ଶଶୁର ବୋହୂଙ୍କ ମଉଜ ମସ୍ତି

ଶଶୁର ବୋହୂଙ୍କ ମଉଜ ମସ୍ତି

ପ୍ରତି ଥର ଭଳି ଦୁଇ ବର୍ଷ ପରେ ଅମରେଶ  ଛୁଟିରେ ଘରକୁ ଆସିଥିଲେ । ଅମରେଶ ଘରକୁ ଆସିବା ଦିନ ଠାରୁ ମମତା ଭାରି ଖୁସି ଓ ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ଥିଲା । ପୁରା ଫିଟ୍ ଫାଟ୍ ରହୁଥିଲା । ଘରର କାମ ଦାମ ଚଟାପଟ୍  ଶେଷ କରି ଦେଇ ନିଜ ରୁମ୍ କୁ ସ୍ୱାମୀଙ୍କ ପାଖକୁ ଚାଲି ଯାଉଥିଲା । ଅମରେଶ ବି ଆସିବାର ଗୋଟାଏ ସପ୍ତାହ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମମତାକୁ ଛାଡ଼ି ଘରୁ ବି ବାହାରକୁ ବାହାରି ନ ଥିଲେ । ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ଅମରେଶଙ୍କ ଛୁଟି ସରିଗଲା ।

ଆଉ ଆସନ୍ତା କାଲି ଅମରେଶ ଆମେରିକା ଫେରିଯିବେ ବୋଲି ସେ ମମତାକୁ ସେଦିନ ରାତି ସାରା ଶୁଆଇ ଦେଇ ନ ଥିଲେ । ସକାଳୁ ମମତାର ନିଦ ଭାଙ୍ଗିବା ବେଳକୁ ସେ ବେଡ଼ରେ ପୁରା ଲଙ୍ଗଳା ହୋଇ ଶୋଇଥିଲା । ତା ଶରୀରରେ ଚେନାଏ ବି କପଡ଼ା ନ ଥିଲା। ଗତକାଲି ରାତିରେ ମମତାକୁ ଅମରେଶ ଲାଗ ଲାଗ ତିନି ଥର ଗେହିଁବା ପରେ ସେ ଏତେ ହାଲିଆ ହୋଇ ପଡ଼ିଥିଲା ଯେ ଲୁଗାପଟା ନ ପିନ୍ଧି ସେମିତି ଶୋଇ ଯାଇଥିଲା । ମମତା ତା ଲଙ୍ଗଳା ଦେହରେ ଶାଢ଼ୀଟା ଗୁଡେ଼ଇ ଦେଇ ଉଠିଗଲା ।

ଅମରେଶଙ୍କ ପାଇଁ ଗରମ କଫି କପ୍ ଧରି ବେଡ଼ରୁମକୁ ଆସି ମମତା ଦେଖିଲା ଅମରେଶ ପୁରା ଲଙ୍ଗଳା ହୋଇ ସେମିତି ବେଡ଼ ଉପରେ ଶୋଇଛନ୍ତି । ଟି-ପୟ ଉପରେ କଫି କପ୍ କୁ ରଖିଦେଇ ମମତା ଯାଇ ବେଡ଼ ପାଖରେ ଛିଡ଼ାହୋଇ ନଇଁ ପଡ଼ି ଅମରେଶଙ୍କ ଓଠରେ ଗୋଟିଏ ଚୁମା ଦେଲା । ଅମରେଶ ଆଖି ଖୋଲି ମମତାକୁ ଚାହିଁଲେ ଆଉ ଦୁଇ ହାତରେ ମମତାକୁ ତାଙ୍କ ଛାତି ଉପରକୁ ଭିଡ଼ିନେଲେ । ମମତା ପାଟି କରି ଉଠଲା – ଆରେ…ଇଏ କ’ଣ ହେଉଚି । ଛାଡ଼ ମତେ । ଅମରେଶ ମମତାଙ୍କ ଗାଲରେ ଗୋଟାଏ ଗାଢ଼ ଚୁମା ଆଙ୍କିଦେଇ ଦୁଇ ହାତରେ ଶାଢ଼ୀ ମିଶା ମମତାଙ୍କ ବଡ଼ ବଡ଼ ଦୁଧ ଯୋଡ଼ାକୁ ମୁଠେଇ ଦଳି ପକେଇଲେ । ମମତା ଅମରେଶଙ୍କ ବାହୁ ବନନ୍ଧରୁ ମୁକ୍ତ ହେବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରି କହିଲା – ଆଃ…କେଡେ଼ ଦୁଷ୍ଟ…ଛାଡ଼ । ଡ଼ୋରଟା ଖୋଲା ଅଛି ପରା ।

ଅମରେଶ ତଳପଟୁ ଶାଢ଼ୀ ଭିତରେ ହାତ ପୁରେଇ ମମତାଙ୍କ ବିଆରେ ହାତ ବୁଲାଉ ବୁଲାଉ କହିଲେ – ଥାଉ…କେହି ଆସିବେନି । ଡାର୍ଲିଂ ସକାଳୁ ସକାଳୁ ଆଉ ଗୋଟେ ଥର ହେଇଯାଉ । ମମତା ଅମରେଶଙ୍କ ହାତକୁ ଧରି ପକେଇ କହିଲା – ଉହୁଁ…ଏବେ ଆଉ ନୁହଁ…ଖରାବେଳକୁ ପଛେ…ପ୍ଲିଜ…।

ଅମରେଶ କହିଲେ – ଖରାବେଳକୁ ଥରେ ନୁହେଁ…ଦିଥର…ରାଜି ତ? 

ମମତା କହିଲା – ହେଲା ବାବା, ଦିଥର କାହିଁକି ଯେତେଥର କହିବ ମୁଁ ମନା କରିବିନି । ଛାଡ଼ିଲ ମତେ । 

ଅମରେଶ କହିଲେ – ହଉ…ଟିକିଏ ରୁହ । 

ଅମରେଶ ଉଠି ପଡ଼ି ମମତାର ଶାଢ଼ୀ ଓ ସାୟାକୁ ଅଂଟା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଟେକି ମମତାଙ୍କ ଦୁଇ ଜ‍ଙ୍ଘକୁ ମେଲେଇ ବିଆ ମୁହଁରେ ଗୋଟାଏ ଗାଢ଼ ଚୁମା ଦେଇ ବିଆକୁ ଚୁଚୁମି ପକେଇଲେ । 

ମମତା ତା ଶାଢ଼ୀଟା ସଜାଡ଼ି ବେଡ଼ ତଳକୁ ଓହ୍ଲେଇ ପଡ଼ୁ ପଡ଼ୁ କହିଲା – ଯାଃ…ତମେ ଭାରି ଇଏ…। 

ମମତା ଟି-ପୟ ଉପରୁ କଫି କପ୍  ଆଣି ଅମରେଶ ହାତକୁ ବଢ଼େଇ ଦେଉ ଦେଉ କହିଲା – ନିଅ…କଫିଟା ଥଣ୍ଡା ହେଇଯିବ । 

ଅମରେଶ ବେଡ଼୍ ବାଡ଼ାକୁ ଆଉଜି ବସି ବେଡ଼ସିଟ୍ ଟାକୁ ତାଙ୍କ ଲଙ୍ଗଳା ଦେହ ଉପରକୁ ଟାଣି ନେଲେ । ଶକ୍ତ ହୋଇ ଉଠିଥିବା ତାଙ୍କ ବାଣ୍ଡ ବେଡ଼ସିଟକୁ ତମ୍ବୁ ଭଳିଟେକି ରଖିଲା ।

ମମତା ହାତରୁ କଫି କପ୍ ନେଉ ନେଉ ଅମରେଶ କହିଲେ – ଗରମ କଫି ଅପେକ୍ଷା ତମର ସେଠି ଦେଇଥିବା ଚୁମା ଦେହକୁ ବେଶୀ ଗରମ କରିଦେବ । 

ତମ୍ବୁ ଭଳି ବେଡ଼ସିଟକୁ ଟେକି ରଖିଥିବା ଅମରେଶଙ୍କ ବାଣ୍ଡକୁ ହାତରେ ଛୁଇଁ ଦେଇ ତାଙ୍କ ମୁହଁକୁ ଚାହିଁ ମୁରୁକି ହସିଦେଇ ମମତା କହିଲା – ଯାଃ…ତମେ ଭାରି ଇଏ ହେଇଗଲଣି ।

ରୁମ୍ ଭିତରୁ ବାହାରି ଯାଉ ଯାଉ ମମତା ଭାବୁଥିଲା : ଆଃ…ଆଜି ଦିନଟା ଗଲେ ପୁଣି ଯାଇ ଦିଇ ବର୍ଷ । ଅମରେଶଙ୍କ ପାଇଁ କେତେ ଭଲ ଲଗୁଥିଲା ଏହି ତିନି ସପ୍ତାହ । ତିନି ସପ୍ତାହ କେତେବେଳେ ତିନିଟା ଦିନ ପରି କଟିଗଲା ତାକୁ ଜଣା ପଡ଼ିଲା ନାହିଁ । ସାରା ରାତି ଅମରେଶ ମମତାକୁ ଶୁଆଇ ଦେଉ ନ ଥିଲେ କି ସୂତା ଟିଏ ବି ତା ଦେହରେ ରଖୁ ନ ଥିଲେ । ନିଜେ ବି ସେ ରାତି ସାରା ଡ୍ରେସ ପିନ୍ଧୁ ନ ଥିଲେ । ସାରାରାତି ତାକୁ କୁଣ୍ଢେଇ ଶୋଉ ଥିଲେ । କେତେ ନୂଆ ନୂଆ ପୋଜରେ ତାକୁ ଗେହୁଁଥିଲେ । କେତେ ବୀର୍ଯ ଯେ ସେ ତା ବିଆରେ ଛାଡ଼ୁଥିଲେ । ଦୁଇ ବର୍ଷ ଯାକ ତାଙ୍କର ସବୁ ବୀର୍ଯ ସେ ଷ୍ଟକକରି ରଖୁଥିଲେ ନା କ’ଣ? ତା ବିଆରୁ ବି କମ୍ ବିଆରସ ବାହାରୁ ନ ଥିଲା । ସତରେ ସେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଉଥିଲା, ତା ବିଆକୁ ଏତେ ରସ ଆସୁଚି କୋଉଠୁ? ଅମରେଶଙ୍କର ଥରେ ବୀର୍ଯ ବାହାରିଲା ବେଳକୁ ତା ବିଆରୁ ତିନିଥର ବିଆରସ ପରା ବାହାରୁଚି । ସତରେ ସ୍ତ୍ରୀ ବିଆରୁ ବିଆରସ ବାହାର କରିବାର କଳା ଅମରେଶଙ୍କୁ ଭଲ ଜଣା । ଛୁଟି ସରି ଯିବାରୁ ଅମରେଶ ଆଜି ଆମେରିକା ଫେରିଯିବେ । ପୁଣି ଆସୁ ଆସୁ ଦୁଇ ବର୍ଷ । ତାକୁ ପୁଣି ରାତିରେ ତକିଆ କୁଣ୍ଢେଇ ଶୋଇବା ପାଇଁ ପଡ଼ିବ ଆଉ ବିଆରେ ଆଙ୍ଗୁଠି ମାରି ଦେହର ଭୋକ ଶାନ୍ତ କରିବାକୁ ହେବ।

ଅମରେଶ ଆମେରିକା ଚାଲିଯିବା ପରେ ସେ ଶଶୁରଙ୍କ ସହିତ ଘରେ ରହିବ। ପୁଅ ତ ଯାଇ ବାଙ୍ଗାଲୋରରେ ରହିଲା।

ଅମରେଶ ଆମେରିକା ଗଲା ପରେ ମମତା ପୁରା ନିରାଶ ହୋଇ ପଡ଼ିଲା । ତା ଦେହର ଭୋକକୁ ସେ କେମିତି ଶାନ୍ତ କରିବ ଭାବି ପାରୁ ନ ଥିଲା । ଦିନ ଯେତେ ଗଡ଼ି ଚାଲୁଥିଲା ମମତାର ନିରାଶା ଓ କାମ ପ୍ରବଣତା ସେତେ ବଢ଼ୁଥିଲା… ତା ଦେହର ଭୋକ ସେତେ ପ୍ରବଳ ହେଉଥିଲା ।

ନିଜ ଦେହର ଭୋକ ମେଂଟେଇବା ପାଇଁ ସେ ନିଜେ ନିଜେ ଅନେକ ଉପାୟ ଏବଂ ସାଧନ କଲେବି କେଉଁଥିରେ ତୃପ୍ତି ମିଳୁ ନ ଥିଲା କି ଅମରେଶ ଗେହିଁବା ଭଳି ଶାନ୍ତି ଲାଗୁ ନ ଥିଲା । ମମତା ରାତି ରାତି ବିଛଣାରେ ଛଟପଟ ହୋଇ ଅନିଦ୍ରାରେ କଟେଇଲେ ବି ତା କାମ ଜ୍ବଳାର ଉପଶମ ହେଉ ନ ଥିଲା । ମମତା ଚିନ୍ତା କରିଥିଲା, ତାହେଲେ ତାକୁ କ’ଣ ଆଉ କୋଉ ପୁରୁଷର ସହଯୋଗ…ବିଶେଷ କରି ସଂପର୍କୀୟ…

ସେମିତି ବା ପାଖରେ ଆଉ କିଏ ଅଛି? ନିଜ ଶଶୁରଙ୍କୁ ଛାଡ଼ିଦେଲେ ଦ୍ୱିତୀୟ ବ୍ୟକ୍ତି ଆଉ କେହି ନୁହଁ । ତାହେଲେ କ'ଣ ନିଜ ଶଶୁରଙ୍କ ସାହାଯ୍ୟ ନେବାକୁ ପଡିବ । ତାଙ୍କୁ ପଟେଇ ତାଙ୍କ ଦ୍ବାରା ତା ଦେହର ଭୋକ ଉପଶମ କରିବାକୁ ହେବ । ୭୦ବର୍ଷ ବୟସରେ ଶଶୁର ଆକ‌୍‍ଟିଭ ଅଛନ୍ତି । ତାହା ବ୍ୟତୀତ ତା ଉପରେ ବି ଶଶୁର ଆଖି ପକେଇବା କଥା ସେ ଜାଣିଚି । ତେଣୁ ବୁଢ଼ା ସାଙ୍ଗରେ ଆଜି ଟିକିଏ ମସ୍ତି କଲେ କେମିତି ହୁଅନ୍ତା । ଶଶୁର ସହିତ ଟିକିଏ ମସ୍ତି କରିବା ପାଇଁ ମମତାର ଇଚ୍ଛା ହେଲା । ଶଶୁରଙ୍କ ରୁମ ପାଖକୁ ଯାଇ ଦେଖିଲା ସେ ବସି ଖବର କାଗଜ ପଢ଼ୁଛନ୍ତି ମମତାକୁ ଦେଖି ହସିଦେଇ ଶଶୁର କହିଲେ - ଆରେ ବେଟି, ଗାଧୁଆ ପାଧୁଆ ସାରିଲୁଣି ?

ମମତା : ହଁ ବାପା ।

ଶଶୁର – ତୋ ମୁହଁଟା କାହିଁମି ଶୁଖିଲା ଦେଖା ଯାଉଛି। ମୋ ପୁଅ ଆଜି ଆମେରିକା ଫେରିଗଲା ବୋଲି ତୁ ମନ ଦୁଃଖ କରୁଚୁ କି ?

ମମତା : ହଁ ବାପା, ଅମରେଶ ତ ଆଜି ଆମେରିକା ଚାଲିଗଲେ । ମୋ ପୁଅଟା ବି ବାହାରେ ରହିଲା । ଘରକୁ ଆସିବାର ନାଁ କରୁନି । ଘରେ ଆଉ କିଏ ଅଛି, ଯେ ମୋ କଥା ବୁଝିବ । ସେଥିପାଇଁ ମନଟା ଭଲ ଲାଗୁନି ।

ମମତା ଶଶୁରଙ୍କ ରୁମ ଭିତରକୁ ପଶିଗଲା ।

ଶଶୁର – ମୁଁ ପରା ତୋ ପାଖରେ ଅଛି । ତୋର ସବୁ କଥା ମୁଁ ବୁଝି ଦେବିନି। ତୋର କ'ଣ ଦରକାର ମୋତେ କହୁନୁ ?  

ମମତା : ଆପଣ କ’ଣ ମୋର ସବୁ କଥା ବୁଝିବେ? ଆପଣ ଏତେ ବୁଢ଼ା ହୋଇ ଗଲେଣି ଯେ... ମମତା ତାଙ୍କୁ ଚାଲେଞ୍ଜ କଲା ।

ଶଶୁର – ତୁ ବୋଧହୁଏ ଜାଣିନୁ ବୋହୂ ଏ ବୁଢ଼ାର କରାମତି କେତେ । ତୋର କ’ଣ କରକାର, ଥରେ କହି କି ଦେଖ ତ ଏ ବୁଢ଼ା କେମିତି ତୋ ସବୁ ଖବର ବୁଝି ଦେବ କି ନାହିଁ ।

ମମତା : ହଁ ସତରେ.....

ଶଶୁର – ଆଉ ନୁହେଁ ତ କ'ଣ ?

ମମତା : ବାପା, ଆପଣ ତାହେଲେ ମୋର ସବୁ ଖବର ବୁଝିବେ ।

ଶଶୁର – ହଁ ତୋର ସବୁ ଖବର ତ ନିଶ୍ଚୟ ବୁଝିବି । ହେଲେ ତୋ ଭଳି ଜବାନ ଆଉ ସେକ୍ସି ସ୍ତ୍ରୀଲୋକ ଦେଖିଲେ ମୋର କ'ଣ ଇଛା ହୁଏ ଜାଣିଚୁ ?

ମମତା : କ'ଣ ଇଛା ହୁଏ ?

ଶଶୁର – ଏତିକି ଜାଣି ପାରୁନୁ ।

ମମତା : ଆପଣ ଖୋଲିକି କହୁ ନାହାନ୍ତି ବାପା, ।

ଶଶୁର –  କାଳେ ତୁ ଖରାପ ଭାବିବୁ ।

ମମତା : ଆପଣ କହୁ ନାହାନ୍ତି ମୁଁ କିଛି ଭାବିବି ନାହିଁ ।

ଶଶୁର –  ଏଇ ଟିକିଏ ଗେହିଁବାକୁ ଦିଅନ୍ତୁ ଯଦି ଭଲ ହୁଅନ୍ତା ।

ମମତା : ଇସଃ ବାବା, ଆପଣ କେତେ ଅସଭ୍ୟ । ନିଜ ପୁଅର ସ୍ତ୍ରୀକୁ ଗେହିଁବା ପାଇଁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି ।

ଶଶୁର –  ଏଇ ଦେଖିଲୁ ତୁ ରାଗି ଗଲୁ । ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ କହୁ ନଥିଲି ।

ମମତା : ବାପା, ଯାହା ହେଲେବି ଆପଣ ମୋ ଗୁରୁଜନ, ମୋ ଶଶୁର। ଆପଣଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ଏମିତି କରିବାକୁ ମୋତେ ଲାଜ ଲାଗିବ ।

ଶଶୁର –  ଆରେ....ବେଟି, କିଛି କଥା ନାହିଁ.....ତୁ ଲାଜ କରନା... ଆଗ କହିଲୁ ମତେ ତୋ ଦେହର ମଜା ଚାଖିବା ପାଇଁ ଦବୁ କି ନାହିଁ...,

ମମତା :  ହଁ, ମୁଁ ତ ତମକୁ ଦବାକୁ ମନା କରୁନି...

ଶଶୁର –  ଓଃ ବେଟି... ସତରେ ମୁଁ ଗୋଟିଏ ପାଗଳ୤ ପ୍ରଥମରୁ ମୁଁ ତୋତେ ଭଲ ଭାବରେ ଦେଖି ନ ଥିଲି...

ମମତାକୁ ଆଲିଙ୍ଗନ କରି ଶଶୁର ତାଙ୍କ ପାପୁଲି ନେଇ ମମତାର ପିଚାରେ ବୁଲାଇଲେ ଏବଂ ପିଚାକୁ ନିଜ ଆଡକୁ ଟାଣି ନେଇ ପିଚାକୁ ଆସ୍ତେ ଦଳି ଆଦର କଲେ । ମମତା ଓଠରେ ଚୁମା ଦେଲେ ।

ଶଶୁର –  ମମତା, ତୁ ବହୁତ ଜବରଦସ୍ତ ମାଲ ଅଛୁ ...ଆଃ ତୋ ପିଚା ଆଉ ଦୁଧ କେତେ ଟାଇଟ‌୍‍ ଲାଗୁଚି ।

ମମତା ଧୀର କଣ୍ଠରେ କହିଲା : ବାପା... ଛାଡନ୍ତୁନା । ଝରକାଟା ଖୋଲାଅଛି... ଯଦି କିଏ ଦେଖିଦବ...ତେବେ...।

ଶଶୁର –  ରହ ବେଟି ମୁଁ ଝରକାଟା ବନ୍ଦ କରିଦଉଚି ।

ଶଶୁର ଯାଇ ଝରକା ବନ୍ଦ କରି ଦେଇ ଆସି ମମତାକୁ ଧରି ବେଡ୍ ପାଖକୁ ଗଲେ । ବେଡ଼୍ ଉପରେ ବସି ମମତାକୁ ନେଇ କୋଳରେ ବସେଇଲେ । ଦିଇ ହାତରେ ମମତାର ଦୁଧକୁ ମୁଠେଇ ଦଳିଲା ବେଳକୁ ମମତା ଶଶୁରଙ୍କ ଛାତିରେ ଆଉଜି ଗଲା । ଅଳ୍ପ ନରମ ପଡିଥିବା ଶଶୁର ମମତାର ବଡ ବଡ ଦୁଧକୁ ମୁଠେଇ ଦଳିଲେ ।

ଶଶୁର –  ସତରେ ବେଟି, ତୋ ଦୁଧ ଦୁଇଟା ଖୁବ୍ ମସ୍ତ ହେଇଚି । ମତେ ଲାଗୁଚି ଯେମିତି ମୁଁ ଲହୁଣିକୁ ହାତରେ ଛୁଉଁଚି... ଆଃ...ତୋ ଦେହଟା କେତେ ଚିକ‌୍‍ଣ...ମୁଁ ଭାବି ପାରୁନି...।

ଶଶୁର ନଇଁ ପଡି ବୋହୂ ମମତାର ବାଆଁ ଦୁଧକୁ ପାଟିରେ ପୁରେଇଲେ । ଡାହାଣ ଦୁଧକୁ ଦଳି ବାଆଁ ପଟ ଦୁଧଭୁଣ୍ଡିକୁ ପାଟିରେ ପୁରେଇ ଚୁଚୁମିଲେ... ମମତାର ଦେହ ଶିରି ଶିରି ହୋଇ ଉଠିଲା । ଉଜେଜିତ ହୋଇ ସେ ମମତାର ଦୁଧକୁ କାମୁଡିବାରେ ଲାଗିଲେ ।

ମମତା : ଆଃ ବାପା...କାଟୁଚି...ଆସ୍ତେ କାମୁଡ  ।

ଶଶୁର – ସରି ବେଟି, ତୋ ଦୁଧ ଯେମିତି ମସ୍ତ ହେଇଚି ମୁଁ ମୋଟେ ସମ୍ଭାଳି ପାରୁନି ।

ମମତା ଶଶୁରଙ୍କ ଛାତିରେ ଆଉଜି ଦୁଇ ହାତକୁ ତାଙ୍କ ବେକରେ ଗୁଡେଇ ତାଙ୍କ ମୁହଁକୁ ଚାହିଁ ମୁରୁକି ହସିଦେଲା । ମମତା  : ଖାଲି ଦୁଧ ଖାଇବନା ଆଉ କିଛି କରିବ...

ଶଶୁର – ଓଃ ବେଟି...

ମମତାକୁ ବେଡ ଉପରେ ଶୁଆଇ ତା ସାୟାଟାକୁ ତଳପଟରୁ ଅଂଟା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଶଶୁର ଉଠେଇ ଦେଲେ । ମମତା ଭିତରେ ପାଂଟି ପିନ୍ଧି ନଥିଲା । କ୍ଲିନ ଶେଭିଂ ହୋଇଥିବା ମମତାର ବିଆକୁ ଦେଖି ଶଶୁର ପାଗଳ ହୋଇ ଉଠିଲେ । ନଇଁ ପଡି ବୋହୂ ମମତା ବିଆରେ ଗାଢ଼ ଚୁମା ଦେଲେ । ହିସ‌୍‍ଃ .., ଶବ୍ଦ କରି ମମତା ତା ଦୁଇ ଗୋଡକୁ ମେଲେଇ ଦେଲା । ଶଶୁର ମମତାର ରସାଳ ବିଆକୁ ଚୁଚୁମିବାରେ ଲାଗିଲେ । ବିଆ ଭିତରେ ଜିଭକୁ ପୁରେଇ ସଲସଲ କଲେ । ଜୋର ଜୋର ନିଃଶ୍ବାସ ନେଇ ମମତା ଶିତ‌୍‍କାର କରିବାକୁ ଲାଗିଲା । ବାଆଁ ହାତରେ ମମତା ଲୁଙ୍ଗି ମିଶା ଶଶୁରଙ୍କ ବାଣ୍ଡକୁ ମୁଠେଇ ଧରିଲା । ବାଣ୍ଡର ଆକାର ଆଉ ମୋଟେଇ ଅନୁଭବ କରି ସେ ଚମକି ପଡିଲା । ଲୁଙ୍ଗିଟାକୁ ଟାଣି ଖୋଲି ପକେଇଲା । ଶଶୁରଙ୍କ ୧୦” ଲମ୍ବା ଆଉ ୩” ମୋଟା ବାଣ୍ଡକୁ ଦେଖି ମମତାର ଆଖି ମେଲା ହୋଇଗଲା । ଆଗରୁ କେବେବି ସେ ଏତେ ଲମ୍ବା କି ମୋଟା ବାଣ୍ଡ ଦେଖି ନ ଥିଲା କିମ୍ବା ତା ବିଆ ଭିତରେ ନେଇ ନ ଥିଲା । ତା ସ୍ବାମୀ ଅମରେଶଙ୍କ ବାଣ୍ଡ ମଧ୍ୟ ଏତେ ଲମ୍ବା କି ମୋଟା ନୁହଁ । 

ମମତା : ଏ...ମଆ । ବାପା, ତମରଟା କେତେ ଲମ୍ବା ଆଉ ମୋଟା ହେଇଚି ।

ଶଶୁର – କାହିଁକି ତତେ କ’ଣ ଡର ଲାଗୁଚି କି ?

ମମତା : ବାପା , ତମରଟା ତ ବହୁତ ଟାଣ ଅଛି । ମୁଁ ଭାବୁ ଥିଲି ତମର ଆଉ ଉଠୁ ନ ଥିବ ।

ଶଶୁର – ହଁ ବେଟି, ମୋର ସବୁ ବେଳେ ଉଠୁନି ।

ମମତା : କିନ୍ତୁ ଏବେ ତ ଭାରି ଶକ୍ତ ଜଣା ପଡୁଚି ।

ଶଶୁର – ମୁଁ ବୁଢ଼ା ହୋଇଗଲିଣି ବୋଲି ସିନା ସବୁବେଳେ ଉଠୁନି, ହେଲେ ତୋ ଭଳି ଯବାନୀ ସେକ୍ସି ମାଇକିନିଆର ମସ୍ତ ଦୁଧ ଏବଂ ରସାଳ ସେକ୍ସି ବିଆ ଦେଖିଲେ ତ ସିଏ ମନକୁ ମନ ନବେ ଡିଗ୍ରୀରେ ଛିଡା ହୋଇ ଯାଉଛି ।

ମମତା : କିନ୍ତୁ ବାପା, ତମେତ ମଝିରେ ମଝିରେ ମୁଠି ମାରୁଚ ।

ଶଶୁର – ତୁ କେମିତି ଜାଣିଲୁ ।

ମମତା : ଓ...ବାପା, ମୁଁ ସ୍ବାମୀ ପାଖରେ ନ ଥିବା ଗୋଟାଏ ଜବାନୀ ମାଇକିନିଆ । ତମ ପୁଅ ମୋ ପାଖରେ ନାହାଁନ୍ତି । ବାଣ୍ଡ ନ ପଶିବାରୁ ମୋ ବିଆ ସବୁ ବେଳେ ଭୋକିଲା ରହୁଚି । ତେଣୁ ମୁଁ ଜାଣିବିନି ତ ଆଉ କିଏ ଜାଣିବ ।

ଶଶୁର – ତୁ ତାହେଲେ ମୁଁ ମୁଠି ମାରିବା ସମୟରେ ଦେଖୁଚୁ ।

ମମତା : ଆଖିରେ ଦେଖି ନଥିଲି ଯେ, ବାଥରୁମ ଭିତରେ ତମ ବୀର୍ଯ ପଡ଼ି ଥିବାର ଦେଖିଚି ।

ଶଶୁର – ମୁଁ କ’ଣ ଆଉ କରି ଥାଆନ୍ତି। ତୋତେ ଦେଖିଲା ମାତ୍ରେ ମୋ ବାଣ୍ଡ ଉଠୁଚି। ବାଣ୍ଡକୁ ହଲେଇ ବୀର୍ଯ ବାହାର କରି ଦେଲେ ଟିକିଏ ଶାନ୍ତି ମିଳେ  ।

ମମତା : ଏବେ ଆଉ ତୁମେ ସେମିତି କରିବେନି । ତମର ଯେତେବେଳେ ଇଛା ହେବ ମୋତେ କହିବେ ।

ଶଶୁର – କ'ଣ କହିବି  ?

ମମତା : ଗେହିଁବି ବୋଲି କହିବ। ବୁଝିଲ ।

ଶଶୁର – ହଁ ଲୋ...ମୋ ଡାଲିଂ ବୁଝିଲି ।

ତାପରେ ଶଶୁର ମମତା  ବିଆରେ ଚୁମା ଦେଇ ଚୁଚୁମି ପକେଇଲେ । ତାପରେ ବାଣ୍ଡ ଅଗକୁ ନେଇ ବିଆ ମୁହଁରେ ଲଗେଇଲେ ।

ମମତା : ପ୍ଲିଜ ବାପା, ତମର ଏତେ ବଡ ବାଣ୍ଡ ଦେଖି ମତେ ଭାରି ଡର ମାଡୁଚି । ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ ପୁରେଇବ...ମତେ ଭାରି କାଟିବ ।

ଶଶୁର – ତୁ ଡରନି ବେଟି, ମୁଁ ପୁରା ଆସ୍ତେ ପୁରେଇବି ।

ସେ ଦୁଇ ହାତରେ ମମତାର ଦୁଇ ଜଙ୍ଘକୁ ମେଲେଇ ଧରି ତା’ର ରସାଳ ବିଆ ଫାଟରେ ତାଙ୍କର ଶକ୍ତ ମୋଟା ବାଣ୍ଡର ଅଗକୁ ନେଇ ଲଗେଇ ଆସ୍ତେ ଦାବିଲେ । ତାଙ୍କ ମୋଟା ବାଣ୍ଡଟା ମମତାର ରସାଳ ବିଆ ଭିତରକୁ ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ ପଶିଲା । ଦୁଇ ଇଂଚ ଖଣ୍ଡେ ପଶିଲା ବେଳକୁ ମମତା ଚିତ୍କାର କରି ଉଠିଲା ।

ମମତା : ପ୍ଲିଜ ବାପା, ରୁହ ମତେ ଭାରି କାଟୁଚି ।

ଶଶୁର – ଆଉ ଟିକିଏ ରହ ବେଟି...

ସେ ତାଙ୍କ ବାଣ୍ଡକୁ ଅଗ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବାହାର କରି ଆଣି ପୁଣି ଭିତରକୁ ଜୋରରେ ମାଡି ଦେଲେ । ଫସ‌୍‍ କରି ପୁରା ବାଣ୍ଡଟା ମମତା ବିଆ ଭିତରକୁ ମୂଳ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଗଳିଗଲା । ଜୋରରେ ଚିତ୍କାର କରି ଉଠିଲା ମମତା । ଯନ୍ତ୍ରଣାରେ ତା ବିଆ ଭିତରଟା ଜଳିବାକୁ ଲାଗିଲା । ତା ନିଃଶ୍ବାସ ବନ୍ଦ ହୋଇ ଗଲାପରି ତାକୁ ଲାଗିଲା । ସେ ମମତାର ଓଠ ଓ ଗାଲରେ ଚୁମା ଦେଇ ଦୁଇ ହାତରେ ଦୁଧକୁ ମୁଠେଇ ଦଳି ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ ବାଣ୍ଡକୁ ବାହାର ଭିତର କରିବା ଆରମ୍ଭ କଲେ । ୨ଟା ପିଲାର ମାଆ ହୋଇ ସାରିଥିବା ଗୋଟିଏ  ୪୦ବର୍ଷର ଦରବୁଢ଼ୀ ମାଇକିନିଆ ମମତାର ବିଆ ଭିତରେ ଶଶୁରଙ୍କ ବାଣ୍ଡଟା ଭାରି ଟାଇଟ ଲାଗୁଥିଲା ଓ ମମତାକୁ ଅଭୂତପୂର୍ବ ଆନନ୍ଦ ଦେଉଥିଲା । ମମତା ଶିତ୍କାର କରି ଉଠିଲା ।

ମମତା : ପ୍ଲିଜ ବାପା...ଜୋରରେ ଆହୁରି ଜୋରେର ଗିହଁ...ଆହୁରି ଜୋରରେ ଗିହଁ...ଗେହିଁ ଗେହିଁ...ତମ ବୋହୂର ବିଆକୁ ଫଟେଇ ଦିଅ ।

ସେ ଜୋର ଜୋର ଗେହିଁ ଚାଲିଥିଲେ । ୧୫ ମିନିଟ ଜୋର ଗେହିଁବା ପରେ ସେ ଚିତ‌୍‍କାର କରି ଉଠିଲେ । 

ଶଶୁର – ଗଲା... ଗଲା ବେଟି, ସମ୍ଭାଳ...ସମ୍ଭାଳ...ମୋର ଗଲା...ଆଃ ବେଟି...ବେ...ଟି...ବେ...

ସେ ତାଙ୍କ ବାଣ୍ଡକୁ ଜୋରରେ ମମତା ବିଆ ଭିତରକୁ ଦାବି ଦେଇ ମମତାର ଦୁଧରୁ ପୁଳାଏ କାମୁଡି ଧରିଲେ । ମମତା ତା ଦୁଇ ଗୋଡକୁ ଶଶୁର ଙ୍କର ଅଂଟାରେ ଗୁଡେଇ ଭିଡି ଧରିଲା । ସେ ଅନୁଭବ କଲା ଶଶୁର ବାଣ୍ଡରୁ ଗରମ ବୀଜ ବାହାରି ତା ବିଆ ଭିତରଟା ପୁରି ଯାଉଛି । ଦୁହେଁ କୁଣ୍ଢା କୁଣ୍ଢି ହୋଇ ପଡି ରହିଲେ ।

ଶଶୁର ମମତା କାନ ପାଖକୁ ମୁହଁ ନେଇ ଫୁସ୍ ଫୁସ୍ ସ୍ବରରେ କହିଲେ – ବେଟି, ତୋ ଜମି ତ ଉର୍ବରିଆ ଥିବ। ମୁଁ ଭିତରେ ଛାଡ଼ିଲି କିଛି ଅସୁବିଧା ହେବନି ତ? 

ମମତା ମୁରୁକି ହସି କହିଲା : ନାହିଁ ବାପା, ତୁମେ ଡ଼ରନି। ମୁଁ ୩ ବର୍ଷ ହେଲାଣି ଫାମିଲି ପ୍ଲାନିଂ ଅପରେସନ ହୋଇ ସାରିଛି।

ଶଶୁର – ତାହେଲେ ତ ଆମେ ସବୁଦିନେ ମସ୍ତି କରିବା।

                                                            -ଶେଷ-