ଗେହିଁବାର ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି

 

ଗେହିଁବାର ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି

ରାସବିହାରୀଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀ ପାର୍ବତୀ ଦୁଇ ବର୍ଷ ତଳେ ମରି ଯାଇଥିଲେ । ରାସବିହାରୀଙ୍କ ବୟସ ଏବେ ୪୮ ବର୍ଷ । ଏବେ ସେ ଜଣେ ଯୌନ ଅସନ୍ତୁଷ୍ଟ ପୁରୁଷ । ସେ ତାଙ୍କ ବାଣ୍ଡର ଗରମ କମେଇବା ପାଇଁ ନୂଆ ନୂଆ ବିଆର ସଂଧାନରେ ଅଛନ୍ତି । ତାଙ୍କର ଗୋଟିଏ ପୁଅ ବିଶାଳ ଓ ଝିଅ ପୁଷ୍ପା । ଝିଅର ବିବାହ ଅନିଲ ସହିତ ହୋଇ ଯାଇଛି । ଅନିଲ ସୈନ୍ୟ ବିଭାଗରେ କାମ କରନ୍ତି ।

ଅନିଲଙ୍କ ପୋଷ୍ଟିଂ ଜାମୁ କାଶ୍ମିରୀରେ ହୋଇଥିଲା ଏବଂ ସେ ପୁଷ୍ପା ପାଖରୁ ଅଲଗା ରହିବାକୁ ବାଧ୍ୟ ହେଉଥିଲେ । ପୁଷ୍ପା ୨୦ ବର୍ଷ ବୟସ୍କା ଯୁବତୀ ସ୍ତ୍ରୀ । ତା ଦେହର ରଙ୍ଗ ଗୋରା, ସୁଗଠିତ ଦେହ, ଓସାରିଆ ଉଚ୍ଚା ଗାଣ୍ଡି ଏବଂ ବଡ଼ ବଡ଼ ଦୁଧ, ମୋଟା ଓଠ ଏବଂ ବଳିଲା ବଳିଲା ଜଙ୍ଘ । ରାସବିହାରୀ ବି କେତେ ଥର ତାଙ୍କ ଝିଅର ଦେହକୁ କଳ୍ପନା କରି ଉତେଜିତ ହୋଇ ଉଠିଛନ୍ତି । ସେମାନେ ଗୋଟିଏ ସହରରେ ରହିଲେ ବି ରାସବିହାରୀ ନିଜ ଝିଅ ସହିତ କମ୍ ସମୟ ଭେଟୁଥିଲେ । କାହିଁକି ନା ସେ ଚାହୁଁ ନ ଥିଲେ ଯେ ସେ ତାଙ୍କ ହାତ ନିଜ ଝିଅ ଉପରେ ପକାଇ ଏହି ପବିତ୍ର ସଂପର୍କକୁ ନ ଭାଙ୍ଗନ୍ତୁ ।

ବିଶାଳ ବି ତା ପ୍ରେମିକା ସାଧନାକୁ ବାହା ହୋଇ ସଂସାର କଲାଣି । ସାଧନା ଜଣେ ୨୨ ବର୍ଷର ଶ୍ୟାମଳୀ ଝିଅ । ବିଲକୁଲ ତନୁ ପାତଳୀ, ସେକ୍ସି ଆଖି, ଲମ୍ବା ଗୋଡ଼ ଏବଂ ଭରପୁର ଦେହ । ସାଧନା ଜିଦି କରିଥିଲା ଅଲଗା ଘରେ ରହିବ ବୋଲି । ସେଥିପାଇଁ ବିଶାଳ ଅଲଗା ଘର ନେଇଥିଲା ।

ରାସବିହାରୀ ଏବେ ନିର୍ଜନତାର ଶିକାର ହୋଇ ଯାଇଥିଲେ । ହଠାତ୍ ଦିନେ ସେ ତାଙ୍କ ବୋହୂ ସାଧନା ପାଖରୁ ଫୋନ ପାଇେଲେ । ସାଧନା: ବାବୁଜୀ ତୁମେ ଏଠିକି ଶୀଘ୍ର ଆସ । ତୁମେ ଆସିବା ନିହାତି ଦରକାର ଅଛି । ବିଶାଳ ମୋତେ ଧୋକା ଦେଇଛନ୍ତି । ମୁଁ ତୁମ ପୁଅ ପାଖରୁ ଛାଡ଼ପତ୍ର ନେବାକୁ ଚାହୁଁଚି । ପ୍ଲିଜ ବାବୁଜୀ, ତୁମେ ଏବେ ଚାଲିଆସ ।

ରାସବିହାରୀ ତୁରନ୍ତ ତାଙ୍କ ପୁଅର ଘରେ ଯାଇ ପହଁଚିଲେ । ଦେଖିଲେ ସାଧନା କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ତା ଅବସ୍ଥା ପୁରା ଖରାପ ହୋଇ ଯାଇଛି । ରାସ ବିହାରୀ ସାଧନା ପାଖକୁ ଯାଇ ତାକୁ ପଚାରିଲେ: ବୋହୂ, କ’ଣ ହୋଉଛି? କାନ୍ଦିବା ବନ୍ଦ କରି ଏବେ ମୋତେ ସବୁ କଥା କୁହ । ତୁ ଚିନ୍ତା କରନି । ତୋ ବାବୁଜୀ ଅଛନ୍ତି ନା । ବୋହୂ, ମୋତେ ସବୁ କଥା କୁହ ।

ସାଧନା କିଛି କହିଲା ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ସେ ଫଟୋ ଥିବା ଗୋଟିଏ ଲଫାପ ତା ଶଶୁରଙ୍କ ଆଡ଼କୁ ବଢ଼େଇ ଦେଲା ।

ରାସବିହାରୀଙ୍କ ନଜର ଯେତେବେଳେ ଫଟୋ ଉପରେ ପଡ଼ିଲା ସେ ଆବା କାବା ହୋଇ ରହିଗଲେ । ଫଟୋରେ ବିଶାଳ କୋଉ ଅନ୍ୟ ସ୍ତ୍ରୀଲୋକକୁ ଗେହୁଁଥିଲା ଏବଂ ତା’ର ସବୁ ଫଟୋ ସ୍ପଷ୍ଟ ଥିଲା । ଗୋଟିଏ ଫଟୋରେ ସେ ସ୍ତ୍ରୀଲୋକ ବିଶାଳର ବାଣ୍ଡକୁ ଚୋଷୁଥିଲା ଏବଂ ଅନ୍ୟ ଫଟୋରେ ବିଶାଳ ସେ ସ୍ତ୍ରୀଲୋକର ଗାଣ୍ଡିକି ଚାଟୁଥିଲା ଏବଂ ବିଆରେ ଚୁମା ଦେଉଥିଲା । ଫଟୋ ପୁରା ସ୍ପଷ୍ଟ ଥିଲା ଏବଂ ସେ ସ୍ତ୍ରୀଲୋକ ବି ଜଣା ଶୁଣା ଭଳି ଲାଗୁଥିଲା । ସେ ସ୍ତ୍ରୀଲୋକ ବହୁତ ସୁନ୍ଦରୀ ଓ ବହୁତ ସେକ୍ସି ଥିଲା । ତା ଦେହର ରଙ୍ଗ ଗୋରା ଏବଂ ଭରପୁର । ବୟସ ୨୨-୨୩ ବର୍ଷ ହେବ । ରାସବିହାରୀ: ବୋହୂ, ଏ ସ୍ତ୍ରୀଲୋକ କିଏ? ଏହି ସବୁ କେବେ ଠାରୁ ଚାଲିଛି?

ସାଧନା: ବାବୁଜୀ, ତୁମେ କ’ଣ ଏହି ସ୍ତ୍ରୀଲୋକକୁ ଜାଣି ନାହଁ? ଇଏ ବିଦ୍ୟା, ମୋ ଭାଉଜ। ଯାହାକୁ ତୁମ ପୁଅ ଫସେଇଛନ୍ତି । ତୁମ ପୁଅ ମୋତେ ଏବଂ ମୋ ନିଜ ଭାଉଜ ସହିତ ଶାରୀରିକ ସଂପର୍କ ରଖିଛନ୍ତି ।

ରାସବିହାରୀ – ଏହା ବହୁତ ଲାଜର କଥା । ତା’ର ମରିଯିବା ଉଚିତ । ଯିଏ ନିଜର ଭଉଣୀ ସମାନ ଭାଉଜକୁ ଗେହୁଁଚି ଏବଂ ଦିନ ରାତି ତା ସହିତ ଚିପି ହୋଇ ରହୁଚି ।

ସାଧନା: ହଁ ବାବୁଜୀ, ମୁଁ ଏଠାରେ ତାଙ୍କ ବିନା ରାତି ସାରା ଛଟପଟ ହେଉଛି ।

ସେତିକି ବେଳେ ରାସବିହାରୀଙ୍କ ନଜର ନିଜ ବୋହୂର କାନ୍ଦୁଥିବା ଆଖି  ଉପରୁ ତଳ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଯାଇ ଛାତି ଉପରେ ଅଟକି ଗଲା । ସାଧନା ପିନ୍ଧିଥିବା କମିଜର ଗଳା ବହୁତ ତଳକୁ ଥିଲା ଏବଂ ତା ଫୁଲିଲା ଛାତିର ଅଧାରୁ ଅଧିକ ବାହାରକୁ ଦେଖା ଯାଉଥିଲା । ସାଧନାର ବଡ଼ ବଡ଼ ଦୁଧ ମଝିର ଗହୀରା ଅଂଶକୁ ଦେଖି ଶଶୁରର ମନ ବହକି ଉଠିଲା। ରାସବିହାରୀ ଜାଣିଛନ୍ତି, ଯେତେବେଳେ ସ୍ତ୍ରୀଲୋକ ସହିତ କିଛି ବିଶ୍ବାସ ଘାତକତା ହୁଏ, ସେତେବେଳେ ସେ ରାଗ ଓ ଜ୍ବାଳାରେ କିଛି ବି କରି ପାରେ। ଏହି ସମୟରେ ତାଙ୍କ ବୋହୂକୁ କିଛି ଟିକିଏ ଆଶ୍ବାସନା ଦେଖେଇ ଗେହିଁ ପାରିବେ। ଯଦି ଆଉ କେହି ଗେହିଁ ପାରିବେ, ତାହେଲେ ସେ କାହିଁକି ଗେହିଁବେ ନାହିଁ। ଏହା ଛଡ଼ା ଏମିତିକା ମାଲ୍ କାହିଁକି ବାହାର ଲୋକ ହାତରେ ପଡ଼ିବ। ପୁଅର ସ୍ତ୍ରୀ ବାପର କାମରେ କାହିଁକି ନ ଆସିବ।

ରସବିହାରୀ – ବୋହୂ, ତୁ ଚିନ୍ତା କରନି। ତୋତେ ସବୁ ପ୍ରକାର ସାହାଯ୍ୟ କରିବା ପାଇଁ ମୁଁ ଅଛି। କହ, ତୋର କେତେ ଟଙ୍କା ଦରକାର... ୧୦ ଲକ୍ଷ, ୨୦ ଲକ୍ଷ, ମୁଁ ତୋତେ ଏତେ ଟଙ୍କା ଦେବି କି ତୋର କିଛି ଅଭାବ ରହିବ ନାହିଁ କି ତୁ ବିଶାଳ ଆଗରେ କେବେ ହାତ ପତେଇବୁ ନାହିଁ। ବାସ୍, ତୁ ମୋ ଘରର ଇଜତ ରଖ। ବିଶାଳ କଥା କାହାରି ଆଗରେ କୁହ ନାହିଁ। ତୋର ଯେତେବେଳେ ଯୋଉ ଜିନିଷ ଦରକାର ହେବ ମୋତେ କହିବୁ। ଏହା କହି ରାସବିହାରୀ ନିଜ ବୋହୂକୁ ତାଙ୍କ ଦୁଇବାହୁ ଭିତରେ ଜଡ଼େଇ ଧରିଲେ। କାନ୍ଦୁଥିବା ବୋହୂ ତାଙ୍କ ଛାତିରେ ଚାପି ହୋଇଗଲା। ଯେତେବେଳେ ସାଧନାର ଗରମ ଦେହ ଶଶୁର ଦେହରେ ଚାପି ହୋଇଗଲା, ରାସବିହାରୀଙ୍କ ଦେହରେ ବିଜୁଳୀ ତରଙ୍ଗ ଖେଳିଗଲା। ଯାହାର ସିଧା ପ୍ରଭାବ ତାଙ୍କ ବାଣ୍ଡ ଉପେର ପଡ଼ିଲା। ସେତେବେଳେ ୪୮ ବର୍ଷ ପୁରୁଷର ପୁରା ଜୋଶ ଆସିଗଲା ଏବଂ ସେ ତାଙ୍କ ବୋହୂକୁ ଛାତି ଉପରକୁ ଭିଡ଼ି ନେଇ ଏବଂ ତା ଗାଲକୁ ଆଉଁଶିବାକୁ ଲାଗିଲେ।

ଏପଟେ ଯୁବତୀ ବୋହୂ ଯେତେବେଳେ ଏତେ ଦିନ ପରେ ମରଦ ଦେହକୁ ଛୁଇଲା, ସେତେବେଳେ ତା ବିଆ ଭିତରେ ନିଆଁ ଲାଗିବା ଭଳି ସେ ଅନୁଭବ କଲା ଏବଂ ସେ ଗୋଟିଏ ମିନିଟ୍ ପାଇଁ ଭୁଲିଗଲା ଯେ ରାସବିହାରୀ ତା ସ୍ବାମୀ ନୁହଁନ୍ତି, ସେ ହେଉଛନ୍ତି ତା ସ୍ବାମୀର ବାପା। ରାସବିହାରୀ ବୋହୂକୁ ତାଙ୍କ ଗଳାରେ ଲଗାଇଲେ ଏବଂ ତାପରେ ସୋଫା ଉପରେ ବସିଯାଇ ସାଧନାକୁ ତାଙ୍କ କୋଳରେ ବସାଇଲେ। ଯେତେବେଳେ ଶଶୁରଙ୍କ ବାଣ୍ଡ ବୋହୂର ଗାଣ୍ଡିକି ଛୁଇଁଲା, ସେତେବେଳେ ବୋହୂ ବି ରୋମାଞ୍ଚିତ ହୋଇ ଉଠିଲା। ଏମିତି ଶଶୁରତ ଟଙ୍କା ଦେବାକୁ କଥା ଦେଇ ସାରିଥିଲେ। ଏବେ ତା ଦେହର ଆବଶ୍ୟକତାର କଥା ସେ ଭାବିବାକୁ ଲାଗିଲା। ବିଶାଳ ପାଖରୁ ବଦଳା ନେବା ପାଇଁ ସେ ତା ବାପାକୁ କାହିଁକି ଫସେଇବ ନାହିଁ? ବାବୁଜୀଙ୍କ ବାଣ୍ଡ ତ ବହୁତ ମୋଟା ଓ ତାଗଡ଼ା ଜଣା ପଡ଼ୁଚି। ଯଦି ମାଆଗିହା ବିଶାଳ ମୋ ଭାଉଜକୁ ଫସେଇଲା, ତାହେଲେ ମୁଁ କାହିଁକି ତା ବାପାକୁ ମୋତେ ଗେହିବା ପାଇଁ  ରକ୍ଷିତା ମରଦ କରି ନ ରଖିବି। ଏମିତି ଏ ବୁଢ଼ା ତ ସହଜରେ ପଟି ଯିବ। ତା ଛଡ଼ା ମୋର ତ ଗୋଟାଏ ବଡ଼ ଏବଂ ମୋଟା ବାଣ୍ଡ ଦରକାର।

ଏବେ ତରିକା ଖୋଜିବା ପାଇଁ  ହେବ ଶଶୁରକୁ କେମିତି ଲାଇନ୍ କୁ ଆଣିବା ପାଇଁ ପଡ଼ିବ। ସେଥିପାଇଁ ତାଙ୍କ ସହିତ ଅଧିକ ଖୋଲା ହୋଇଯିବା ନିହାତି ଦରକାର।  ତେଣୁ ସାଧନା ତା ଯୋଜନା କଥା ଭାବି ମୁରୁକି ହସିଲା।

ସାଧନା – ମୋ ପ୍ରିୟ ବାବୁଜୀ, ତୁମେ ତୁମ ବୋହୂ ପାଇଁ କେତେ ଚିନ୍ତା କରୁଚ। ମୁଁ ତୁମ କଥା ମାନିବି ଏବଂ ଘରର କଥା ବାହାରକୁ ଯିବାକୁ ଦେବି ନାହିଁ। ଏହା କହି ସାଧନା ବହୁତ ପ୍ରେମରେ ତା ଶଶୁରଙ୍କ ଓଠରେ ଚୁମ୍ବନ ଦେଲା।

ରାସବିହାରୀ ବି ସ୍ତ୍ରୀଲୋକ ବିଷୟରେ ବହୁତ ବୁଝିବା ବାଲା ପୁରୁଷ ଏବଂ ଜାଣି ସାରିଥିଲେ ଯେ ନିଜ ବୋହୂକୁ ଗେହିଁବା ପାଇଁ ଆଉ କିଛି ଅସୁବିଧା ହେବନି। ସେତିକି ବେଳକୁ ତାଙ୍କ ବାଣ୍ଡ ତାଙ୍କ ବୋହୂର ଗାଣ୍ଡିର ପଶିବାକୁ ଲାଗିଲା। ସାଧନା – ବାବୁଜୀ, ଇଏ କ’ଣ ମୋତେ ଛୁଉଁଚି? ବୋଧହୁଏ କିଛି ଶକ୍ତ ଜିନିଷ ମୋ ପିଚାକୁ ଛୁଉଁଚି।

ରାସବିହାରୀ ବଡ଼ ନିର୍ଲ୍ଲଜ ଭଳି ହସିଲେ। ରାସବିହାରୀ – ତୋତେ ଧନ ସାଙ୍ଗକୁ ଏହାର ବି ବହୁତ ଦରକାର ହେବ। ଧନ ବିନା ତ ତୁ ରହି ଯାଇ ପାରିବୁ, କିନ୍ତୁ ବାଣ୍ଡ ବିନା ରହିବା ବହୁତ କଷ୍ଟ ହେବ। ମୋ ପ୍ରିୟତମା ବୋହୂ ପାଇଁ ଏହାର ବହୁତ ଆବଶ୍ୟକ ପଡ଼ିବ। ଆଉ ପୁଅର ତ ତୁ ନେଇ ସାରିଚୁ, ଏବେ ତୋ ବାବୁଜୀର ନେଇ ଦେଖି ନେଏ। ଆଉ ଯଦି ତୋତେ ଖୁସି କରି ନ ପାରିବି, ତୋର ଯାହାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେବ ତାକୁ ତୋ ନିଜର କରିନେବୁ।

ତାପରେ ରାସବିହାରୀଙ୍କ ହାତ ସିଧା ବୋହୂର ଦୁଧ ଉପରେ ଯାଇ ପହଞ୍ଚିଲା ଏବଂ ସାଧନା ମୁରୁକି ହସିଲା। ସେ ତା ଶଶୁରର ବାଣ୍ଡ ଉପରେ ତା ହାତକୁ ନେଇ ରଖିବାରୁ ବାଣ୍ଡ ଫୁକାର କରି ଉଠିଲା। ପେଣ୍ଟରେ ତମ୍ବୁ ହୋଇ ସାରିଥିଲା। ସେତେବେଳୁ ସାଧନା ବୁଝି ସାରିଥିଲ ଏବେ ପୁଅ ପରେ ବାପାକୁ ତା ସ୍ବାମୀ ବୋଲି ମାନି ନେବା ତା ପାଇଁ ଭଲ ହେବ। ରାସବିହାରୀ ବୋହୂ ମୁଣ୍ଡରେ ହାତ ବୁଲେଇଲେ।

ରାସବିହାରୀ – ବୋହୂ ରାଣୀ, ଏବେ ପେଣ୍ଟର ଜିପ୍ ଖୋଲିଦେଏ ଏବଂ ତୋ ବାବୁଜୀର ହତିଆରକୁ ଦେଖି ନେଏ ଏବଂ ତୋ ପୋଷାକ ଖୋଲି ଫୋପାଡ଼ି ଦେଏ ଏବଂ ମୋତେ ତୋ ଯୌବନ ସମ୍ପଦକୁ ଦେଖା।

ସେତେବେଳେ ସାଧନା ତୁରନ୍ତ ଜିପ୍ ଖୋଲିଦେଲା ଏବଂ ବାବୁଜୀର ଅଣ୍ଡରୱିୟର ତଳକୁ ଖସେଇ ଦେଇ ବାଣ୍ଡକୁ ତା ହାତରେ ଧରିଲା।

ସାଧନା – ବାବୁଜୀ, ତୁମ ବାଣ୍ଡ ତ ପୂର୍ବ ଭଳି ଡହଳ ବିକଳ ହେଉଛି। ଲାଗୁଚି ଶାଶୁମା ଯିବା ପରେ ଏ ବିଚରା ଶୋଷିଲା ଅଛି। ଏବେ ତ ଏହା କଥା ବୁଝିବା ପାଇଁ ମୁଁ ଆସି ଗଲିଣି।

ରାସବିହାରୀ ବୋହୂକୁ ଦେଖି ବହୁତ ଅଥୟ ହୋଇ ଉଠିଲେ। ସେ ତାଙ୍କ ହାତକୁ କମିଜିର ବେକ ପାଖରେ ଭିତରକୁ ପୁରେଇ ସାଧନାର ଦୁଧକୁ ଚିପିଲେ ଏବଂ ଦୁଧଭୁଣ୍ଡିକି ମଳିଲେ। ସେତେ ବେଳକୁ ଦୁଇ ତୃଷାତୁର ଦେହ ଲଙ୍ଗଳା ହେବାକୁ ଅଥୟ ହେଉଥିଲେ। ବୋହୂ ଶଶୁର ଦେହକୁ ତଳକୁ ଖେସଇ ଦେଲା ଏବଂ ବାଣ୍ଡରେ ଚୁମା ଦେବାକୁ ଲାଗିଲା।

ରାସବିହାରୀ – ବେଟୀ, ତୋ ବାବୁଜୀଙ୍କ କଦଳୀ କିପରି କା। ତୋର ପସନ୍ଦ ହେଲାତ?

କିନ୍ତୁ ବୋହୂ ତ କଦଳୀ ଖାଇବାରେ ମଗ୍ନ ଥିଲା।

ସାଧନା – କଦଳୀ ସହିତ ତମ ଅଣ୍ଡକୁ ଖାଇ ଯିବାକୁ ତ ମୋ ମନ ହେଉଛି। ତମ ଅଣ୍ଡ କେତେ ଓଜନିଆ ହୋଇଛି। ବାବୁଜୀ ଏହାର ପୁରା ରସ ଆଜି ମୋତେ ଦେଇ ଦିଅ, ପ୍ଲିଜ।

ରାସବିହାରୀ – ତା ରସ ତ ତୋତେ ମିଳିବ, କିନ୍ତୁ ସେଥିପାଇଁ ତୋତେ ପୁରା ଲଙ୍ଗଳା ହେବାକୁ ପଡ଼ିବ ଏବଂ ତୋ ବାବୁଜୀକି ତୋର ସବୁ ଅଙ୍ଗ ଦେଖେଇବାକୁ ପଡ଼ିବ। ତାହା ଦ୍ବାରା ତୋ ବାବୁଜୀ ତୋତେ ପ୍ରେମ କରି ପାରିବେ। ତାଙ୍କ ବେଟୀର ପ୍ରତି ଅଙ୍ଗକୁ ଚୁମା ଦେଇ ପାରିବେ, ସାଉଁଳେଇ ପାରିବେ ଏବଂ ନିଜର କରି ପାରିବେ। ବେଟୀ, ଆଜି ତୁ ମୋତେ ତୋ ଦେହର ସୁନ୍ଦରପଣ ଦେଖେଇ ଦେଏ। ମୁଁ ତ କଳ୍ପନା କଲେ ବି ଉତେଜିତ ହୋଇ ଉଠୁଚି। ମୋ ରାଣୀ ବେଟୀ, ଆଜି ତୋର ପୁଣି ଚଉଠି ରାତି ତୋ ବାବୁଜୀ ସହିତ ହେବ। ଆଜି ଆମର ଦୁଇ ଶରୀର ଗୋଟିଏ ଜୀବନ ହୋଇଯିବ। ବେଟୀ, ଘରେ କ’ଣ ହ୍ବିସ୍କ ଅଛି? କିନ୍ତୁ ମୋର ଆଜି ମୋ ଭାଗ୍ୟ ଉପରେ ବିଶ୍ବାସ ହେଉ ନ ଥିଲା। ଆଜି ମୋ ରାଣୀ ବେଟୀକି ଅପ୍ସରା ରୂପରେ ଦେଖି ମୁଁ ମରି ନ ଯାଏ। ମୁଁ ମୋ ମନକୁ ଦୃଢ଼ କରିବା ପାଇଁ ଦୁଇ ଢୋକ ପିଇ ନିଏ। ବହୁତ  ଭଲ ହେବ। ଆଜି ମୋ ଅପ୍ସରା ପରି ବେଟୀ, ତୁ ତୋ ପୋଷାକ ଖୋଲିଦେଏ ଏବଂ ହ୍ବସ୍କି ନେଇ ଆସ।

ସାଧନା ମୁରୁକି ହସି ଉଠିଲା ଏବଂ ଅନ୍ୟ ରୁମକୁ ଚାଲିଗଲା। ପୁଣି ୧୦ ମିନିଟ୍ ପରେ ସାଧନା କେବଳ କଳା ରଙ୍ଗର ପ୍ୟାଣ୍ଟି ଓ ବ୍ରା ପିନ୍ଧି ଫେରି ଆସିଲା। ରାସବିହାରୀ ପୁରା ଲଙ୍ଗଳା ଥିଲେ। ସେ ତାଙ୍କ ବାଣ୍ଡକୁ ମୁଠେଇ ଥିଲେ ଏବଂ ବାସନା ଭରା ନଜରରେ ସାଧନାକୁ ଚାହୁଁଥିଲେ। ସାଧନାର ସାବନା ଦେହକୁ ଦେଖି ତାଙ୍କ ବାଣ୍ଡ ଆକାଶ ଆଡ଼କୁ ଉଠି ରହିଥିଲା। ଟାଇଟ୍ ପ୍ୟାଂଟି ଭିତରେ ତାଙ୍କ ବୋହୂର ବିଆ ଫୁଲିଥିଲା। ଦୁଧ ତ ବ୍ରାକୁ ଫଟେଇ ବାହାରକୁ ବାହାରିବାକୁ ଉତଳା ହେଉଥିଲା। ସାଧନା ହାତରେ ଟ୍ରେ ଧରିଥିଲା, ଯେଉଁଥିରେ ମଦର ବୋତଲ ଥିଲା। ତାକୁ ସେ ଟେବୁଲ୍ ଉପରେ ରଖିଲା ଏବଂ ବାବୁଜୀ ପାଇଁ ପେଗ୍ ତିଆରି କଲା। ସେତେବେଳେ ରାସବିହାରୀ ତାଙ୍କର ଗୋଟାଏ ହାତ ବଢ଼େଇ ବୋହୂ ବ୍ରାର ହୁକ୍ ଖୋଲି ଦେଲେ ଏବଂ ମସଗୁଲ ହୋଇ ଉଠିଲେ । କିନ୍ତୁ ମୁରୁକି ହସିଲେ। ଶଶୁର ବୋହୂର ଦୁଧକୁ ସାଉଁଳେଇଲେ।

ରାସ ବିହାରୀ – ବେଟୀ, ମୋ ପୁଅ କ’ଣ ତୋ ଦୁଧକୁ ଏତେ ପ୍ରମ କରେ। ଏହାକୁ ଚୁଚୁମେ । ଆଉ ବେଟୀ, ତୁ ବି ଗୋଟିଏ ପେଗ୍ ପିଇ ଦେଏ। ତୋ ପାଇଁ ବି ଗୋଟିଏ ପେଗ୍ ତିଆରି କର।

ସାଧନା ପ୍ରଥମେ ଟିକିଏ ଛକ୍ ପକ୍ ହେଲା। କିନ୍ତୁ ପୁଣି ଆଉ ଏକ ଗ୍ଲାସେର ମଦ ଢ଼ାଳିଲା ଏବଂ ଯେତେବେଳେ ପେଗ୍ ତିଆରି ହୋଇଗଲା. ରାସବିହାରୀ ବୋହୂକୁ କୋଳରେ ବସେଇ  ପିଆଇଲେ।

ସାଧନା – ବାବୁଜୀ, ମୁଁ ପିଇଦେଲେ ମୋ କାମ ପ୍ରବଣାତା ବହୁତ ବଢ଼ି ଯାଉଛି ଏବଂ ମୁଁ ହୋସରେ ରହି ପାରେନି। ରାସବିହାରୀ –(ମୁରୁକି ହସି) ଆଜି ହୋସରେ ରହିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ। ମୋତେ ଟିକିଏ ତୁମ ଦୁଧ ପିଇବାକୁ ଦିଅ। ଏପରିକା ଦୃଢ଼ ଦୁଧ ମୁଁ ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଦେଖି ନାହିଁ।

ରାସବିହାରୀ ସାଧନାର ଦୁଧକୁ ଚୁଚୁମିଲେ ଯାହାକୁ ତାଙ୍କ ପୁଅ ଚୁଚୁମୁ ଥିଲା। ଗ୍ଲାସରୁ ମଦ ଶେଷ ହେବା ପରେ ରାସବିହାରୀ ମସ୍ତ  ହୋଇ ଉଠି ସାଧନାକୁ ତାଙ୍କ ଆଗରେ ଠିଆକରି ତାଙ୍କ ଓଠକୁ ତା ଫୁଲିଥିବା ବିଆ ଉପରେ ରଖିଲେ ଏବଂ ପାଂଟି ଉପରେ ଚୁମା ଦେଲେ।

ସାଧନା -  ବାବୁଜୀ, କ’ଣ ଏମିତି କରି ଚାଲିବେ କି ପୁଣି ବ୍ୟାଟିଂ କରିବେ? ମୁଁ ତୁମ ପାଇଁ ପିଚ୍ ରୁ ଘାସ ସଫା କରି ଦେଇଛି। ଦେଖେଇ ବି କି?

ରାସବିହାରୀ ଜୋରରେ ହସିଲେ। କାରଣ, ଗିହାଁ ଗେହିଁରେ ବେଲାଜୁକୀ ହେବା ଅତ୍ୟନ୍ତ ଜରୁରୀ। ସେଥିପାଇଁ ତାଙ୍କ ବାଣ୍ଡ ପାଇଁ ତୁଷାତୁରା ବୋହୂ ବେଲାଜୁକୀ ହେଉଛି।

ରାସବିହାରୀ – ବେଟୀ, ମୋ ବାଣ୍ଡ ତୋତେ କିପରି ଲାଗିଲା? ମୁଁ ବି ଦେଖୁଚି ତୋ ପିଚ୍ ଶତକ କରିବା ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇଛି କି ନାହିଁ। ପିଚ୍ ବାସନା ତ ବଢ଼ିଆ ଆସୁଚି।

ଏହା କହି ସେ ପ୍ୟାଂଟିର ଇଲାଷ୍ଟିକ୍ କୁ ବୋହୂ ଦୁଇ ଜଙ୍ଘ ତଳକୁ ଖସେଇ ଦେଲେ ଏବଂ ସାଧନାର ଟାଇଟ୍ ପିଚା ଲଙ୍ଗଳା ହୋଇ ଗଲା ଏବଂ ଶେଭିଂ ହୋଇଥିବା ବୋହୂର ବିଆ ହସି ଉଠିଲା। ରାସବିହରୀ ଧୀରେ ପାଂଟିକି ବୋହୂର ଟାଇଟ୍ ଜଙ୍ଘ ତଳକୁ ଖସେଇ ଦେଲେ ଏବଂ ନିଜ ପୁଅର ସ୍ତ୍ରୀର ବିଆକୁ ପ୍ରେମରେ ନିରେଖି ଦେଖିବାକୁ ଲାଗଲେ। ବିଆର ଉପରକୁ ଟେକି ହୋଇଥିବା ଓଠ ପୁରୁଷର ସ୍ପର୍ଶ ପାଇଁ ଆତୁର ହେଉଥିଲା। ରାସବିହାରୀ ଶିତ୍କାର କରି ତାଙ୍କ ହାତକୁ ବିଆ ଉପରେ ବୁଲେଇଲେ ଏବଂ ତାଙ୍କ ଉଠକୁ ବିଆ ଉପରେ ରଖିଲେ। ଆଗ ଅପେକ୍ଷା ବିଆ ଗରମ ଲାଗୁଥିଲା। ସାଧନା – ଓଃ ବାବୁଜୀ...ମୋ ପ୍ରିୟତମ ବାବୁଜୀ., କାହିଁକି ଏତେ ଛଟପଟ କରୁଚ। ଏଇ ତୁଷାତୁର ବିଆର ତୃଷା ମେଣ୍ଷଇ ଦିଅନା... ପ୍ଲିଜ। ଏବେ ତୁମେ ଏହି ଯବାନ ବିଆର ମାଲିକ। ଏହାକୁ ଚୋଷ, ଚାଟ ଏବଂ ଗିହଁ। କିନ୍ତୁ ଆଉ ଡେରି କରନାହିଁ ବାବୁଜୀ। ମୁଁ ମରି ଯାଉଛି।

ରାସବିହାରୀ ବୋହୂର ପିଚାକୁ ଜାବୁଡ଼ି ଧରି ତା ଗରମ ବିଆ ଭିତେର ଜିଭ ପୁରେଇଲେ। ଯୁବତୀ ବିଆରୁ ଲୁଣିଆ ରସର ଧାର ତାଙ୍କ ଜିଭକୁ ସ୍ବାଗତ କଲା, ଯାହା ରାସବିହାରୀ ପିଇ‍ବାକୁ ଲାଗିଲେ। ବୋହୂ ତା ଦୁଇ ଜଙ୍ଘକୁ ମେଲେଇ ଦେଲା, ଯାହା ଫଳରେ ଶଶୁରର ମୁହଁକୁ ଚୋଷିବା ପାଇଁ ସହଜ ହେବ। କାମୁକ ଶଶୁର କୁକୁର ପରି ବିଆକୁ ଚାଟିବାକୁ ଲାଗିଲା। ଏପଟେ ସାଧନାର କାମ ବାସନା ଉଚ୍ଛୁଳୁ ଥିଲା ଏବଂ ସେ ଶଶୁରର ବାଣ୍ଡକୁ ଚୋଷିବାକୁ ଉତଲା ଏବଂ ଗରମ ହୋଇ ଯାଉଥିଲା।

ସାଧନା – ବାବୁଜୀ, ମୋତେ ବେଡ଼୍ ଉପରକୁ ନେଇ ଚାଲ। ମୁଁ ବି ତୁମ କଦଳୀ ଖାଇବି। ତୁମ ପୁଅର ତ ମୋ କଥା ଭାବିବାକୁ ସମୟ ନାହିଁ। ସେ ଭଉଣୀ ଗିହା ମୋ ଭାଉଜକୁ ମୋ ସଉତୁଣୀ କରି ସାରିଲାଣି। ତୁମେ ମୋତେ ଗେହିଁ ବିଶାଳର ମାଆର ଅଧିକାର ଦେଇ ଦିଅ। ପ୍ଲିଜ...।

ଏପଟେ ରାସବିହାରୀଙ୍କର ବୋହୂ ବିଆରୁ ମୁହଁ ହଟେଇବାର ନ ଥିଲା। କିନ୍ତୁ ବୋହୂ କଥାକୁ ବି ଅଣଦେଖା କରି ପାରୁ ନ ଥିଲେ। ସେଥିପାଇଁ କାମୁକ ଶଶୁର ତାଙ୍କ ଲଙ୍ଗୁଳୀ ବୋହୂର ଦେହକୁ ବାହୁରେ ଉଠେଇଲେ ଏବଂ ତାଙ୍କ ପୁଅର ବେଡ଼୍ ଉପରକୁ ନେଇଗେଲେ। ବୋହୂର ଲଙ୍ଗଳା ଦେହ ବେଡ଼୍ ଉପରେ ମେଲଇ ହୋଇ ଶୋଇଥିବା ଦେଖି ରାସବିହାରୀ ଲଙ୍ଗଳା ହୋଇ ଗଲେ। ଏମିତି ସେକ୍ସି ସ୍ତ୍ରୀଲୋକ ତାଙ୍କ ନିଜ ଝିଅ ହୋଇଥିଲେ ବି ଆଜି ସେ ତାକୁ ବି ଗେହିଁ ଥାଆନ୍ତେ। ରାସବିହାର ତାଙ୍କ ବୋହୂ ଉପରେ ଓଲଟା ଦିଗକୁ ମୁହଁ କରି ଶୋଇ ପଡ଼ିଲେ। ତାଙ୍କ ବାଣ୍ଡ ବୋହୂର ମୁହଁ ଆଗରେ ରହିଲା ଏବଂ ବୋହୂର ବିଆ ଉପରେ ତାଙ୍କ ମୁହଁ ନଇଁ ରହିଲା। ସାଧନା ବୁଝିଗଲା ଯେ ତାକୁ କ’ଣ କରିବା ପାଇଁ ହେବ‍। ସେ ଦୁଇ ହାତରେ ଶଶୁରଙ୍କ ବାଣ୍ଡକୁ ଧରିଲା ଏବଂ ଏହାର ଅଗକୁ ପାଟି ଭିତରେ ପୁରଇଲା ସାଧନା ରାସବିହାରୀଙ୍କ ବାଣ୍ଡର ମୁଣ୍ଡିକି ଚାଟିବାକୁ ଲାଗିଲା। ବାଣ୍ଡକୁ ଚାଟି ତା ଉପରେ ଦାନ୍ତ ଦାଗ ଲଗାଇଲା ଏବଂ ବାଣ୍ଡର ଗୁଲିକି ସାଉଁଳେଇଲା। ଏପଟେ ଶଶୁର ବି ନିଜର ଜିଭକୁ ବୋହୂ ବିଆର ଗଭୀରକୁ ମୁହଁ ପୁରେଇ ଗେହିଁବାକୁ ଲାଗିଲେ। ଦୁଇ କାମୁକ ଦେହ ପାଟିରେ ଗେହିଁ ହୋଇ ଶିତ୍କାର କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ – ଆଃ...ଉଃ...ଆଃ...

ସେତେବେଳେ ରାସବିହାରୀକି ଲାଗିଲା ଯେ ଯଦି ଏହିପରି ଚାଲିବ, ତାହେଲେ ଶୀଘ୍ର ତାଙ୍କର ବୀର୍ଯ ବାହାରି ଯିବ। ସେଥିପାଇଁ ସେ ଅଲଗା ହୋଇଗଲେ ଏବଂ ବୋହୂକୁ ଶୁଆଇ ଦେଇ ତା ଜଙ୍ଘକୁ ଖୋଲି ଉପରକୁ ଟେକିଲେ। ତାପରେ ସେ ତାଙ୍କ ବାଣ୍ଡ ମୁଣ୍ଡିକି ସାଧନା ବିଆରେ ଲଗେଇଲେ ଏବଂ ବିଆ ଉପରେ ରଗଡ଼ିଲେ। ସାଧନା ଶିତ୍କାର କରିବାକୁ ଲାଗିଲା।

ସାଧନା – ଉଫଃ...ଅଃ... ବାବୁଜୀ, କାହିଁକି ଏତେ ଛଟପଟ କରୁଚ। ପୁରେଇ ଦିଅନା।

ଏହା କହି ବୋହୂ ଶଶୁରଙ୍କ ବାଣ୍ଡକୁ ନାଙ୍କ ଡହକୁ ଥିବା  ବିଆ ଉପର ରଖି ପିଚାକୁ ନଚେଇ ପକେଇଲା ଏବଂ ଲୁହା ଭଳି ଶକ୍ତ ବାଣ୍ଡ ବିଆ ଭିତରକୁ ପଶିଗଲା।

ସାଧନା –ବାବୁଜୀ ତୁମ ବୋହୂକୁ ଗିହଁ। ତୁମ ବୋହୂର ବିଆ ମସ୍ତିରେ ଭରି ଉଠିଲାଣି। ତମ ବୋହୂର ଶୋଷିଲା ବିଆକୁ ରଗଡ଼ି ପକାଅ। ଆଉ ଯେଉଁ କାମ ତୁମ ପୁଅ କରି ପାରିନି ଆଜି ତୁମେ କର। ବାବୁଜୀ ଶୀଘ୍ର ଗେହିଁବା ଆରମ୍ଭ କର। ମୋ ବିଆ ଜଳୁଚି। ସେତେବେଳେ ରାସବିହାରୀ ତାଙ୍କ ବାଣ୍ଡର ମୁଣ୍ଡିକି ସାଧନା ବିଆ ଉପେର ଲଗେଇଲେ ଏବଂ ବିଆ ଉପରେ ରଗଡ଼ିଲେ। ସାଧନା – ଆ ମରିଗଲି... ଏ ମାଆ, ପୁରେଇ ଦିଅ ବାବୁଜୀ। ସାବାସ୍ ବାବୁଜୀ, ମୋତେ ଗହଁ। ମୋ ବିଆ ଭିତର ଜଳୁଚି।

 ସେତେବେଳେ ସାଧନା ବିଆରୁ ଏତେ ବିଆରସ ବାହାରିଲା ଯେ ରାସବିହାରୀଙ୍କ ବାଣ୍ଡ ବହୁତ ସହଜରେ ବିଆର ଅତି ଗଭୀରକୁ ପଶିଗଲା। ସାଧନା ତା ଗୋଡ଼କୁ ବାବୁଜୀଙ୍କ ଅଣ୍ଟାରେ ଛନ୍ଦି ଦେଲେ ଏବଂ ତା ଗାଣ୍ଡିକି ହଲେଇବାକୁ ଲାଗିଲା। ଶଶୁର ଓ ବୋହୂ ଦୁହିଁଙ୍କ ନିଃଶ୍ବାସ ବହୁତ ଜୋରରେ ନିଃଶ୍ବାସ ନେବାକୁ ଲାଗିଲେ ଏବଂ ଦୁହିଁଙ୍କ ମୁହଁରୁ ଶିତ୍କାର ବାହାରୁ ଥିଲା। ରାସବିହାରୀ ବୋହୂର ଦୁଧକୁ ଜୋରରେ ରଗଡି ଧକ୍କା ମାରିବାର ବେଗ ବଢ଼େଇ ଦେଲେ। ତାଙ୍କ ବାଣ୍ଡ ବିଆ ଭିତେର ଫଚ୍ ଫଚ୍ ଶବ୍ଦ କରି ଭିତର ବାହାର ହେଲା। ରାସବିହାରୀ ବୋହୂର ଦୁଧଭୁଣ୍ଡି ଚୁଚୁମିବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲେ। ସାଧନା ବେକାକୁ ହାଇଗଲା ଏବଂ ପାଗଳୀ ଭଳି ହୋଇ ଗେହିଁ ହେଲା।

ସାଧନା – ବାଃ! ବାବୁଜୀ ବାଃ, ମୋତେ ଗିହଁ । ତୁମ ବୋହୂର ବିଆକୁ ଗିହଁ। ତୁମ ବେଟୀକି ଗିହଁ ବାବୁଜୀ, ଆଃ ବାବୁଜୀ।

ବାବୁଜୀ ପୁଣି ଜୋଶରେ ଆସି ଧକ୍କା ମାରିବାର ବେଗ ବଢ଼େଇ ଦେଲା। ଏପରି ଯୁବତୀ ବିଆ ରାସବିହାରୀ ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଗେହିଁ ନ ଥିଲେ। ତାଙ୍କ ଘରେ ତାଙ୍କୁ ଏତେ ବଢ଼ିଆ ମାଲ୍ ମିଳିଗଲା, ସେ ଉତେଜନାରେ ବୋହୂର ଦୁଧଭୁଣ୍ଡିକି କାମୁଡ଼ିବାରୁ ବୋହୂ ଚିତ୍କାର କରି ଉଠିଲା। ସାଧନା – ଆଃ...ଓହୋ...ଇ...ମାଆ...।

ସାଧନା ପୁରାପୁରି ତା ହୋଶ ହରେଇ ସାରିଥିଲା। ମଦହୋଶ ହୋଇ ନିଜ ଶଶୁର ପାଖରୁ ଗିହଣର ମଜା ନେଉଥିଲା। ରୁମ୍ ସାରା ଶିତ୍କାରରେ ଗୁଞ୍ଜରି ଉଠୁଥିଲା।

ସାଧନା – ମୋତେ ତୁମେ ମାରି ପକେଇଲ ବାବୁଜୀ, ଆଃ... ମୁଁ ସ୍ବର୍ଗରେ ପହଂଚି ଗଲି।

 ସେତେବେଳ ରାସବିହାରୀ ତାଙ୍କ ବାଣ୍ଡ ବୋହୂ ବିଆର ଅତି ଭିତରକୁ ଦାବିଦେଲେ ଏବଂ ପାଗଳ ଭଳି ଗେହିଁବାକୁ ଲାଗିଲେ। ବୋହୂ ଓ ଶଶୁର ଗିହାଁଗେହିଁର ପରମ ଆନନ୍ଦରେ ଡୁବି ଯାଇଥିଲେ। ଶଶୁରଙ୍କ ବାଣ୍ଡ ସାଧନାର ବିଆ ଭିତରେ ଭିତର ବାହାର ହେଉଥିଲା ଏବଂ ‍ବୋହୂ ବିଆ ଭିତରର କାନ୍ଥ ତାକୁ ଜଡ଼େଇ ଧରିଥଲା।

ସାଧନା –(ଧଇଁ ସଇଁ ହୋଇ) ଆଃ...ମୁଁ ମରି ଯିବି। ମୋ ରାଜା ବାବୁଜୀ ମୋତେ ଗେହିଁ ମୋ ବିଆକୁ ଶାନ୍ତ କିରିଦିଅ। ଆଜି ମୋତେ ଗେହିଁ ଗେର୍ହି ବେହାଲ କରିଦିଅ। ତୁମ ମୂଷଳିଆ ବାଣ୍ଡେର ମୋତେ ଗିହଁ ବାବୁଜୀ। ମୋ ବିଆରୁ କୌଣସି ସମୟେରେ ବି ବିଆରସ ବାହାରି ପାରେ।

ରାସବିହାରୀଙ୍କର ବୀର୍ଯ ବାହାରିବାର ସମୟ ବି ନିକଟ ହୋଇ ଯାଇଥିଲା। ସେ ବୋହୂକୁ ଜାବୁଡ଼ି ଧରି ତାଙ୍କ ଗାଣ୍ଡିକି ଆଗ ପଛ କରି ଗହିଁବାକୁ ଲାଗି ଗଲେ। ଘର ଭିତରେ ଫଚ୍ ଫଚ୍ ଶବ୍ଦ ଗୁଂଜରି ଉଠୁଥିଲା। ସେ ପୁରା ଜୋର ଧକ୍କା ମାରୁଥିଲେ।

ରାସବିହାରୀ – ମୋ ବୋହୂ...ମୋ ରାଣୀ ବେଟୀ ମୋ ସହିତ ଗେହିଁ ହୁଅ। ଜୋର ଗେହିଁ ମୋ ବାଣ୍ଡ ଏବେ ତୋ ବିଆ ଭିତରେ ମୋ ବୀର୍ଯ ଛାଡ଼ିବ। ମୋ ରାଣୀ ବେଟୀ, ତୋ ବିଆ ବହୁତ ଟାଇଟ୍। ମୁଁ ସବୁବେଳେ ତୋତେ ଗେହିଁବା ପାଇଁ କଥା ଦେଉଛି। ମୋ ରାଣୀ, ନେଏ ମୋର ବୀର୍ଯ ବାହାରିଲା..ଶି‍ଃ..। ମୋ ବେଟୀ, ମୋ ବାଣ୍ଡ ତୋ ବିଆ ଭିତରେ ବୀର୍ଯ ଛାଡ଼ୁଚି। ମୋ ବୀର୍ଯ ତୋ ସୁନ୍ଦରିଆ ବିଆ ଭିତରେ ଭରି ହେଉଛି।

ଆହାଃ.. ଆଉ ତାଙ୍କ ସହିତ ତାଙ୍କ ବାଣ୍ଡ ଏବଂ ସାଧନାର ବିଆ, ବୀର୍ଯ ଓ ବିଆରସ ଛାଡ଼ିବା ଆରମ୍ଭ କଲେ। ଦୁହେଁ ହାଲିଆ ହୋଇ ପରସ୍ପରକୁ କୁଣ୍ଢଇ ଧରି ଶୋଇଗଲେ। ଏହିପରି ଶଶୁର ଆଉ ବୋହୂଙ୍କର ଗିହାଁ ଗେହିଁ ଆରମ୍ଭ ହୋଇ ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବି ଚାଲିଛି। ପ୍ରେଗନାଣ୍ଟ ନ ହେବା ପାଇଁ ସାଧନା ଆଇ ପିଲ୍ ବ୍ୟବହାର ଶଶୁରଙ୍କ ସହିତ ମସ୍ତି କରୁଚି।

–ଶେଷ-