍ଡ ଓ ଜଙ୍ଘ ସାରା ନାଳୁଆ ନାଳୁଆ ଲାଗୁଥିଲା| ମୁଁ ଆଉ ବେଶୀ ସମୟ ସମ୍ଭାଳି ପାରିଲି ନାହିଁ| ମୋ ବାଣ୍ଡରୁ ପୁଳାଏ ଗରମ ବୀର୍ଯ ବୋଉ ବିଆ ଭିତରକୁ ବାହାରି ଗଲା| ଆଃ…କି ମଜା| ବୋଉର ଦୁଧ ଯୋଡ଼ାକୁ ଭଲ କରି ମୁଠେଇ ଚିପି ପକେଇଲି| ବୋଉ ଉପରୁ ଉଠି ଆସିଲି| ବୋଉ ତା ଶାଢ଼ୀ ସଜାଡ଼ି ପଦେ ବି ପାଟି ନ ଫିଟେଇ ଚୁପ୍ ଚାପ୍ ଯେମିତି ଅନ୍ଧାରରେ ଆସିଥିଲା ସେମିତି ମୋ ରୁମରୁ ଅନ୍ଧାରରେ ପଳେଇ ଗଲା|
ବୋଉ ଗଲାପରେ ମୁଁ ସେମିତି କିଛି ସମୟ ଅନ୍ଧାରରେ ବେଡ଼ ଉପରେ ପଡ଼ି ରହିଲି| ଆରେ ଶଳା…ତା ମାନେ ମୋ ବୋଉ ମସ୍ତ ପେଲେଇ ମାଇକିନିଆ| ତା ବିଆ ଏବେବି ଶୁଳେଇ ହଉଚି| ତା ବିଆରେ ଏବେ ବି ଖୁବ୍ ପାଣି| ମୁଁ ମନେ ମନେ ଖୁସିଟାଏ ହେଲି| ବେଡ଼ରୁ ଉଠି ଲାଇଟ୍ ଜାଳିଲି| ବାଥରୁମ୍ ଯାଇ ମୋ ନାଳୁଆ ବାଣ୍ଡକୁ ଧୋଇଲି| ତାପରେ ଆସି ବିଛଣାରେ ଶୋଇଗଲି|
ପରଦିନ ସକାଳେ ବୋଉକୁ ଦେଖି ମୋତେ ଟିକେ ଟିକେ ସଙ୍କୋଚ ଲାଗୁଥିଲା| ବାପା ଡାଇନିଂରେ ବସି ପେପର ପଢ଼ୁଥିଲେ| ବୋଉ ଘର ଭିତରେ ଏପାଖ ସେପାଖ ହେଉଥିଲା| ତା ମୁହଁକୁ କଣେଇ ଚାହିଁଲି| ସେ କିନ୍ତୁ ଆଗ ଭଳି ସେମିତି ଚୁପ୍ ଚାପ୍ ଆଉ ଗମ୍ଭୀର ଥିଲା| ମୋ ଆଡ଼କୁ ଜମା ଚାହୁଁ ନ ଥିଲା| ମୋ ପାଇଁ ଚା ଓ ଜଳଖିଆ ଆଣି ଥୋଇଦେଇ ଗଲା| ସେ ପୁରା ପୁରି ନିର୍ବିକାର ଥିଲା| ଯେମିତି କିଛି ହେଇନି| ମୁଁ ନ ଜାଣିବା ପରି ଦା ଦୁଧ ଓ ଗାଣ୍ଡିକୁ ଚାହୁଁଥିଲି| ଏବେ ବି ବୋଉ ମସ୍ତ ଲାଗୁଚି|
କାଳେ ବୋଉ ଆସିବ ବୋଲି ସେଦିନ ରାତିରେ ଖୁବ୍ ରାତି ଯାଏ ଅପେକ୍ଷା କଲି| ହେଲେ ବୋଉ ଆସିଲା ନାହିଁ| ମତେ ବହୁତ ଖରାପ ଲାଗିଲା| ତା ପରଦିନ ବି ସେଇଆ| ମୁଁ ଖାଲି ବାଣ୍ଡକୁ ମୁଠେଇ ଶୋଇଲି| ଖୁବ ରାଗ ଲାଗିଲା| ହେଲେ ଉପାୟ ନ ଥିଲା| ବୋଉ ପାଖକୁ ଯାଇ କହିବାକୁ ବି ସାହସ ହେଲାନି|
ତୃତୀୟ ଦିନ ଆଉ ଅପେକ୍ଷା ନ କରି ଶୋଇ ପଡ଼ିଲି| ରାତି ୧୧ଟା ବେଳକୁ ଅନ୍ଧାରରେ ରୁଣୁଝୁଣୁ ଶବ୍ଦ ଶୁଣି ମୋ ନିଦ ଭାଙ୍ଗିଗଲା| ଝାପ୍ସା ଆଲୁଅରେ ଲକ୍ଷ୍ୟକଲି ବୋଉ ଭିତର ପଟୁ କବାଟର ଶିକୁଳି ବନ୍ଦକରି ମୋ ପାଖକୁ ଆସୁଚି| ଉଁ…ଚୁଁ…କିଛି ନାହିଁ| ବୋଉକୁ କୁଂଢ଼େଇ ପକେଇଲି| ଆଗ ତା ଗାଲରେ ଚୁମା ମାରି ପକେଇଲି| ସେ ଖାଲି ବ୍ୟସ୍ତହୋଇ ମତେ ଚୁମୁଟି ପକେଇଲା| ମୁଁ ବୁଝି ପାରିଲି| ସେ ତା ସାୟା ବ୍ଲାଉଜ ଖୋଲି ପୁରା ରେଡ଼ି ହେଇ ଆସିଥିଲା| ସେଦିନ ଭଲକରି ତା ବିଆରେ ଆଙ୍ଗୁଳି ମାରିଲି| ଡେରି ନ କରି ତାକୁ ମାଡ଼ି ବସି ଗେହିଁବା କାମ ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲି| ମୋ ପାଖରୁ ମସ୍ତ ବାଣ୍ଡ ମାଡ଼ ଖାଇ ବୋଉ ମଜାରେ ତଳ ପଟରୁ ଖାଲି ଭିଡ଼ି ମୋଡ଼ି ହେଉଥିଲା| ଅଧ ଘଂଟା କାଳ ଧୁମ୍ ଗେହିଁକି ତା ଦେହରୁ ଝାଳ ବାହାର କରିଦେଲି| ତା ଭିତରେ ବୋଉ ବିଆରୁ କେତେଥର ରସ ବାହାରି ସାରିଥିଲା| ବୋଉ ମୋତେ ଚୁମୁଟି ପକେଇ ଗେହିଁବା ଶେଷ କରିବା ପାଇଁ କହୁଥିଲା| ହେଲେ ସେତେବେଳ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମୋର ବୀର୍ଯ ବାହାରି ନ ଥିଲା| ଆହୁରି ବେଶୀ ସମୟ ଯାଏ ଗେହିଁବାକୁ ମୋର ମନ ହେଉଥିଲା| ଶେଷକୁ ବୋଉ ମୋ ପିଚାକୁ ସାଉଁଳି ପକେଇ ଫିସ୍ ଫିସ୍ ହେଇ କହିଲା – ସେତିକି କର, ସକାଳ ଯାଏ ଗେହିଁବୁ ନା କ’ଣ?
ବୋଉ ମୁହଁରୁ ଏମିତିକା ଅଭଦ୍ର କଥା ଶୁଣି ମୁଁ ଅସମ୍ଭାଳ ହୋଇ ଗଲି| ଆଉ ରହି ହେଲାନି| ବୋଉକୁ କୁଂଢ଼େଇ ଧରି ତା ବିଆର ଅତି ଭିତରକୁ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ଦାବିଦେଲି| ମୋ ବାଣ୍ଡରୁ ପିଚ୍ ପିଚ୍ ହେଇ ବୀର୍ଯ ବାହାରି ଗଲା| ବୋଉ ମୋତେ ଠେଲି ଦେଇ ଉଠି ପଡ଼ିଲା| ଆସ୍ତେ କରି କବାଟ ଖୋଲି ତର ତର ହେଇ ପଳେଇ ଗଲା|
ପର ଦିନ ମୁଁ ଟିକିଏ କଥା ହେବା ପାଇଁ ବୋଉ ପଛେ ପଛେ ଲାଗିଲି| ହେଲେ ସିଏ ଧରା ଛୁଆଁ ଦେବା ଭଳି ମାଇକିନିଆ ନୁହେଁ| ତା ସାଙ୍ଗରେ କଥା ହେବାକୁ ମୋତେ ଡର ମାଡ଼ିଲା| ରାଗ ବି ହେଲା| ଶାଳୀ ପେଲେଇ ମାଇକିନିଆ…ନିଜ ଇଚ୍ଛାରେ ରାତିର ଅନ୍ଧାରରେ ଆସୁଚି, ଗିହଣ ଖାଇ ବିଆର ଗଲୁ ମରିବା ପରେ ନିଜ ଇଚ୍ଛାରେ ପଳେଇ ଯାଉଛି| ହେଲେ କଥା ଟିକେ ହେବାକୁ କି ଖୁସି ଟିକେ ହେବାକୁ ନାହିଁ| କିନ୍ତୁ କରିବି କ’ଣ? ମୋତେ କିଛି ବୁଦ୍ଧି ଦିଶିଲା ନାହିଁ|
ଆଉ ଥରେ ବାପା ଘରେ ନ ଥିଲେ| ଜମିବାଡ଼ି ଖବର ବୁଝିବା ପାଇଁ ଗାଆଁକୁ ଯାଇଥିଲେ| ଲକ୍ଷ୍ୟକଲି, ବୋଉ ଭାରି ଖୁସି ଖୁସି ଦିଶୁଛି| ଭଲ ଶାଢ଼ୀ ପିନ୍ଧି ଭାରି ସଜେଇ ହେଇଛି| ସନ୍ଧ୍ୟାବେଳେ ମତେ ଡାକି ମାର୍କେଟ ଯିବାକୁ ଗାଡ଼ି ବାହାର କରିବା ପାଇଁ କହିଲା| ମୁଁ ରାଗି ମନା କରିଦେଲି| କହିଲି – ତୁ ମୋ ସାଙ୍ଗରେ ଭଲକରି ଟିକିଏ କଥା ହେଉନୁ…ମୁଁ ତୋ କଥା କିଛି ଶୁଣିବି ନାହିଁ|
ବୋଉ ଫେଁ କରି ହସି ଦେଇ କହିଲା – ମୁଁ ତତେ ଏତେ କଥା ବୁଝେଇ ପାରିବି ନାହିଁ| ତୋ ବାପା ଥିଲା ବେଳେ ତୁ ଜମା ମୋ ପାଖକୁ ଆସିବୁ ନାହିଁ| ଆଜି ତୋ ବାପା ନାହଁନ୍ତି ବୋଲି ତ ତୋ ସାଙ୍ଗରେ ମାର୍କେଟ ବୁଲିବା ପାଇଁ ଯିବାକୁ ବାହାରିଛି|
ବୋଉ କଥା ବୁଝିପାରି ମୁଁ ହସି ଦେଲି| ତା ମାନେ ମୋ ବୋଉ ମସ୍ତ ଚାଲାଖ ମାଇକିନିଆ ଅଛି| ବାପା ସନ୍ଦେହ କରିବା ଭଳି କିଛି କାମ କରିବାକୁ ସେ ଚାହୁଁ ନାହିଁ | ବୋଉକୁ ସାଙ୍ଗରେ ଧରି ମାର୍କେଟ ଗଲି| ମାର୍କେଟରେ ବୁଲାବୁଲି କରି କିଛି ଜିନିଷ ପତ୍ର କିଣି ଘରକୁ ଫେରିଲୁ|
ରାତରେ ଖିଆ ପିଆ ସରିବା ପରେ ବୋଉ ମତେ ତାଗିଦ୍ କରିଦେଇ କହିଲା – ତୁ ଆଜି ମୋ ପାଖରେ ଶୋଇବୁ| ତୋ ବାପା ନାହାଁନ୍ତି, ଏକା ଶୋଇବାକୁ ମୋତେ ଡର ମାଡ଼ିବ| ମୁଁ ବୁଝି ଗଲି| ମୋ ବୋଉ ମସ୍ତ ପେଲେଇ ମାଇକିନିଆ ଅଛି| ବାପା ଘରେ ନାହାଁନ୍ତି| ତେଣୁ ସାରା ରାତି ମୋ ପାଖରେ ଶୋଇ ଗିହଣ ଖାଇବା ପାଇଁ ତା ମନ ଉଚ୍ଛନ୍ନ ହେଉଛି| ରାତିରେ ଖିଆ ପିଆ ସରିଲା ପରେ ମୁଁ ଆଗେ ଯାଇ ବାପା ବୋଉଙ୍କ ଶୋଇବା ଘରେ ବେଡ ଉପରେ ଶୋଇ ବୋଉକୁ ଅପେକ୍ଷା କଲି| ଟିକେ ପରେ ବୋଉ ଆସିଲା| ଲାଇଟ ବନ୍ଦ ନ କରି ଆସି ବେଡ଼ରେ ବସି ମୋତେ ଚାହିଁ ତା ଦେହରୁ ବ୍ଲାଉଜ ଖୋଲିଲା| ମୁଁ ତା ବଡ଼ ବଡ଼ ଦୁଧକୁ ଚାହିଁଲି| ସେ ମୋ ମୁହଁକୁ ଚାହିଁ ଦୁଷ୍ଟାମୀ ହସ ହସି କହିଲା – ରାଜୁ, ତୁ ପୁରା ଏକ୍ସପର୍ଟ ହେଇ ଗଲୁଣି| ତୋ ବାଣ୍ଡଟା ବି ମସ୍ତ ହେଇଚି|
ମୁଁ ଜାଣିଲି ମୋ ବୋଉ ଗୋଟିଏ ପୁରା ଗେହିଁ ମାଇକିନିଆ ଅଛି| କହିଲି – ବୋଉ, ଆଜି କାଲି ତତେ ବାପା ଗେହୁଁ ନାହାଁନ୍ତି କିଲୋ|
ବୋଉ କହିଲା – ହଁ, ଗେହୁଁଛନ୍ତି ଯେ, ହେଲେ ମାସକୁ ମାତ୍ର ଥରେ କି ଦିଇ ଥର| ସେତିକି ଗେହିଁବା ମୋ ପାଇଁ ଯଥେଷ୍ଟ ହଉନି| ମୋର ଆହୁରି ଦରକାର| ତାହା ଛଡ଼ା, ତାଙ୍କ ଗେହିଁବାରେ ମତେ ଆଉ ଶାନ୍ତି ଲାଗୁନି| ବୁଢ଼ୀ ବୟସରେ ବି ମୋ ବିଆ ସବୁବେଳେ ଶୁଳେଇ ହଉଛି| ହେଲେ, ମୋର ଏବେ ଆଉ ଚିନ୍ତା ନାହିଁ| ତୁ ତ ଜମେଇ କରି ବଢ଼ିଆ ଗେହୁଁଚୁ…ହେଃ…ହେଃ…
ବୋଉ ମୋ ଲୁଙ୍ଗି ତଳେ ହାତ ପୁରେଇ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ସାଉଁଳି କହିଲା – ସତରେ, ତୋ ବାଣ୍ଡଟା ମସ୍ତ ତାଗଡ଼ା ହେଇଛି| ଆଚ୍ଛା କହିଲୁ, ସେ ବଦମାସ ଚାକରାଣୀ ଶାନ୍ତି ସାଙ୍ଗରେ ତୁ କେବେଠାରୁ ସେ କାମ କରୁଥିଲୁ|
ମୁଁ ବୋଉକୁ ଭିଡ଼ି ନେଇ କହିଲି – ବୋଉ, ସେ କଥା ଛାଡ଼୍ | ଜଲଦି ତୋ ଶାଢ଼ୀ ଖୋଲିଲୁ…ଗେହିଁବାକୁ ମୋ ବାଣ୍ଡ ଅସମ୍ଭାଳ ହେଲାଣି|
ବୋଉ ହସିଦେଇ ଶାଢ଼ୀ ଖୋଲୁ ଖୋଲୁ କହିଲା – ତୁ ତ ନାଗର ଟିଏ ହେଇ ଗଲୁଣି|
ମୁଁ ବୋଉକୁ କୁଂଢ଼େଇ ଆଦର କରିବାକୁ ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲି| ବୋଉ ବି ମୋତେ କୁଂଢ଼େଇ ଚୁମା ଦେବାକୁ ଲାଗିଲା| କହିଲା – ଆଜି ସକାଳ ଠାରୁ ମୋ ବିଆ ଭାରି ଗରମ ହେଇ ଅଛି| ତୁ ଆଗ ଟିକିଏ ତୋ ବାଣ୍ଡ ପୁରେଇ ଭଲ କରି ଗେହିଁଲୁ| ବିଆ ଭିତରେ ଗରମ ପାଣି ଗୁଡ଼ା ଜମିରହି ମୋତେ ଭାରି ହନ୍ତସନ୍ତ କରି ସାରିଲାଣି|
ମୁଁ ବୋଉକୁ ଚୁମାଦେଇ ଗେଲ କରିବାକୁ ଲାଗିଲି| ବୋଉ କହିଲା – ଯାଃ…କେତେ ଚୁମା ଦଉଚୁ ତୋର ଏଇ ବୁଢ଼ୀ ବୋଉକୁ | ଜଲଦି ମୋ ଉପରକୁ ଉଠି ଆ|
ମୁଁ ଦେଖିଲି ମୋ ବୋଉ ସାଙ୍ଘାତିକ ଗେହିଁ ମାଇକିନିଆ ଅଛି| ତା ବିଆରେ ଖାଲି ବାଣ୍ଡ ପଶିବା ଦରକାର| ଦୁନିଆରେ ହଜାରକରେ ତିନି ଜଣ ମାଇକିନିଆ ଏଇ ପ୍ରକାରର| ମୁଁ ଆଉ ଡେ଼ରି କଲିନି| ମୋ ବାଣ୍ଡବି ବୋଉ ବିଆ ଭିତରେ ମୁଣ୍ଡ ପୁରେଇବାକୁ ଉଚ୍ଛନ୍ନ ହୋଇ ପଡ଼ୁଥିଲା| ବୋଉ ଜଙ୍ଘକୁ ମେଲାକରି ତାକୁ ମାଡ଼ି ବସିଲି| ମୋ ମୁଷଳିଆ ବାଣ୍ଡକୁ ତା ବିଆ ମୁହଁରେ ସେଟ୍ କରିଦେଲି| ବୋଉ ତା ଓଠକୁ କାମୁଡ଼ି ଇସଃ…ଆହାଃ…ହେଲା|
ମୁଁ କହିଲି – ବୋଉଲୋ, ଆଜି ଗେହିଁକରି ତୋ ଗାଣ୍ଡି ଫଟେଇବି|
ଫେଁ କିନା ହସି ଦେଇ ବୋଉ କହିଲା – ମୋ ଗାଣ୍ଡି ତ ପ୍ରଥମରୁ ଫାଟିକରି ଅଛି| ଦେଖିବୁ କି | ହେଃ…ହେଃ…ଛାଡ଼, ଆଉ ଦିନେ|
ମୁଁ ବୋଉକୁ ଫୁଲ୍ ଦମରେ ଗେହିଁଲି| ବୋଉ ତଳ ପଟରୁ ତା ଗାଣ୍ଡିକୁ ହଲେଇ ଜୋର ଜୋର ନିଃଶ୍ବାସ ନେଇ ମଜାରେ ମୋତେ ଥରକୁ ଥର ଇସଃପକୋଉ ଥିଲା| ଗିହଣର ମଜା ନେଇ ଆଃ…ଉହୁଃ…ଓହୋଃ…ହଉଥିଲା| ବୋଉ କହିଲା – ଭାରି ସୁଖ ଲାଗୁଚିରେ…ତୁ ମସ୍ତ ଗେହୁଁଚୁ…ଆଃ…ବାଣ୍ଡକୁ ବିଆ ଭିତରକୁ ଜୋରରେ ମାଡ଼ିକରି ଗେହିଁପକା…ତୋ ବାଣ୍ଡଟା ମସ୍ତ ମୋଟା ହେଇଚି…ପୁରେଇ ମୋ ବିଆକୁ ଜୋର ଜୋର ଘାଂଟି ପକା…ଆଃ…
ମୁଁ ମୋ ଗାଣ୍ଡିକୁ ହଲେଇ ମଜାରେ ଗେହୁଁଥିଲି| ଶାଳୀ ମାଇକିନିଆ ଆଜି ଖୁବ୍ ଗରମ ଅଛି| ବିଆରୁ ରସ ବୋହି ବେଡ଼ସିଟ୍ ଓଦା ହୋଇଗଲାଣି| ପଚର ପଚ୍…ପଚର ପଚ୍ ଶବ୍ଦ କରି ମୋ ବାଣ୍ଡ ବୋଉ ବିଆରେ ପଶୁଥିଲା ବାହାରୁ ଥିଲା| ଅଧ ଘଂଟା ଗେହିଁବା ପରେ ଆଉ ସମ୍ଭାଳି ହେଲାନି| କହିଲି – ବୋଉଲୋ…ଏଇନା ମୋର ବାହାରିବ|
ବୋଉ କହିଲା – ବାହାରୁ| ଭିତରକୁ ମାଡ଼ିକର ଛାଡ଼ି ପକା | ଡରିବାର କିଛି ନାହିଁ| ମୋର କେବେ ଠାରୁ ମେନ୍ସ ବନ୍ଦ ହେଲାଣି|
ଓଃ…ଆଃ…କି ମଜା| ବୋଉ ବିଆ ଭିତରେ ବୀର୍ଯ ଛାଡ଼ୁ ଛାଡ଼ୁ ମୁଁ ବୋଉକୁ ଜୋରରେ କୁଂଢ଼େଇ ଧରିଲି| ତା ବେକକୁ କାମୁଡ଼ି ଚୁମା ମାରି ପକେଇଲି|
ରାତିରେ ଆହରି ତିନି ଥର ବୋଉ ଉପରେ ଚଢ଼ିଲି| ତା ଠାରୁ ମନ ଜମା ଛାଡ଼ୁ ନ ଥିଲା| ବୁଢ଼ୀ ହେଲେ ବି ବୋଉ ଏବେ ଖୁବ୍ ଗରମ ମାଇକିନିଆ ଅଛି| ତାକୁ ଗେହିଁବାକୁ ଭାରି ମଜା ଲାଗୁଚି|
ପର ଦିନ ବାପା ଆସି ପହଂଚିଲେ| ବୋଉ ପାଖ ପାଖ ହେବାକୁ ମୋର ମନ ହେଉଥିଲା| ଡେରି ହେବାରୁ ମୁଁ କାମରେ ବାହାରି ଗଲି| ହଠାତ୍ ବାପା ଫୋନ୍ କରି ମୋତେ ଡକେଇ ପଠେଇଲେ| ସେ କ’ଣ ଗୋଟିଏ ଡକୁମେଂଟ ଗାଆଁରେ ଛାଡ଼ିଦେଇ ଆସି ଥିବାରୁ ଗାଆଁକୁ ଯାଇ ସେଇଟା ଆଣିବା ପାଇଁ ମୋତେ କହିଲେ| ଧେତ୍…ଶଳା.ମୋ ବାପା କିଛି କରେଇ ଦେବନି| ବାଧ୍ୟ ହୋଇ ବସ୍ ଧରି ଗାଆଁକୁ ଗଲି| ଗାଆଁରେ ପହଂଚିବା ବେଳକୁ ରାତି ହୋଇଗଲା| ରାତିଟା ରହି ତା ପରଦିନ ସକାଳୁ ବସ୍ ଧରି ଫେରିଲି|
ସଂଜବେଳୁ ବୋଉ ପଛେ ପଛେ ଲାଗିଲି| କହିଲି – ବୋଉ, ଯାହା ହେଲେ ବି ଆଜି ଥରେ ନ ହେଲେ ମୁଁ ସମ୍ଭାଳି ପାରିବିନି| ତୁ ମନା କରନି| ତୋତେ ମୋ ରାଣ|
ବୋଉ ଚମକି ପଡ଼ିଲା| କହିଲା – ଆଜି ତୋ ଭାଗ୍ୟ ଖରାପ| ଜମା ସେମିତି ହଅନା| ତୋ ବାପାଙ୍କର ଆଜି ମୁଡ଼୍ ହେଇଚି| ତୁ ଜମା ମୋ ପାଖକୁ ଆସ ନା | ତୁ ଗେହିଁଲେ ମୋ ବିଆ ଭିତରେ ଏତେ ବୀର୍ଯ ଛାଡ଼ୁଚୁ ଯେ ବିଆ ଭିତରେ ଆଙ୍ଗୁଳି ପୁରେଇ ଯେତେ କାଢ଼ିଲେ ବି ସରୁନି| ତୋ ବାପା ଡାଉଟ୍ କରିବେ…ତେଣୁ ତୁ ବାଧ୍ୟ କରନି|
ମୁଁ ନଛୋଡ଼ ବନ୍ଧା| ଖୁବ୍ ନେହୁରା ହେଲି| ପ୍ୟାଂଟ ଖୋଲି ଟିଙ୍ଗେଇ ଠିଆ ହୋଇଥିବା ବାଣ୍ଡକୁ କାଢ଼ି ବୋଉକୁ ଦେଖେଇଲି| ବୋଉ ହସି ଦେଇ କହିଲା – ଆଚ୍ଛା ହଉ…ମୁଁ ଗୋଟାଏ କଥା କହିବି କରିବୁ|
ମୁଁ କହିଲି – ହଁ, କହୁନୁ…କିନ୍ତୁ ତତେ ନ ଗେହିଁବା କଥା କହିବୁନି|
ବୋଉ କହିଲା – ଆଜିଟା ତୁ ମୋ ପଛ ପଟରେ କାମ ଚଳେଇ ନେଏ…
ମୁଁ କହିଲି – ମାନେ…
ବୋଉ କହିଲା – କ’ଣ ଏଇ କଥାଟା ବୁଝି ପାରୁନୁ ମଁ…
ମୁଁ କହିଲି – ହଁ, ବୁଝିପାରୁଚି ଯେ…ହେଲେ ବୋଉ, ତତେ କଷ୍ଟ ହବନି|
ବୋଉ କହିଲା – ତୋରଟା ଯେତେ ମୋଟା ଆଉ ଲମ୍ବା ହେଇଚି ପଶିଲେ କଷ୍ଟ ହବ ଯେ| କିନ୍ତୁ ତୁ ଯଦି ବାଗେଇ କରି କରି ଜାଣିବୁ ତାହେଲେ କଷ୍ଟ ହବନି| ତୁ ବାଥ୍ରୁମକୁ ଚାଲେ| ମୁଁ ନଡ଼ିଆ ତେଲ ଶିଶିଟା ନେଇଳରି ଆସୁଚି| ତତେ ବି ମଜା ଲାଗିବ| ମୁଁ ବି ଅନେକ ବର୍ଷ ହେବ ପଛରେ ନେଇନି|
ବାପା ଫେରିବା ବେଳକୁ ଆହୁରି ଡେରି| ମୁଁ ଲଙ୍ଗଳା ହୋଇ ପଡ଼ି ବାଥ୍ରୁମରେ ପଶିଲି| ସେପଟରୁ ବୋଉ ନଡ଼ିଆ ତେଲ ଶିଶିଟା ଧରି ହସି ହସି ଆସିଲା| ବାଥରୁମ ଭିତରେ ତା ଶାଢ଼ୀ, ବ୍ଲାଉଜ ଓ ସାୟା ଖୋଲି ପକେଇ ଆଗ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ମୁଠେଇ ପକେଇଲା| ଦୁହେଁ କୁଂଢ଼ାକୁଂଢ଼ି ହେଇ ଚୁମା ଖାଇ ଗେଲ ହେଲୁ| ବୋଉ ନଡ଼ିଆ ତେଲ ନେଇ ମୋ ବାଣ୍ଡରେ ବୋଳିଲା| ତାପରେ ବାଥ୍ରୁମ ଭିତର ପାଣି ଟାଙ୍କି ଉପରେ ହାତ ଭରାଦେଇ ହାମୁଡ଼ି ପଡ଼ି ତା ଗାଣ୍ଡିକୁ ଟେକି ରଖିଲା| କହିଲା – ଆଙ୍ଗୁଠିରେ ତେଲ ନେଇ ଆଗେ ମୋ ଗାଣ୍ଡି କଣା ଭିତରେ ଟିକେ ମାରିଦେଏ| ତାପରେ ବାଗେଇ କରି ତୋ ବାଣ୍ଡ ଟୋପିକି ନେଇ ଲଗେଇ ପୁରେଇବୁ| ମୁଁ ଉନ୍ମାଦନାରେ ମାତି ଉଠିଲି| ମୋ ପାଇଁ ଇଏ ଗୋଟାଏ ନୂଆ ଏକ୍ସପେରିମେଂଟ| ବୋଉର ଗାଣ୍ଡି କଣାରେ ଆଙ୍ଗୁଳି ମାରିଲି| ତା ଗାଣ୍ଡି କଣା ଜୋରରେ ପୁକ୍ ପୁକ୍ ହେଉଥିଲା| ଆଙ୍ଗୁଳି ପୁରେଇ ଗାଣ୍ଡି କଣାରେ ତେଲ ଲଗେଇଲି| ସମ୍ଭାଳି ପାରୁ ନ ଥିଲି| ବାଣ୍ଡ ଟୋପିକି ନେଇ ଗାଣ୍ଡି କଣାରେ ଲଗେଇ ମାଡ଼ି କରି ଠେଲିଲି| ଓହୋଃ…କି ଟାଇଟ୍| ବୋଉ ତା ଗାଣ୍ଡି ଢିଲା କରିବାକୁ ଟିକେ ଚେଷ୍ଟା କଲା| ମୋ ବାଣ୍ଡ ଠେଲି ହେଇ ଅଳ୍ପ ଭିତରକୁ ଗଳିଗଲା| ଭାରି ଟାଇଟ୍ ଗାଣ୍ଡି| ମତେ ଲାଗିଲା ଗରମରେ ମୋ ବାଣ୍ଡ ଟୋପି ଯେମିତି ଫାଟିଯିବ| ଭାରି ମଜା ଲାଗୁଥିଲା| ପିଚା ହଲେଇ ହଲେଇ ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ ଗୋଟାକଯାକ ବାଣ୍ଡ ବୋଉ ଗାଣ୍ଡି ଭିତରେ ପୁରେଇ ଦେଲି| ବୋଉ ଉଃ…ଆହାଃ…ହେଇ କଷ୍ଟରେ କାନ୍ଦୁଣୁ ମାନ୍ଦୁଣୁ ହେଇଗଲା| ମୁଁ ଆସ୍ତେ ପିଚା ହଲେଇ ଆଉ ଟିକିଏ ଚେଷ୍ଟା କରୁ କରୁ ଏଥର ମୋ ବାଣ୍ଡ ପୁରା ମସ୍ତିରେ ପଶିଲା ଆଉ ବାହାରିଲା| ସତରେ ଗୋଟାଏ ମାଇକିନିଆର ଗାଣ୍ଡିରେ ଗେହିଁବା ଯାହା ଶହେ ରାଣ୍ଡି ବିଆରେ ଗେହିଁବା ସେଇଆ|
ବୋଉ ତା ଗାଣ୍ଡିକି ଚିପି ପକେଇଲା ବେଳେ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ଭାରି ଆରାମ ଲାଗୁଥିଲା| ମୁଁ ବୋଉ ଅଂଟାକୁ ଧରି ମସ୍ତ ମଜାରେ ଗାଣ୍ଡି ମାରିବାକୁ ଲାଗିଲି| ବୋଉ କହିଲା – ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ କର, ମତେ ଭାରି ମଜା ଲାଗୁଚି|
ପାଂଚ ମିନିଟ୍ ଗାଣ୍ଡି ମାରିଚି କି ନାହିଁ, ଆଉ ସମ୍ଭାଳି ହେଲାନି| ବୋଉର ଟାଇଟ୍ ଗାଣ୍ଡି ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ଅସମ୍ଭାଳ କରି ପକାଇଲା| ପଛରୁ ବୋଉକୁ ଭିଡ଼ି ପକେଇଲି| ଆଉ କେଇଟା ଠେସ ମାରୁ ମାରୁ ମୋ ବାଣ୍ଡରୁ ବୀର୍ଯ ବୋଉର ଗାଣ୍ଡି ଭିତରେ ବାହାରି ଗଲା|
ଓହୋ…ଶଲା, ମସ୍ତ ମଜା ସତରେ| ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ଆସ୍ତେ କରି ବୋଉ ଗାଣ୍ଡିରୁ କାଢ଼ି ଆଣିଲି| ବୋଉ ସାବୁନ ମାରି ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ଧୋଇଦେଲା| ତାପରେ ତା ନିଜ ଗାଣ୍ଡିକି ଧୋଇଲା| ପଚାରିଲା – କିରେ ଟୋକା, କେମିତି ଲାଗିଲା?
ମୁଁ ହସିଦେଇ କହିଲି – ସତରେ ଲୋ ବୋଉ, ଭାରି ମଜା ଲାଗିଲା| ଏଣିକି ଦିନବେଳା ଗୋଟାଏ ଟ୍ରିପ ତୋ ଗାଣ୍ଡିରେ ଲୋଡ଼ କରିବି| ତୋ ଗାଣ୍ଡି ମାରିବାକୁ ଭାରି ମଜା ଲାଗୁଚି|
ବୋଉ ଫେଁ ଫେଁ ହେଇ ହସିଲା| କହିଲା – ଗାଣ୍ଡି ମାରିବା ମଜା ପାଇଗଲୁ ତାହେଲେ|
ରାତିରେ ଖାଇପିଇ ସାରି ମୁଁ ଉପର ଘରକୁ ଶୋଇବା ପାଇଁ ପଳେଇ ଗଲି| ମନଟା ମୋର ଖୁସି ଥିଲା| ବୋଉକୁ ଗାଣ୍ଡିମାରି ଭାରି ଆରାମ ଲାଗୁଥିଲା| ଜାଣିଥିଲି ରାତିରେ ବାପା ବୋଉକୁ ଗେହିଁବେ| ଦିଇ ମାସରେ ଆଜି ବୁଢ଼ାର ବୁଢ଼ୀକି ଗେହିଁବାକୁ ମନ ହେଇଚି| ମୋର ଭାରି ରାଗ ହେଉଥିଲା| ଛାଡ଼, ବୋଉ ତ ତାଙ୍କ ମାଈକିନିଆ| ତାଙ୍କର ଯେତେବେଳେ ଇଚ୍ଛା ସେ ତାକୁ ଗେହିଁବେ|
ମୁଁ ଶୋଇବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କଲି| ରାତି ୧୨ଟା ପାଖା ପାଖି ହେବ| ଅନ୍ଧାରରେ କିଏ ମତେ ଉଠେଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥିଲା| ମୁଁ ଧଡ଼ପଡ଼୍ ହେଇ ଉଠି ବସିଲି| ଜାଣିଲି ବୋଉ ଆସିଛି| ବୋଉ ମୋ କାନରେ ଫୁସ୍ ଫୁସ୍ ହେଇ କହିଲା – ଏଇ ରାଜୁ, ଜୋରରେ ଶୋଇ ପଡ଼ିଚୁ କି? ତୋ ବାପା କଲେ ଯେ…ମୋ ମନ ଶାନ୍ତି ହେଲାନି| ଆଗ ଭଳି ସେ ଆଉ ଗେହିଁ ପାରୁ ନାହାଁନ୍ତି| ମୋର ଭାରି ଗଲୁ ହଉଚି, ଜମା ସମ୍ଭାଳି ହଉନି| ଆସୁନୁ ଟିକେ…ଜଲଦି ଟିକିଏ ଗେହିଁ ଦେଏ|
ମୁଁ ଖୁସି ହେଇଗଲି| ବୋଉ ମୋ ଲୁଙ୍ଗି ଭିତରେ ହାତ ପୁରେଇ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ମୁଠେଇ ସାଉଁଳି ପକେଇ କହିଲା – ଦେଖା ମୁଁ ପାଟିରେ ପୁରେଇ ହିଟ୍ କରି ଦଉଚି|
ମୁଁ କହିଲି – ଦରକାର ନାର୍ହି ବୋଉ| ତତେ ଦେଖି ତ ମୋ ବାଣ୍ଡ ଗର୍ଜନ କଲାଣି| ହଉ, ଟିକିଏ ପାଟି ଲଗେଇ ଦେଏ|
ବୋଉ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ତା ପାଟିରେ ପୁରେଇ କାମୁଡ଼ି ଜିଭ ମାରି ସଲସଲ କରି ଅସମ୍ଭାଳିଆ କରିଦେଲା| ତାପରେ ବେଡ଼ରେ ଶୋଇପଡ଼ି ତା ଶାଢ଼ୀ ସାୟାକୁ ଅଂଟା ଉପରକୁ ଟେକି ଦେଲା| ଦିଇ ଜଙ୍ଘକୁ ମେଲେଇ ମୋତେ ତା ଉପରକୁ ଟାଣି ନେଲା| କହିଲା – ବିଆ ପୁରା ଗରମ ଅଛି| ଶୀଘ୍ର ବାଣ୍ଡ ପୁରେଇ ଦେଏ|
ବାପାଙ୍କ ପାଖରୁ ଗିହଣ ଖାଇ ବୋଉ ବିଆଟା ଭାରି ନାଳୁଆ ହେଇଥିଲା| ମୁଁ ବାଣ୍ଡ ମାଡ଼ୁ ମାଡ଼ୁ ପଚ୍ କିନା ପୁରା ମୂଳ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଭିତରକୁ ଗଳିଗଲା| ବୋଉ ଆହାଃ…ଉହୁଃ…ହେଇ କହିଲା – ତୋ ବାଣ୍ଡଟା ମସ୍ତ ହେଇଚି…ଏହାକୁ କହନ୍ତି ମୂଷଳିଆ ବାଣ୍ଡ| ଭାରି ଭଲ ଲାଗୁଚି ରେ ରାଜୁ, ଗାଣ୍ଡି ନଚେଇ ଗେହିଁ ପକା | ଆହା…କି ମଜା…ଖେଂଚି ଖେଂଚି ମୋ ବିଆ ଭିତରୁ ସେ ଗରମ ନାଳୁଆ ପାଣି ଗୁଡ଼ା ସବୁ ଶୀଘ୍ର କାଢ଼ିପକା|
ମୁଁ ମସ୍ତ ମଜାରେ ମୋ ମସ୍ତ ପେଲେଇ ବୋଉକୁ ତା ପିଠି ତଳୁ କୁ ଧରିଲି| ଗାଣ୍ଡି ଟେକି ଗେହୁଁ ଗେହଁୁ କହିଲି – ପାହାନ୍ତା ଯାଏ ତତେ ଗେହିଁବା ପାଇଁ ମନ ହଉଚି| ତତେ ଗେହିଁବାକୁ ଭାରି ବଢ଼ିଆ ଲାଗୁଚି ଲୋ ମୋ ବୋଉ| ତୋର ଗରମ ବିଆ…ମୋ ବୋଉ ଲୋ…
ମୁଁ ଖୁବ୍ ଅସମ୍ଭାଳ ମଜାରେ ବୋଉର ଗାଲ ଓ ଓଠକୁ କାମୁଡ଼ି ତା ଥୁଲ୍ ଥିଲ୍ ଦୁଧ ଯୋଡ଼ାକୁ ଚିପି ଚିପି ଗେହିଁବାକୁ ଲାଗିଲି| ଦଶ ମିନିଟ୍ ଗେହିଁଲା ବେଳକୁ ଆଉ ରହି ହେଲାନି| ମୋ ବାଣ୍ଡରୁ ପୁଳାଏ ଗରମ ବୀର୍ଯ ବୋଉର ବିଆ ଭିତରକୁ ପିଚିକି ଗଲା| ମସ୍ତ ସୁଖରେ ବୋଉକୁ ଭିଡ଼ି ପକେଇଲି| ସେତେବେଳକୁ କେତେ ଥର ବୋଉ ବିଆରୁ ଗରମ ରସ ବୋହି ସାରିଥିଲା ତା’ର ହିସାବ ନାହିଁ| ମୋ ବାଣ୍ଡ, ପେଳ ଆଉ ଦିଇ ଜଙ୍ଘ ତା ବିଆ ରସ ଲାଗି ପୁରା ଅଠା ଅଠା|
ବୋଉ ଉଠି ଶାଢ଼ୀ ସଜାଡ଼ି ହସି ଦେଇ କହିଲା – ଭାରି ଶାନ୍ତି ଆଉ ଆରାମ ଲାଗିଲା ଏଥର| ମୁଁ ଯାଉଚି| ତୁ ଯାଆ, ପରିସ୍ରା କରି ଦେଇ ଆସି ଶୀଘ୍ର ଶୋଇପଡ଼|
ବୋଉକୁ ପଛ ପଟୁ ଭିଡ଼ି ଧରି ତା ଓସାରିଆ ମାଂସାଳ ଗାଣ୍ଡିରେ ମୁହଁ ଘଷି ପକେଇ କହିଲି – ବୋଉ ଲୋ, ତୋ ଗାଣ୍ଡିରୁ ମୋ ମନ ଛାଡ଼ୁନି…
ବୋଉ ହସ ଚାପି କହିଲା – ମୁଁ ଜାଣିଚି ପରା…ଟାଇଟ୍ ଜିନିଷକୁ ସମସ୍ତଙ୍କର ଲୋଭ…ହଉ ଛାଡ଼ ମତେ |