ଓଃ...ଖୁଡ଼ି, ସତରେ ତୁମେ ଗ୍ରେଟ୍!
ସେଦିନ ରବିବାର ଥିଲା । ତେଣୁ ମୁଁ ଘରେ ଥିଲି । ଖରାବେଳେ ବାରି ପଛ ପଟକୁ ପରିସ୍ରା କରିବାକୁ ଯାଇ ଥିଲି । କଦଳୀ ବୁଦା ମୂଳେ ଖୁଡି ପରିସ୍ରା କରି ବସିଥିବା ମୋ ଆଖିରେ ପଡିଲା । ମୁଁ ଟିକିଏ ଉହାଡରେ ଛପି ରହି ଚାହିଁଲି । ଖୁଡି ଲୁଗା ଟେକି ପରିସ୍ରା କରିବାକୁ ବସିଥିଲେ । ପଛ ପାଖରୁ ତାଙ୍କ ଓସାରିଆ ଗୋରା ଚିକଣିଆ ଲଂଗଳା ଗାଣ୍ଡି ଗୋଟାକ ଯାକ ମୋତେ ପରିଷ୍କାର ଦେଖା ଯାଉଥିଲା । ଖୁଡିଙ୍କ ମସ୍ତ ସୁନ୍ଦରିଆ ଲଂଗଳା ମାଇକିନିଆ ଗାଣ୍ଡି ଦେଖି ଟ୍ରାଉଜର ଭିତରେ ମୋ ବାଣ୍ଡ ଶକ୍ତ ହୋଇ ଟିଙ୍ଗେଇ ଠିଆ ହୋଇଗଲା । ଏତିକି ବେଳକୁ ସେପଟରୁ କାହାର ପାଟି ଶୁଭିବାରୁ ମୁଁ ସେଠାରୁ ଧୀରେ ଖସି ଆସିଲି ।
ଆଃ... ମୋ ଖୁଡିଙ୍କର ମସ୍ତ ଗାଣ୍ଡି । ଖୁଡ଼ିଙ୍କ ବୟସ ୪୦ ଭିତରେ ହେବ । ଗାଉଁଲି ମାଇକିନିଆ ହେଲେ ବି ଖୁଡି ଦେଖିବାକୁ ଭାରି ସୁନ୍ଦରୀ । ଦାଦା ମାଇନର ସ୍କୁଲ ଶିକ୍ଷକ । ଖୁଡି ଦିଇଟା ପିଲାର ମାଆ । ପିଲା ଦିଇଟା ବଡ ହୋଇ ହାଇସ୍କୁଲରେ ପଢ଼ୁଛନ୍ତି । ଖୁଡିଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ମୋର ଭାରି ଭଲ ପଡ଼େ । କାମ ଦାମରେ ସେ ମୋ ବୋଉକୁ ପ୍ରାୟ ସାହାଯ୍ୟ କରନ୍ତି । ମୋ ବୋଉ ବି ଦାଦା ଖୁଡିଙ୍କି ଭାରି ଆଦର କରେ । ଭାବିଲି, ତାଙ୍କ ଘର ଆଡୁ ଯାଇ ଟିକିଏ ବୁଲି ଦେଇ ତାଙ୍କୁ ଦେଖା କରି ଆସିବି । ଆମ ଘରକୁ ଲାଗି ତାଙ୍କ ଘର ।
ମୁଁ ପହଂଚିବାରୁ ଖୁଡି ମୋତେ ଦେଖି ହସିଦେଇ କହିଲେ - ଆରେ ରାଜୁ, ଆସ ଆସ । କାହିଁ... ଆଜି କାଲି ତ ତମର ଦେଖା ମିଳୁନି । ଖୁଡ଼ିକି ତମର ଭୁଲି ଗଲଣି ତାହା ହେଲେ ।
ମୁଁ କହିଲି - ନାଇଁ ମ ଖୁଡି, କାମରେ ଟିକିଏ ବ୍ୟସ୍ତ ରହି ଯାଉଛି ତ । ସେଥିପାଇଁ ଆସବାକୁ ସମୟ ହେଉନି ।
ଖୁଡି କହିଲେ – ହଉ, ବସ । ମୁଁ ଟିକିଏ ତମ ପାଇଁ ଚା କରି ଆଣେ ।
ମୁଁ କହିଲି - ନାଇଁ ଖୁଡି, ଥାଉ । ତମେ ବସ ଗପିବା ।
ଖୁଡି କହିଲେ – ହଉ, ଗପିବା ତ । ମୁଁ ଟିକେ ଚା କରି ଆଣେ, ପିଇକରି ଗପିବା । ଖୁଡି ଯାଇ ଚା କରି ଆଣିଲେ । ଦୁହେଁ ବସି ଚା ପିଇ ଆଡୁ ସାଡୁ ଗପ ସପ ହେଲୁ । ଗପିବା ଭିତରେ ଦେଖିଲି ଖୁଡିଙ୍କ ଅଂଟା ପାଖ ଶାଢ଼ୀଟା ଟେକି ହୋଇ ଯାଇ ବ୍ଲାଉଜ ଘୋଡ଼େଇ ହୋଇଥିବା ତାଙ୍କ ଦୁଧ ଦିଇଟା ଦେଖା ଯାଉଚି । ଖୁଡିଙ୍କ ଦୁଧ ଦିଇଟା ଖୁବ୍ ବଡ ବଡ, ୩୬ କି ୩୮ ସାଇଜ ହେବ । ଟାଇଟ୍ ବ୍ଲାଉଜ ଭିତରୁ ଦୁଧ ଦିଇଟା ମସ୍ତ ଦିଶୁଥିଲା । ଖରାବେଳେ ବାଡ଼ି ପଟେ ଖୁଡ଼ିଙ୍କ ଲଙ୍ଗଳା ଗାଣ୍ଡି ଆଉ ଏବେ ଖୁଡିଙ୍କ ଦୁଧକୁ ଦେଖି ମୋ ମନ ଖୁବ୍ ଲୋଭେଇ ଗଲା । ଆଃ...ଖୁଡି ମୋର ମସ୍ତ ମାଇକିନିଆ ଖଣ୍ଡେ ହେଇଚି । ତାଙ୍କୁ ଗେହିଁଲେ ତାଙ୍କ ବିଆରୁ ପାଏ ଖଣ୍ଡେ ଗରମ ରସ ବାହାରିବ । ଖୁଡିଙ୍କି ଗେହିଁବାକୁ ମୋ ବାଣ୍ଡ କୁଲୁ କୁଲୁ ହେବାକୁ ଲାଗିଲା । ହେଲେ...ଯାହା ହେଲେ ବି ସେ ମୋ ନିଜ ଖୁଡି, କେମିତି ତାଙ୍କୁ ପଟେଇ ଗେହିଁବି ସେ କଥା ଚିନ୍ତା କରି ପାରୁ ନ ଥିଲି । ତାପର ଠାରୁ କେଜାଣି କାହିଁକି ଦିନକୁ ଦିନ ଖୁଡି ମୋତେ ଆହୁରି ଭଲ ଲାଗିଲେ । ମୁଁ ତାଙ୍କର ନିକଟରୁ ନିକଟତର ହେବାକୁ ସୁଯୋଗ ଖୋଜିବାରେ ଲାଗିଲି ।
ଗାଉଁଲି ମାଇକିନିଆ ହେଲେବି ଖୁଡିଙ୍କର ଚେହେରା ଖୁବ୍ ଗୋଲ୍ ଗାଲ୍ ଓ ନିଦା । ଦିନେ ଖୁଡ଼ିଙ୍କ ଘରକୁ ଯାଇଥିଲି । ଦେଖିଲି ଖୁଡ଼ିଙ୍କ ମୁହଁଟା କାହିଁକି ଶୁଖିଲା ଦିଶୁଛି । ପଚାରିଲି – କ’ଣ ହେଇଚି ଖୁଡି । ତମ ମନ ଭଲ ନାହିଁକି ?
ଖୁଡି କହିଲେ - ନାହିଁ, ସିଏ କିଛି ନୁହଁ ।
ମୁଁ କହିଲି – ମୋ ଆଗରେ କହିବନି ?
ଖୁଡି କହିଲେ – ଛାଡ...ଏଇ ତମ ଦାଦାଙ୍କ କଥା । କ’ଣ ଆଉ କହିବି । ମୋ ପାଇଁ କାନଫୁଲ ହଳେ ଆଣିବା ପାଇଁ ବର୍ଷେ ହେଲା କହିଲିଣି... ସବୁ ବେଳେ ନାହିଁ...ନାହିଁ । ମୋ ପାଖରେ ୩୦୦୦ ଟଙ୍କା ଅଛି ଯେ ...ହେଲେ, ସେତିକିରେ କୁଆଡୁ ହେବ ।
ମୁଁ କିଛି ନ କହି ହସିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲି । ମନେ ମନେ ଭାବିଲି...ଏଇଟା ଗୋଟାଏ ଭଲ ସୁଯୋଗ । ଖୁଡିଙ୍କି ପଟେଇବା ପାଇଁ ଭଲ ଚାନ୍ସଟାଏ ଇଏ । ଚେଷ୍ଟା କରିବାରେ କ୍ଷତି କ’ଣ ?
ତାପର ଦିନ ମୁଁ କାମରୁ ଫେରିବା ବେଳେ ଟାଉନ ଯାଇ ଇପାରୀ ଗୋବିନ୍ଦମ୍ରୁ ୫୦୦୦ ଟଙ୍କା ଦେଇ ସୁନ୍ଦର କାନଫୁଲ ହଳେ ଖୁଡିଙ୍କ ପାଇଁ କିଣି ଆଣିଲି । ଘରେ ପହଂଚିବା ବେଳକୁ ସଂଧ୍ୟା ହୋଇ ଆସିଥିଲା । ଖୁଡିଙ୍କ ଘରକୁ ଗଲି । ଦାଦା ଘରକୁ ଆସି ନ ଥିଲେ । ପିଲା ଦୁଇଟା ତାଙ୍କ ରୁମରେ ପଢ଼ାପଢ଼ି ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେଉଥିଲେ । ଖୁଡି ରୋଷେଇ ଘରେ ଥିଲେ । ମୋତେ ଦେଖି କହିଲେ - ଆରେ ରାଜୁ , ତମେ । କାମରୁ କେତେବେଳେ ଆସିଲ ।
ମୁଁ କହିଲି – ଏବେ ଆସିଲି । ଖୁଡି, ତମ ହାତ ଦେଖେଇଲ ।
ଖୁଡି କହିଲେ –ହାତ ଦେଖେଇବି, କାହିଁକି ? ମୁଁ କହିଲି – ତମେ ଆଗେ ହାତ ଦେଖାଅନା ।
ଖୁଡି ତାଙ୍କ ହାତ ଦେଖାଇଲେ । ମୁଁ ହସି ଦେଇ ଖୁଡିଙ୍କ ହାତରେ ପାକେଟ୍ଟା ଧରେଇ ଦେଲି । ଖୁଡି ପଚାରିଲେ – ଏଇଟା କ’ଣ?
କହିଲି – ଦେଖ । ଦେଖିଲେ ଜାଣିବନି ।
ସେ ପାକେଟ୍ ଖୋଲି ଦେଖିଲେ । କାନଫୁଲ ଦେଖି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟରେ ମୋ ମୁହଁକୁ ଡବ ଡବ ହୋଇ ଚାହିଁଲେ । ଛେପ ଢ଼ୋକି କହିଲେ – ରାଜୁ , ଏଇଟା କାହା ପାଇଁ ଆଣିଛ, କ’ଣ ମୋ ପାଇଁ ?
ମୁଁ ହସି ଦେଲି । କହିଲି – ହଁ ଖୁଡ଼ି, ତମରି ପାଇଁ ଆଣିଛି ।
ଖୁଡି ଟିକିଏ ବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇ ପଡ଼ି ଚାପା ଗଳାରେ ପଚାରିଲେ – ମୁଁ ତ ତମକୁ ଆଣିବା ପାଇଁ କହି ନଥିଲି ... କେତେ ଟଙ୍କା ପଡିଲା ?
ମୁଁ କହିଲି - ଆରେ, ଟଙ୍କାରେ କ’ଣ ଅଛି । ମୁଁ ତମ ପାଇଁ ଆଣିଛି ।
ଖୁଡି କହିଲେ – ତଥାପି...
ମୁଁ କହିଲି – ପାଂଚ ହଜାର ।
ଖୁଡି କହିଲେ - ଏତେ ଟଙ୍କା...। ତମେ କାହିଁକି ଏତେ ଟଙ୍କା ଦେଇ ମୋ ପାଇଁ ଆଣୁଥିଲ ଯେ ।
ମୁଁ କହିଲି – ଖୁଡି...ତମେ ସିନା ମୋତେ ପର ବୋଲି ଭାବୁଚ । ଭଲ ପାଉନ କି ପଚାରୁନ ... ହେଲେ ମୁଁ ତମର ଶୁଖିଲା ମୁହଁ ଦେଖି ସହି ପାରିଲିନି । ସେଥିପାଇଁ ନେଇ ଆସିଲି । ତୁମ ଇଚ୍ଛା ପୂରଣ କରିବା ଆଉ ତୁମ ମୁହଁରେ ହସ ଦେବା ମୋର କ’ଣ କର୍ତବ୍ୟ ନୁହେଁ ।
ଖୁଡି ଟିକିଏ ନ ବୁଝିବା ପରି ହୋଇ କହିଲେ – କ’ଣ କହିଲ ... କ’ଣ କହିଲ?... ମୁଁ ତୁମକୁ ଭଲ ପାଉନି ?
ମୁଁ ହସି ଦେଲି । ତାଙ୍କର ଉଚ୍ଚା ଉଚ୍ଚା ଦିଶୁଥିବା ଛାତି ଉପରେ ନଜର ଘୁରେଇ ଆଣି କହିଲି – ଖାଲି ଭଲ ପାଇଲେ କ’ଣ ହେବ? ଛାଡ...କହିଲେ ତମେ ଏବେ ରାଗିବ...
ମୁଁ ତାଙ୍କ ପାଖରୁ ଚାଲି ଆସୁଥିଲି । ସେ ମୋ ହାତ ଟାଣି ଧରି କହିଲେ – ୟେ ରାଜୁ , କୁଆଡେ ଯାଉଚ...କ’ଣ କହିବ କୁହ, ମୁଁ ମୋଟେ ରାଗିବିନି ।
ମୁଁ ଟିକିଏ ନୀରବ ରହିଲି । କବାଟ ପାଖରେ ବାହାରକୁ ଚାହିଁ ଦେଇ ଖୁଡିଙ୍କ ଅଂଟା ଚାରି ପାଖରେ ମୋ ହାତକୁ ଗୁଡେଇ ଭିଡି ଧରିଲି ।
ଖୁଡି ଜୋରରେ ଚମକି ପଡିଲେ । ସେ ମୋ ପାଖରୁ ଏମିତି ବ୍ୟବହାର ଆଦୌ ଆଶା କରି ନ ଥିଲେ । ହେଲେ, ହଠାତ୍ ସେ ପ୍ରତିବାଦ କରି ପାରି ନ ଥିଲେ । ଲାଜରେ ତାଙ୍କ ମୁହଁ ନାଲି ପଡିଗଲା । ମୋ ପାଖରୁ ଘୁଂଚି ଯାଇ ମୁହଁ ବୁଲେଇ ଚାପା କଂଠରେ କହିଲେ – ନାଇଁ ରାଜୁ.ତମେ ବଡ ଇଏ ହେଇ ଗଲଣି । ଇଏ ସବୁ କାମ ଭଲ ନୁହେଁ । ଏମେ ଏବେ ଏଠୁ ଗଲ ।
ମୁଁ ପୁରା ଡରି ଗଲି । କିନ୍ତୁ ସାହସ କରି କହିଲି –ହଉ । ତାହେଲେ...ଠିକ ଅଛି । ମୁଁ ଆସୁଛି ଖୁଡ଼ି । କିନ୍ତୁ କାନଫୁଲ ତମର ପସନ୍ଦ ହେଲା ତ ? ପସନ୍ଦ ନ ହେଉଥିଲେ ପୁଣି ବଦଳେଇ ଆଣିବା ପାଇଁ ହେବ ।
ମୁଁ ଖୁଡିଙ୍କ ପାଖରୁ ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ପଳେଇ ଆସିଲି । ଭାରି ସଂକୋଚ ଲାଗୁଥିଲା । ଖୁଡ଼ି ନିଶ୍ଚୟ ଖରାପ ଭାବିଥିବେ ।
ପରଦିନ ସକାଳେ ମୁଁ କାମକୁ ବାହାରିବା ବେଳେ ବୋଉ କହିଲା – ଆରେ ରାଜୁ, ତୁ କୁଆଡେ ଥିଲୁ କି ? ତୋ ଖୁଡି ତୋତେ କ’ଣ କହିବ ବୋଲି ଖୋଜୁ ଥିଲା ।
ଭାବିଲି...ଖୁଡି ମୋତେ ଖୋଜୁଥିଲେ । କାହିଁକି ? ... କାହିଁକି ମୋତେ ସେ ଖୋଜୁ ଥିଲେ ... । ମୁଁ ଖୁଡିଙ୍କ ଘରକୁ ଗଲି । ମୋତେ ଦେଖି ଖୁଡି ହସିଦେଲେ । କହିଲେ – ସତରେ ରାଜୁ, କାନଫୁଲ ହଳକ ବଢ଼ିଆ ହେଇଚି । ତମ ପସନ୍ଦଟା ବହୁତ ଭଲ ...ହେଇ ଦେଖ ।
ମୁଁ ଖୁଡିଙ୍କି ଚାହିଁଲି । ସତରେ, କାନଫୁଲ ହଳଟା ଖୁଡିଙ୍କ ମୁହଁକୁ ଭାରି ସୁନ୍ଦର ଦିଶୁଥିଲା । ମୁଁ ହସିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲି । କିନ୍ତୁ କିଛି ନ କହି ଟିକିଏ ଗମ୍ଭୀର ରହିଲି । ସେ ମୋ ମୁହଁକୁ ଚାହିଁ ଲାଜେଇ କହିଲେ – ରାଜୁ...ତମେ ମୋ ଉପରେ ରାଗିଚ ?
ମୁଁ ତାଙ୍କ ଭାବ ଭଙ୍ଗୀ ଦେଖି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଲି । ଖୁଡି କ’ଣ ତାହେଲେ... ସାହସ କରି ପଚାରିଲି - ଦାଦା କ’ଣ ଘରେ ନାହାଁନ୍ତି ?
ଖୁଡି ହସିଦେଇ କହିଲେ – ଘରେ ଏବେ କେହି ନାହାଁନ୍ତି । ସମସ୍ତେ ସ୍କୁଲ ଗଲେଣି ।
ଖୁଡି କବାଟ କ’ଣକୁ ଘୁଂଚିଯାଇ ମୋତେ ଚାହିଁ ଲାଜେଇ ହସି ତଳକୁ ମୁହଁ ପୋତିଲେ । ଖୁଡିଙ୍କର ଏମିତି ଭାବ ଦେଖି ସେ ମୋତେ ଗ୍ରୀନ ସିଗ୍ନାଲ ଦେଉଥିବା ଭଳି ମୋର ମନେ ହେଲା । ମୁଁ ଘରୁ ବାହାରି ଦାଣ୍ଡ ଆଡକୁ ଯାଇ ଚାରି ପଟକୁ ନଜର ପକେଇ ପୁଣି ଭିତରକୁ ଆସିଲି । ଖୁଡି ସେମିତି ନୀରବରେ ଛିଡା ହୋଇ ଥିଲେ । ମୁଁ ତାଙ୍କ ପାଖକୁ ଯାଇ ତାଙ୍କୁ କୁଣ୍ଢେଇ ଧରିଲି ଓ ତାଙ୍କ ଗାଲରେ ଗୋଟାଏ ଚୁମା ଆଙ୍କି ଦେଲି । ଖୁଡି ଲାଜେଇ ଚାପା ଗଳାରେ କହିଲେ – ଥାଉ ରାଜୁ... ମତେ ଭାରି ଡର ମାଡୁଚି ।
ମୁଁ ଉତେଜନାରେ ପୁରା ଅସଂଭାଳ ହୋଇ ଯାଇଥିଲି । ମୋ ହାତ ନେଇ ବ୍ଲାଉଜ ମିଶା ଖୁଡିଙ୍କ ଦୁଧ ଯୋଡାକୁ ମୁଠେଇ ଦଳି ପକେଇଲି । ଖୁଡିଙ୍କ ବଡ ବଡ ଦୁଧ ଯୋଡାକ ଥଲ ଥଲ ହେଉଥିଲା । ଖୁଡି ଉହୁଃ...ଉହୁଃ ହେଇ କହିଲେ – ରାଜୁ, ଛାଡ ଏଥର । ଆଜି ତମେ କାମକୁ ଯିବନି କି ?
ଖୁଡିଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ବାଧ୍ୟ ହେଇ ତାଙ୍କୁ ଛାଡିଦେଲି । ଶଳା, ବଡ଼ ପରିବାର ହେଲେ ଏଇ ଅସୁବିଧା । ଘରକୁ ଘର ଲାଗି ଲାଗି । କିଏ କେତେବେଳେ ପଳେଇ ଆସିଲେ କି ଆସି ଦେଖିଦେଲେ କଥା ସରିଲା । ମୁଁ ଖୁଡିଙ୍କି ଚାହିଁଲି । ସେ ଲାଜ ଲାଜ ହୋଇ ଦୁଧ ଉପରୁ ଖସି ଯାଇଥିବା ତାଙ୍କ ଲୁଗା ସଜାଡୁ ଥିଲେ । ମୁଁ ଖୁସି ହୋଇ ଯାଇଥିଲି । ଏତେ ଶୀଘ୍ର ଖୁଡି ମୋ ହାତକୁ ଆସି ଯିବେ ବୋଲି ମୋର ଧାରଣା ନ ଥିଲା । ଇଏ ସବୁ ଦାମୀ ସୁନା କାନ ଫୁଲର କମାଲ । ମାଇକିନିଆଙ୍କର ସୁନା ଅଳଙ୍କାରରେ ଭାରି ଲୋଭ ।
ତାପର ଦିନ ଦାଦା ଆଉ ପିଲା ଦୁହେଁ ସ୍କୁଲକୁ ବାହାରି ଯିବା ପରେ ମୁଁ ପୁଣି ସୁଯୋଗ ଉଣ୍ଡି ଯାଇ ଖୁଡିଙ୍କ ପାଖରେ ପହଂଚି ଗଲି ।
ଖୁଡ଼ି ମୋତେ ଦେଖି ହସ ଚାପି ରଖି କହିଲେ – କ’ଣ ରାଜୁ...କାଲି ରାତିରେ ଶୋଇନ ବୋଧେ ।
ମୁଁ ତାଙ୍କୁ କୁଣ୍ଢେଇ ତାଙ୍କ ଓଠରେ ଚୁମା ଦେଇ କହିଲି – ଖୁଡି, ରାତିରେ କ’ଣ ଆଉ ନିଦ ଆସୁଚି । ମୋର ସବୁ ନିଦ ତ ତମେ ଚୋରେଇ ନେଲଣି । ଖୁଡ଼ି, ତମେ ମତେ ପାଗଳ କରି ସାରିଲଣି ।
ଖୁଡି ମୁହଁ ଫୁଲେଇ କହିଲେ - ଯାଃ...ମିଛ କହୁଚ, ତମ ପରି ଭେଣ୍ଡିଆ ଟୋକାକୁ ପାଗଳ କରିବାର ବୟସ କ’ଣ ମୋର ଆଉ ଅଛି । ମୁଁ ତ ଆସି ଦରବୁଢ଼ୀ ହେଲିଣି...
ମୁଁ ଖୁଡିଙ୍କ ମୁହଁକୁ ଚାହିଁ ପଛ ପଟରୁ ଦି ହାତରେ ତାଙ୍କ ଗାଣ୍ଡିକୁ ଆସ୍ତେ ଚିପି ସାଉଁଳି ପକେଇ କହିଲି – ତମକୁ କିଏ ଦରବୁଢ଼ୀ କହିବ ମଁ ଖୁଡି । ତମେ ତ ୨୫ ବର୍ଷର ଟୋକି ଭଳି ଲାଗୁଚ । ସତ କହୁଛି ଖୁଡି, ତମ ରାଣ; ତମଠିଁ ମୋର ଭାରି ମନ...
ଖୁଡି ମୋ ଅଂଟା ଚାରି ପଟେ ତାଙ୍କ ହାତକୁ ଗୁଡେଇ କହିଲେ – କେବେଠାରୁ ଏମିତି ସୁଧାର ପିଲାଟିଏ ହେଇ ଏ ଖୁଡି ଉପରେ ନଜର ପକେଇଲଣି ।
ମୁଁ ମସ୍ତ ହେଇ ଖୁଡିଙ୍କ ବ୍ଲାଉଜ ଭିତରେ ହାତ ପୁରେଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲି । ସେ ମୋ ହାତ ଧରି ପକେଇ କହିଲେ - ନାହିଁ...ନାହିଁ ରାଜୁ, ଥାଉ...ସେମିତି କରନି । ମତେ ଏଠାରେ ଭାରି ଡର ଲାଗୁଚି ।
ଏତିକି ବେଳକୁ ସେପଟୁ ବୋଉର ପାଟି ଶୁଭିଲା । ମୁଁ ଛାନିଆ ହେଇ ପଛ କବାଟ ଦେଇ ବାହାରକୁ ପଳେଇ ଗଲି ।
ତାପର ଠାରୁ ସବୁବେଳେ ଖୁଡିଙ୍କ ଘରକୁ ଯିବାକୁ କିଂବା ତାଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ସବୁବେଳେ ଗପିବାକୁ ଡର ମାଡୁଥିଲା । ଆମ ଦୁହିଁକି ଏକାଠି ଦେଖିଲେ କିଏ କାଳେ ସଂଦେହ କରିବ । ଖୁଡି ମୋତେ ଦେଖିଲେ ମୁରୁକି ମୁରୁକି ହସୁଥିଲେ । ଥରେ ତାଙ୍କୁ ଏକୁଟିଆ ପାଇ ବହୁତ ନେହୁରା ହେଲାରୁ ସେ ତାଙ୍କ ବ୍ଲାଉଜର ବୋତାମ ଖୋଲି ଦେଇ ମୋତେ ତାଙ୍କ ଦୁଧ ଚିପିବା ପାଇଁ ସୁଯୋଗ ଦେଲେ । ଆଃ...ତାଙ୍କ ଦୁଧ ଯୋଡାକ ଖୁବ୍ ମସ୍ତ ହେଇଚି । ଦିଇଟା ପିଲାର ମାଆ ହେବା ପରେ ବି ଖୁଡିଙ୍କ ଦୁଧ ଓହଳି ପଡି ନାହିଁ କି ବେଶି ଢ଼ିଲା ହୋଇ ଯାଇନି । ସାମାନ୍ୟ ନରମି ଯାଇ ଭାରି ଆକର୍ଷଣୀୟ ଲାଗୁଛି । ଦୁଧକୁ ଦି ହାତରେ ସାଉଁଳିଲି ଆଉ ଦଳା ଦଳି କରି ଦୁଧଭୁଣ୍ଡିରେ ମୁହଁ ଲଗେଇ ଦେଲି ।
ଉହୁଃ...ଉହୁଃ ହେଇ ଖୁଡି ମତେ ମଜାରେ କୁଂଢ଼େଇ ପକେଇଲେ । ମୁଁ ବ୍ୟସ୍ତ ହେଇ ତାଙ୍କ କାନରେ କହିଲି – ଖୁଡି ମ ... କେବେ ଦବ ...ଆଉ ଜମା ସଂଭାଳି ହଉନି...
ଖୁଡିଙ୍କ ମୁହଁ ଉତେଜନାରେ ନାଲି ପଡି ଗଲା । ଚାପା କଂଠରେ କହିଲେ – ରାଜୁ, ତମେ ମୋ ଅବସ୍ଥା ଯେମିତି କରୁଚ ନା... ମୁଁ ବି ରହି ପାରୁନି । କିନ୍ତୁ ମତେ ଭାରି ଡର ମାଡୁଚି ।
ମୁଁ ତାଙ୍କ ପେଟ ତଳୁ ଶାଢ଼ୀ ଭିତରେ ହାତ ପୁରେଇଲି । ଖୁଡି ଲାଜରେ ହସି ଦେଇ କହିଲେ – ଯାଃ...ତମ ଟୋକାଙ୍କର ସବୁବେଳେ ଖାଲି ସେଇଠି ମନ...
ଖୁଡି ବାଧା ଦେଲେନି । ଖାଲି ଚାରି ଆଡକୁ କନ କନ ହେଇ ଚାହିଁଲେ । ପେଟ ପାଖରୁ ହାତ ପୁରେଇବାକୁ ସୁବିଧା ହେଲାନି ।
ତେଣୁ, ତଳୁ ଶାଢ଼ୀ ଟେକି ଜଂଘ ସଂଧିରେ ହାତ ମାରିଲି । ଜଙ୍ଘସନ୍ଧି ପୁରା ଜଙ୍ଗଲିଆ ହୋଇଥିଲା । ଖୁଡିଙ୍କ ବିଆ ଗହଳ ବାଳରେ ଘୋଡେଇ ହୋଇଥିଲା । ଆଃ...ମାଇକିନିଆ ବିଆ...ବିଆ ବାଳକୁ ସାଉଁଳି ସାଉଁଳି ଭିତରେ ଆଙ୍ଗୁଳି ପୁରେଇ ଦେଲି । ଭିତରଟା ନାଳେଇ ଓଦା ହୋଇ ଅବସ୍ଥା ପୁରା ବେହାଲ । ଖୁଡି ମଜାରେ ଜଂଘ ଚାପି ପକେଇ କହଲେ – ରାଜୁ , ପ୍ଲିଜ...ସେତିକି ଥାଉ ... ସେତିକି...
ମୁଁ ହସି ଦେଇ କହିଲି – ଖୁଡି ମଁ ... ପାଣି ଜକେଇ ଭିତରଟା ସଂତେଇ ଗଲାଣି ।
ଖୁଡି ଶାଢ଼ୀ ସଜାଡୁ ସଜାଡୁ କହିଲେ - ତମେ ମୋ ଅବସ୍ଥା ଯେମିତି କରୁଚ ନା... ଛାଡ...
ମୁଁ ପଚାରିଲି – ଖୁଡି, ତମର ଏ ପୁତୁରା ଟୋକାର ହତିଆର ଦେଖିବାକୁ ତମର ମନ ହଉନି ।
ସେ ହସିଦେଇ କହିଲେ – ହଁ...ହଉନି ବୋଲି କିଏ କହିଲା । ଦେଖାଉନ ...ତମ ହତିଆର ଟିକେ ମତେ ଦେଖାଅ...
ମୁଁ ତରତର ହୋଇ ପ୍ୟାଂଟ ଚେନ୍ ଖୋଲି ଚଡି ଭିତରୁ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ବାହାର କରି ଆଣି ଖୁଡିକି ଦେଖେଇଲି । ବାଣ୍ଡ ସେତେବେଳକୁ ଶକ୍ତ ହେଇ ପୁରା ଟିଙ୍ଗେଇ କରି ଲୁହାଛଡ଼ ପରି ଠିଆ ହୋଇଥିଲା । ବାଣ୍ଡକୁ ଦେଖି ଖୁଡିଙ୍କ ଆଖି ପୁରା ଡିମା ଡିମା ହୋଇଗଲା । ସେ ଲୋଭେଇ ଯାଇ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ମୁଠେଇ ଧରି ଛେପ ଢ଼ୋକି କହିଲେ – ଇଲୋ ମୋ ବୋଉଲୋ...ମସ୍ତ ବଡଟାଏ ହେଇଚି । ଇସ୍ପାତ ପରିକା ଟାଣ ଲାଗୁଚି ।
ଖୁଡି ମୋତେ ଠେଲି ଦେଇ କହିଲେ – ରାଜୁ, ତମେ ଏବେ ଏଠୁ ଶୀଘ୍ର ପଳେଇ ଯାଅ ।
ମୁଁ କହିଲି – ତାହେଲେ ଖୁଡ଼ି, କହୁନ କେବେ ଦବ...
ଖୁଡି ଛେପ ଢ଼ୋକି କହିଲେ - ତମ ଦାଦା କହୁ ଥିଲେ ଆର ସପ୍ତାହରେ ସେ ଜଗତସିଂହପୁର ଯିବେ ବୋଲି । ତାଙ୍କ ସ୍କୁଲର କ’ଣ କାମ ଅଛି । ସେଠାରେ ସେ ଦି ଦିନ ରହିବେ । ମୁଁ ତମକୁ କହିବି, ସେତିକି ବେଳେ...ହେଲା... । ମୁଁ ଖୁସିରେ ଖୁଡ଼ିଙ୍କି କୁଣ୍ଢେଇ ଧରି ତାଙ୍କ ଓଠରେ ଗୋଟାଏ ଗାଢ଼ ଚୁମା ଦେଲି । ଖୁଡ଼ି ମୋତେ ଠେଲି ପକେଇ କହିଲେ: ଆରେ, ତମେ ଯାଅ ଏବେ । କିଏ ଯଦି ଦେଖି ପକେଇବ, ତାହେଲେ କ’ଣ ହେବ କହିଲ ।
ମୁଁ ତାଙ୍କ ପାଖରୁ ପଳେଇ ଆସିଲି । ଅଜଣା ଉନ୍ମାଦନାରେ ମନଟା ଭାରି ବ୍ୟସ୍ତ ଲଗୁଥିଲା ।
ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ପାଂଚ ଦିନ ବିତିଗଲା । ସେଦିନ ସକାଳୁ ଖୁଡି ଆମ ଘର ଆଡେ ବୁଲି ଦେଇ ଯାଉ ଯାଉ ମୋତେ ଚୁପ୍ ଚୁପ୍ କହିଦେଇ ଗଲେ - ତମ ଦାଦା ଆଜି ଜଗତସିଂହପୁର ଯାଉଛନ୍ତି । ଯାହା ହବ ରାତି ଏଗାରଟା ପରେ । କବାଟ ଖୋଲା ରଖି ଆଉଜେଇ ଦେଇ ଥିବି । ସତର୍କ ହେଇ ଆସିବ ।
ଖୁଡିଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ମୋ ହୃତ ସ୍ପନ୍ଦନ ବଢ଼ିଗଲା । ଦାଦାଙ୍କର ଦୁଇ ଦିନ ପାଇଁ ଜଗତସିଂହପୁର ଯିବା କଥା ଖୁଡିଙ୍କ ପାଖରୁ ଶୁଣିବା ଠାରୁ ଏହା ଭିତରେ ଖୁଡିଙ୍କି ଗେହିଁବା କଥା ଭାବି ମୁଁ ତିନିଥର ମୁଠି ମାରି ସାରିଥିଲି । ରାତିରେ ଖୁଡିଙ୍କି ଗେହିଁବା ଲାଳସାରେ ପୁରା ମୁଁ ମସ୍ତ ହେଇଗଲି । ଖୁଡିବି ମୋ ସହିତ ଗେହିଁବା ପାଇଁ ଅସଂଭାଳ ହୋଇ ପଡିବା ତାଙ୍କ ହାବଭାବରୁ ଜଣା ପଡୁଥିଲା ।
ରାତି ସାଢ଼େ ଏଗାରଟା ବାଜିଲା । ମୁଁ ବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇ ପଡିଲି । କିଏ କୁଆଡ଼େ ଶୋଇ ସାରିଥିଲେ । ମୁଁ ଧୀରେ ଧୀରେ ପାଦ ଚିପି ଖୁଡିଙ୍କ ଘର ଅଗଣାକୁ ପଶିଲି । ତାଙ୍କ ଶୋଇବା ଘର ପାଖକୁ ଯାଇ କବାଟରେ ହାତ ମାରିଲି । କବାଟ ଆଉଜା ହୋଇ ଥିଲା । ଆସ୍ତେ କରି କବାଟ ଠେଲି ଘର ଭିତରକୁ ପଶିଲି । ଖୁଡି ବେଡ୍ ଉପରେ ବସି ମୋତେ ଅପେକ୍ଷା କରିଥିଲେ । ଭିତର ପଟୁ କବାଟର ହୁକ୍ ଲଗେଇ ଦେବାକୁ ମୋତେ ଠାରି କହିଲେ । କବାଟର ହୁକ୍ ଦେଇ ମୁଁ ବେଡ୍ ପାଖକୁ ଗଲି । ଚାପା କଂଠରେ ଖୁଡି ପଚାରିଲେ – ରାଜୁ , ଆସିବା ବେଳେ ତମକୁ କେହି ଦେଖି ନାହାଁନ୍ତି ତ? ମତେ ଭାରି ଡର ମାଡୁଛି ।
ମୁଁ ଖୁଡିଙ୍କି ଚାହିଁଲି । ମାଇକିନିଆ ଗେହିଁ ହବାକୁ ପୁରା ସଜ ବାଜ ହେଇ ମୁହଁ ଓ ବେକରେ ପାଉଡର ମାରି ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେଇ ଅପେକ୍ଷା କରି ବସିଚି । ମୁଁ ବେଡ୍ ଉପରକୁ ଉଠିଯାଇ ଖୁଡିଙ୍କି କୁଣ୍ଢେଇ ତାଙ୍କ ଓଠରେ ଚୁମା ଦେଲି । ଖୁଡି ମୋ ପାଟିରେ ହାତ ଚାପି ଧରି କହିଲେ - ରାଜୁ, ଭାରି ହୁସିଆର । ଯାହା କରୁଚ ଆସ୍ତେ କର । ଆର ପାଖ ଘରେ ପିଲା ଦୁହେଁ ଶୋଇଛନ୍ତି ।
ମୁଁ ଉନ୍ମାଦନାରେ ଯେମିତି ପାଗଳ ହେଇ ଯିବି । ଟ୍ରାଉଜରକୁ ତଳକୁ ଖସେଇ ଦେଇ ଗଂଜି ଓହ୍ଲେଇ ପକେଇ ପୁରା ଲଂଗଳା ହୋଇ ପଡିଲି । ଖୁଡି ଲାଜରେ ମୁଚୁକି ହସି କହିଲେ – ଇସଃ ...ତମେ କେଡେ ଅଭଦ୍ର ମ ।
ମୁଁ ହସି ଦେଇ ତାଙ୍କ ଶାଢ଼ୀ ଖୋଲିବା ପାଇଁ ଗଲା ବେଳେ ସେ ମନାକରି କହିଲେ – ରାଜୁ...ପ୍ଲିଜ, ମୋ ସୁନାଟା ପରା । ସେମିତି କରନି । ମୁଁ ଖାଲି ମୋ ବ୍ଲାଉଜଟା ଖୋଲି ଦେଉଛି । ଆଉ ଯାହା କରିବା କଥା ତୁମେ ମୋ ଶାଢ଼ୀ ଓ ସାୟା ଟେକି ଦେଇ କର ।
ମୁଁ ତାଙ୍କୁ ଆଉ ବାଧ୍ୟ କଲିନି । ଖୁଡିଙ୍କ ବ୍ଲାଉଜ ଖୋଲି ତାଙ୍କର ବଡ ବଡ ଦୁଧକୁ ଦଳି ଭୁଣ୍ଡି ଦିଟାକୁ କାମୁଡି ଚୁଚୁମି ପକେଇଲି ।
ଖୁଡି ମୋତେ ତାଙ୍କ ଉପରକୁ ଭିଡି ନେଲେ । ମୁଁ ତାଙ୍କ ଶାଢ଼ୀ ତଳେ ହାତ ପୁରେଇଲି । ସଂଭାଳି ନପାରି ତାଙ୍କ ଶାଢ଼ୀ ଓ ସାୟାକୁ ଟେକି ତାଙ୍କ ବିଆକୁ ଦେଖିଲି । ଲାଜରେ ସେ ତାଙ୍କ ମୁହଁ ଘୋଡେଇଲେ । ଖୁଡିଙ୍କର ଘନ ବାଳ ଭର୍ତି ପାକଳ ଦରବୁଢ଼ୀ ବିଆ । ଓସାରିଆ ବିଆ ଫାଟ । ବିଆବାଳକୁ ସାଉଁଳି ଫାଟରେ ଆଙ୍ଗୁଳି ପୁରେଇଲି । ଖୁଡି ମଜାରେ ଭିଡି ମୋଡି ହୋଇ ଉଠି ପଡି ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ମୁଠେଇ ଧରିଲେ । କହିଲେ – ଏ ରାଜୁ , କ’ଣ ଏତେ ଦେଖୁଚ? ଆଉ ଡେରି ନ କରି ଆଗ କାମ ଆରଂଭ କର । ମୁଁ ଆଉ ସଂଭାଳି ରହି ପାରୁନି ।
ଖୁଡି ଥରକୁ ଥର ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ମୁଠେଇ ଧରୁ ଥିଲେ । ଶାଳୀ ମାଇକିନିଆ ସତରେ ଭାରି ଗରମ ହେଇ ସାରିଥିଲା । ମୁଁ ଲାଜ ସରମ ଛାଡି ଅଭଦ୍ରଙ୍କ ଭଳି ନିଜ ଖୁଡିର ଓଠ ଓ ଗାଲରେ ଚୁମା ଦେଇ ଚୁଚୁମି ପକାଉଥିଲି । ସେ ଜୋର ଜୋର ନିଃଶ୍ୱାସ ନେଉଥିଲେ । ମୋତେ ତାଙ୍କ ଛାତିରେ କୁଂଢ଼େଇ ଧରୁଥିଲେ । ମୋ ଟୋକା ବାଣ୍ଡ ପୁରା ଅସଂଭାଳ ହୋଇ ଉଠୁଥିଲା । ଖୁଡିଙ୍କ ଦୁଇ ଜଂଘକୁ ମେଲାକରି ଧରି ହାମୁଡେଇ ପଡି ମୋ ବାଣ୍ଡର ଅଗକୁ ତାଙ୍କ ବିଆ ଫାଟରେ ମାଡି ଦେଲି । ଉହୁଃ...ଉହୁଃ...ହେଇ ସେ ମୋତେ ଜାବୁଡି ଧରି ତଳ ପଟରୁ ତାଙ୍କ ଗାଣ୍ଡିକୁ ଆଡଜଷ୍ଟ କରି କହିଲେ - ପୁତୁରା ଗୋ, ତମ ହତିଆରଟା କେତେ ମୋଟା ହେଇଚି...
ଆହାଃ... ମୁଁ ମସ୍ତ ମଜାରେ ମୋ ପିଚାକୁ ହଲେଇ ହଲେଇ ମୋର ୭” ଲମ୍ବା ଗୋଟାକ ଯାକ ବାଣ୍ଡ ମୂଳ ପଯ୍ୟଁନ୍ତ ତାଙ୍କ ବିଆ ଭିତରକୁ ମାଡିଦେଲି । ତାଙ୍କ ଖସଡ଼ା ବିଆ ଭିତରକୁ ବାଣ୍ଡଟା ସଟ୍ କରି ପଶିଗଲା । ବିଆ ଭିତରଟା ପୁରା ନାଳୁଆ ଆଉ ଗରମ ଲାଗୁଥିଲା । ମୁଁ ପିଚା ଟେକି ଗେହିଁବା ଆରଂଭ କରିଦେଲି । ଖୁଡି ମତେ ମଜାରେ ଭିଡି ତଳପଟୁ ତାଙ୍କ ଗାଣ୍ଡିକୁ ଟେକି ପକେଇ କହିଲେ – ଉହୁ...ହୁଃ...କି ମଜା...ସତରେ ତମେ ବଢ଼ିଆ ହତିଆରଟାଏ ରଖିଚ । ଆହାଃ...ଭାରି ଭଲ ଲାଗୁଚି ଗୋ ରାଜୁ... ଆଉ ଟିକିଏ ଜୋର ଜୋର କର...
ମୁଁ ଖୁଡିଙ୍କ ଓଠକୁ ଚୁଚୁମି ଦେଇ କହିଲି – ଖୁଡି, ତମ ବିଆ ବି ମସ୍ତ ହେଇଚି । ମତେ ବି ଗେହିଁବାକୁ ଭାରି ଭଲ ଲାଗୁଚି...ଭାରି ମଜା...
ମୋ ମସ୍ତ ଲଂବା ବାଣ୍ଡ ଖୁଡିଙ୍କ ଦରବୁଢ଼ୀ ପାକଳ ବିଆ ଭିତରେ ଦଳି ହେଇ ଖସଡୁ ଥିଲା ...ଖୁଡିଙ୍କ ବିଆ ଭିତରଟା ଭାରି ନାଳୁଆ ଲାଗୁଥିଲା ...ମୁଁ ଗେହୁଁ ଗେହୁଁ ତାଙ୍କ ଦୁଧ ଯୋଡାକୁ ଅସଂଭାଳ ଉତେଜନାରେ କାମୁଡି ଚୁଚୁମି ପକାଉ ଥିଲି । ଖୁଡିଙ୍କି ପ୍ରକୃତରେ ଖୁବ୍ ଭଲ ଲାଗୁଥିଲା । ସେ ମୋତେ ଥରକୁ ଥର କୁଂଢ଼େଇ ଧରି ତାଙ୍କ ଗାଣ୍ଡିକି ଟେକି ପକାଉଥିଲେ । ଚାପା କଂଠରେ କହିଲେ – ରାଜୁ , ଭଲ କରି ଜୋର ଜୋର ଗିହଁ... । ତମ ହତିଆରଟା ସତରେ ଭାରି ମସ୍ତ ବୃଷାଳିଆ ହେଇଚି ...ଆଃ...କେତେ ସୁନ୍ଦର ତମେ ଗେହୁଁଚ ମ ।
ଖୁଡି ସେତେବେଳକୁ ଜୋର ଅସଂଭାଳ । ତାଙ୍କ ମୁହଁ ବାଘୁଣୀ ଭଳି ଦିଶୁଥିଲା । ତାଙ୍କ ବିଆ ଭିତରଟା ବିଆ ରସରେ ପୁରା ନାଳରେ ଯାଇ ସାରିଥିଲା । ମୁଁ ବି ଆଉ ସଂଭାଳି ପାରୁ ନଥିଲି । ଖୁଡିଙ୍କ ମସ୍ତ ପାକଳ ବିଆକୁ ଖେଂଚି ଖେଂଚି ମୋ ବାଣ୍ଡ ବି ଅସହ୍ୟ ଉତେଜନାରେ ଗରମ ହୋଇଗଲା । ଖୁଡିଙ୍କର ବିଆରୁ ଶୀଘ୍ର ରସ ବାହାରିଗଲା । ସେ ଅତିଶୟ ଆନନ୍ଦରେ ମତୁଆଲା ହୋଇ ମୋତେ କୁଂଢ଼େଇ ଧରିଲେ । ମୁଁ ଜୋର ଜୋର ଠେସ ମାରିବାକୁ ଲାଗିଲି । ନାଳୁଆ ବିଆ ଭିତରେ ବାଣ୍ଡ ଯାଆ ଆସ କଲା ବେଳେ ଖାଲି ଚପ୍ ଚପ୍ ଶବ୍ଦ ହେଉଥିଲା । ଆଃ... ଅସହ୍ୟ ଆନନ୍ଦ ଓ ଉତେଜନାରେ ମୁଁ ଆତ୍ମହରା ହୋଇ ପଡିଲି । ଖୁଡିଙ୍କ ବେକରେ ମୁହଁ ଘଷି ପକେଇ ତାଙ୍କ ବିଆର ଖୁବ୍ ଭିତରକୁ ବାଣ୍ଡକୁ ଦାବି ଦେଲି । ମୋ ବାଣ୍ଡରୁ ପିଚ୍ ପିଚ୍ ହୋଇ ବୀର୍ଯ ବାହାରିଗଲା । ମୁଁ ପୁରା ଧଇଁ ସଇଁ ହୋଇ ପଡିଲି । ଖୁଡି ମୋତେ କୁଂଢ଼େଇ ଧରି ତାଙ୍କ ଦି ଗୋଡକୁ ମୋ ଅଂଟାରେ ଗୁଡେଇ ଭିଡି ଧରିଲେ । ଆଃ...ଶାଳୀ ଦରବୁଢ଼ୀ ଖୁଡି ମୋର ଗୋଟାଏ ଖୁବ୍ ମସ୍ତ ଗେହିଁ ମାଇକିନିଆ । ତା ବିଆ ଏବେବି ଭାରି ଗରମ ଅଛି ।
ଜୀବନରେ ପ୍ରଥମ ଥର ପାଇଁ ଖୁଡି ପରି ଗୋଟାଏ ଜବର ମାଇକିନିଆକୁ ଗେହିଁବାର ଅନୁଭୁତିରେ ମୁଁ ପୁରା ବିଭୋର ହୋଇ ଉଠୁଥିଲି । ଖୁଡି ହସି ଦେଇ ମୋତେ ତାଙ୍କ ଉପରୁ ତଳକୁ ଠେଲି ଦେଲେ । ସେ ଶାଢ଼ୀ ସଜାଡି ପିନ୍ଧିଲେ ।
ମୁଁ ଦେଖିଲି ଖୁଡିଙ୍କ ମୁହଁ ଖଣ୍ଡକ ଭାରି ଖୁସି ଖୁସି ଦିଶୁଛି । ମୋତେ ଚାହିଁ ଲାଜରେ ହସି ଦେଇ କହିଲେ – ବାପରେ...ଏବେ ତ ତମେ ବଢ଼ିଆ ଗେହିଁବା ଶିଖି ଗଲଣି...
ମୁଁ କହିଲି – ତାହା ମାନେ ଖୁଡି...ମୋ ଗେହିଁବା ତମକୁ ଭଲ ଲାଗିଚି ।
ଖୁଡି ମୁରୁକି ହସି କହିଲେ – ମତେ ବହୁତ ଭଲ ଲାଗିଚି । ଆଉ ତମକୁ ମୁଁ କେମିତି ଲାଗିଲି ?
ମୁଁ ଆଖି ନଚେଇ କହିଲି – ତମେ ତ ଖୁଡି ଆଜି ଠାରୁ ମୋ ହୃଦୟର ରାଣୀ ହେଇଗଲ ।
ଖୁଡି ପଚାରିଲେ – ଏବେ ଯିବ ନା ଆହୁରି ମନ ଅଛି ?
ମୁଁ କହିଲି – ଖୁଡି ତମେ ଭାରି ନିର୍ଦ୍ଦୟ ହେଇ ଯାଉଚ ।
ଖୁଡି ହସ ଚାପି କହିଲେ – ହଉ, ମୁଁ ଯାଉଚି ପରିସ୍ରା କରି ଧୋଇ ହୋଇ ଆସେ । ତମେ ଚୁପ ଚାପ୍ ଏଠି ଶୋଇଥା ।
ଖୁଡି ଆସିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମୁଁ ବେଡ୍ରେ ଶୋଇ ରହିଲି । ଖୁଡି ଆସିବା ପରେ ଦୁହେଁ କୁଂଢ଼ା କୁଂଢି଼ ହୋଇ ଚୁମା ଖାଇଲୁ । ପୁଣି ଥରେ ଗେହିଁବା ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତି ଚଳେଇଲୁ । ରାତି ସାରା ଖୁଡିଙ୍କ ପାଖରେ ଶୋଇ ତାଙ୍କୁ ଆହୁରି ଦିଥର ଗେହିଁଲି । ତାଙ୍କ ଠାରୁ ଜମା ମନ ଛାଡୁ ନ ଥିଲା । ମୋ ଠାରୁ ମସ୍ତ ଗିହଣ ଖାଇ ତାଙ୍କର ବି ମନ ମହା ଖୁସି । ପ୍ରତିଥର ଗେହିଁଲା ବେଳେ ତାଙ୍କ ବିଆରୁ ପ୍ରଚୁର ବିଆରସ ବାହାରୁ ଥିଲା ।
ଖୁଡିଙ୍କି ୪୦ ବର୍ଷ ବୟସ ଓ ସେ ଦିଇଟା ପିଲାର ମାଆ ହେବା ପରେବି ତାଙ୍କ ବିଆ ଏବେ ଭାରି ରସୁଆଳ ଆଉ ଗରମ । ଦୁଇଟା ପିଲାର ମାଆ ହେବା ପରେ ତାଙ୍କ ବିଆ ଟିକିଏ ବଡ଼ ହୋଇ ଯାଇଥିଲେ ବି ମୋ ମୂଷଳିଆ ବାଣ୍ଡ ପାଇଁ ଖୁଡିଙ୍କ ପାକଳିଆ ବିଆ ପୁରା ଫିଟ୍ ଥିଲା । ଖୁଡିଙ୍କ ପାଖରୁ ବିଦାୟ ନେଇ ଆସିଲା ବେଳକୁ ରାତି ସାଢ଼େ ତିନିଟା । ତାଙ୍କୁ ଛାଡି ଆସିବାକୁ ମୋଟେ ମନ ହେଉ ନ ଥିଲା । ବାଧ୍ୟ ହୋଇ ବାହାରି ଆସି ପରିସ୍ରା କରି ମୋ ରୁମ୍କୁ ଆସି ଶୋଇଲି । ଭାରି କ୍ଲାନ୍ତ ହୋଇ ପଡ଼ିଥିଲି ।
ତାପର ଦିନ ଖୁଡି ମତେ ଦେଖି ମୁରୁକି ମୁରୁକି ହସୁଥିଲେ । ସିଏ ଭାରି ଫୁର୍ତି ଜଣା ପଡୁଥିଲେ । ମୁଁ ବି ଭାରି ମସ୍ତ ହୋଇ ଉଠୁଥିଲି । ଦାଦା ଘରେ ନାହାଁନ୍ତି । କାଲିକି ଆସି ପହଂଚି ଯିବେ । ଆଉ ଚାନ୍ସ ମିଳିବ କି ନାହିଁ । ରାତିରେ ଖୁଡିଙ୍କି ଲଙ୍ଗଳା କରି ମସ୍ତ ଗେହିଁବି ବୋଲି ଭାବି ମୁଁ ଅଥୟ ହୋଇ ପଡୁଥିଲି । ଦିନ ସାରା କାମରେ ମୋର ମୋଟେ ମନ ଲାଗୁ ନ ଥିଲା । କାମରୁ ଶୀଘ୍ର ଫେରି ଆସିଲି । ଆସିଲା ବେଳେ ବାଟରୁ ଖୁଡ଼ି ଏବଂ ତାଙ୍କ ପିଲା ଦୁହିଁଙ୍କ ପାଇଁ ଚାଟ୍ ନେଇ ଆସିଲି । ସିଧା ଖୁଡ଼ିଙ୍କ ଘରକୁ ଗଲି । ମୋତେ ଦେଖି ଖୁଡ଼ି ହସିଦେଇ କହିଲେ: ଆରେ ରାଜୁ । ମୁଁ ଖୁଡ଼ିଙ୍କ ହାତକୁ ପାକେଟ୍ଟା ବଢ଼େଇ କହିଲି - ନିଅ । ଖୁଡ଼ି କହିଲେ: କ’ଣ ? ମୁଁ କହିଲି – ତମ ପାଇଁ ଚାଟ୍ ଆଣିଥିଲି । ଖୁଡ଼ି ମୋତେ ଚାହିଁ ଚାପା କଣ୍ଠରେ କହିଲେ: କ’ଣ ?...ରାତି ପାଇଁ ଲାଂଚ । ମୁଁ ଖୁଡ଼ିଙ୍କ ଆଖିରେ ଆଖି ମିଶେଇ କହିଲି – ଲାଂଚ ନ ଦେଲେ ବି ଦବାକୁ ତମେ ମନା କରିବ ନାହିଁ ।
ଖୁଡ଼ି କହିଲେ: ସତରେ! ବସୁନ ତମେ ଖାଇବ । ମୁଁ କହିଲି – ଉହୁଁ...ଖୁଆଇବା କଥା ତ ରାତିକି ଭଲ କରି ଖୁଆଇବ । ମୁଁ ଆସିବା ବେଳକୁ ତାଙ୍କ ପିଲାମାନେ ପହଁଚି ଯାଇ କହିଲେ – ବୋଉ, ସିଏ କ’ଣ ? ଖୁଡ଼ି କହିଲେ – ତମ ରାଜୁ ଭାଇ ତମ ପାଇଁ ଚାଟ୍ ଆଣିଛନ୍ତି ।
ମୁଁ କହିଲି - ଆସୁଛି ଖୁଡ଼ି । ମୁଁ ଘରକୁ ଆସିଲି ।
ରାତି ସାଢ଼େ ଏଗାରଟା ବେଳକୁ ପାଦ ଚିପି ଚିପି ଯାଇ ଖୁଡିଙ୍କ ଶୋଇବା ଘର କବାଟ ଠେଲି ଭିତରକୁ ପଶିଲି । ଖୁଡି ମୋତେ ଅପେକ୍ଷା କରିଥିଲେ । ମତେ ଦେଖି ଖୁଡିଙ୍କ ମୁହଁରେ ହସ ଉଚ୍ଛୁଳି ପଡିଲା । ଦୁହେଁ ଠିଆ ଠିଆ ଆଗ କୁଂଢ଼ା କୁଂଢ଼ି ହୋଇ ଚୁମା ଖାଇ ଗେଲ ହେଲୁ । ମୁଁ ଖୁଡିଙ୍କ ଦୁଧକୁ ଦଳି ବିଆରେ ହାତମାରି ସାଉଁଳି ପକେଇଲି । ଖୁଡି ଟ୍ରାଉଜର ମିଶା ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ମୁଠେଇ ଆଦର କଲେ । ରୁମ୍ରେ ଲାଇଟ୍ ଜଳୁଥିଲା । ଖୁଡିଙ୍କ ଶାଢ଼ୀ ଖୋଲିଲା ବେଳକୁ ସେ ନାହିଁ ନାହିଁ ହେଉଥିଲେ । ବହୁତ ବାଧ୍ୟ କରିବାରୁ ରାଜି ହୋଇ ଶାଢ଼ୀ, ସାୟା, ବ୍ଲାଉଜ ଓ ବ୍ରା ଖୋଲି ପୁରା ଲଂଗଳା ହେଲେ । ବେଡ୍ ଉପରେ ଦୁହେଁ ଆଗେ ଭେରାଏ କୁଂଢ଼ା କୁଂଢ଼ି ହେଇ ଚୁମା ଖାଇଲୁ । ଖୁଡି ତାଙ୍କ ବଡ ବଡ ଦୁଧକୁ ମୋ ଛାତିରେ ରଗଡି ମୋ ଓଠରେ ଚୁମା ଦେବା ବେଳକୁ ମୁଁ ତାଙ୍କ ଓଠକୁ ଆସ୍ତେ କାମୁଡି ତାଙ୍କ ବିଆର ବାଳକୁ ସାଉଁଳେଇଲି ।
ଖୁଡି ତାଙ୍କ ଦି ଗୋଡକୁ ମେଲେଇ ମୋତେ ତାଙ୍କ ଉପରକୁ ଭିଡିନେଲେ । ମୁଁ ଆଉ ଡେରି ନକରି ମୋର ଶକ୍ତ ଲଂବା ବାଣ୍ଡକୁ ଖୁଡିଙ୍କ ରସୁଳିଆ ଗହିରା ବିଆ ଭିତରକୁ ଦାବି ଦେଇ ଗେହିଁବା ଆରଂଭ କରିଦେଲି । ଖୁବ୍ ମସ୍ତିରେ ରାତି ସାରା ଖୁଡିଙ୍କୁ ତିନିଥର ମସ୍ତ କରି ଗେହିଁଲି । ସେ ବି ଗେହିଁବାରେ ଖୁବ୍ ସହଯୋଗ କରୁଥିଲେ । ତିନିଥର ଯାକ ଗେହିଁବା ବେଳେ ତାଙ୍କ ବିଆରୁ ପ୍ରଚୁର ଗରମ ବିଆରସ ବୋହି ବିଛଣାକୁ ପୁରା ଓଦା କରିଦେଲା । ମୋ ମୂଷଳିଆ ବାଣ୍ଡର ଗିହଣ ଖାଇ ଖୁଡି ମୋ ଉପରେ ପୁରା ଖୁସି ହୋଇଗଲେ । ଆସିବା ବେଳକୁ ଖୁଡି କହିଲେ – ରାଜୁ, କାଲି ତ ତମ ଦାଦା ଆସିବେ । ତେଣୁ ତମେ ଦୁଷ୍ଟାମୀ କରି ମୋ ସାଙ୍ଗରେ ମୋଟେ ଲାଗିବନି କହୁଚି । ସୁବିଧା କରି ମୁଁ ପୁଣି ତମକୁ ଜଣେଇବି। ପରେ ଆମେ ପୁଣି ସୁବିଧା ଦେଖି ହବା ।
ଖୁଡିକି ପଟେଇ ଗେହିଁ ପାରି ଥିବାରୁ ପ୍ରକୃତରେ ମୁଁ ଭାରି ଖୁସିଥିଲି । ମୋର ଆତ୍ମ ବିଶ୍ୱାସ ବଢ଼ି ଯାଇଥିଲା । ମାଇକିନିଆ ବିଆର ସ୍ୱାଦ ଚାଖିବା ପରେ ମୋ ବାଣ୍ଡ ଆହୁରି ମତୁଆଲା ହୋଇ ଉଠୁଥିଲା । ସତକଥା କହିଲେ ମୁଁ ଭାରି କାମାତୁର । ମାଇକିନିଆ ବିଆର ସୁଖ କେତେ, ସେକଥା ମୁଁ ଖୁଡିଙ୍କି ଗେହିଁବାରୁ ଜାଣି ପାରିଲି । ସେଥିନେଇ ଗେହିଁବା ପାଇଁ ମୋ ମନ ସବୁବେଳେ ଆତୁର ହୋଇ ପଡୁଥିଲା ।
ଖୁଡିଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ସବୁବେଳେ ମିଳାମିଶା କରିବା ଏତେ ସହଜ ନ ଥିଲା । ଦାଦା କାଳେ ସଂଦେହ କରିବେ ବୋଲି ଖୁଡି ବି ଖୁବ୍ ଡରୁଥିଲେ । କେତେବେଳେ କେମିତି ତାଙ୍କୁ ଟିକିଏ ପାଇବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିଲେ ମୁଁ ତାଙ୍କୁ ଭିଡି ଧରୁଥିଲି । ତାଙ୍କ ଓଠରେ ଗାଢ଼ ଚୁମା ଆଙ୍କି ଦେଉଥିଲି, ଦୁଧ ଓ ଗାଣ୍ଡିକି ଚିପି ପକାଉ ଥିଲି ଓ ବିଆରେ ହାତ ମାରୁଥିଲି । ସିଏ ବି ମୋତେ ତାଙ୍କ ଛାତି ଉପରକୁ ଟାଣି ନେଉଥିଲେ । ଚାପା କଂଠରେ ମୋ କାନରେ କହୁଥିଲେ – ସତରେ ରାଜୁ, ତମ ପାଇଁ ମୁଁ ପାଗଳୀ ହୋଇଯିବି । ମୁଁ ଦିଇ ହାତରେ ତାଙ୍କ ଗାଣ୍ଡିକୁ ସାଉଁଳି ଆସ୍ତେ ଦଳି ପଚାରିଲି – ଏହା ଭିତରେ ଦାଦାଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ଗିହାଁଗେହିଁ ହେଇନି କି ?
ଖୁଡି ଲାଜେଇ ଯାଇ କହିଲେ – ହଁ, ଗଲା କାଲି ରାତିରେ ହେଇ ଥିଲୁ...ହେଲେ ତମ ସାଙ୍ଗରେ ହେଲେ ଯୋଉ ମଜା, ତାଙ୍କ ପାଖରେ ସେ ମଜା ମିଳୁନି ।
ମୁଁ ତଳପଟୁ ଶାଢ଼ୀ ଭିତରେ ହାତ ପୁରେଇ ତାଙ୍କ ବିଆକୁ ସାଉଁଳି ସାଉଁଳି ବିଆ ଭିତରକୁ ଆଙ୍ଗୁଳି ପୁରେଇ ଦେଲି ...ଆଃ । ଖୁଡି ମୋ ମୁହଁକୁ ଚାହିଁ କହିଲେ – ରାଜୁ, ତମେ ଆଉ ସେଇଠି ହାତ ମାରନି...ସଂଭାଳି ହବନି...
ମୁଁ ମୁଚୁକି ହସି କହିଲି – ଖୁଡି, ସତରେ କ’ଣ ଏବେ କିଛି ସୁବିଧା କରି ହବନି? ଆଉ ମତେ କେତେ କଷ୍ଟ ଦବ ।
ଖୁଡି ମୋତେ ଚାହିଁ ଟିକେ ଚିନ୍ତା କଲେ । ସେତେବେଳକୁ ସଂଧ୍ୟା ହୋଇ ଯାଇଥିଲା । ମୁଁ କହିଲି – ଖୁଡି, ତମେ ଟିକେ ବାଡି ପଛପଟକୁ ଆସନ୍ତ ନି... ୧୦ ମିନିଟ୍ର କାମ...
ଖୁଡି ଚମକି ପଡିଲେ । କହିଲେ – ଏ...ମାଆ, ଏଇ ଅନ୍ଧାରରେ...
ମୁଁ କହିଲି – ତମେ ଆଉ କିଛି କୁହନି ଖୁଡି । ମୁଁ ତୁମକୁ ସେହି ଭଂଗା ଗୁହାଳ ଘର ପାଖରେ ଅପେକ୍ଷା କରିଚି...
ସେ ହସି ଦେଇ କହିଲେ – ସତରେ କ’ଣ ତମେ ଭାରି ମନ କରିଚ ।
ମୁଁ ମୋ ଟ୍ରାଉଜରଟାକୁ ତଳକୁ ଖସେଇ ଦେଇ ଚଡି ତଳୁ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ କାଢ଼ି ତାଙ୍କୁ ଦେଖେଇଲି । ମୋ ବାଣ୍ଡ ସେତେବେଳକୁ ଶକ୍ତ ହୋଇ ଟିଙ୍ଗେଇ ଠିଆ ହୋଇଥିଲା । ଖୁଡି ଦେଖି ଦେଇ ଲାଜେଇ ଛେପ ଢ଼ୋକି କହିଲେ – ହଉ, ତମେ ଆଗରେ ଯାଅ ...ମୁଁ ଆସୁଚି ।
ମୁଁ ଅନ୍ଧାରରେ ଯାଇ ବାଡି ପଛପାଖ ଭଙ୍ଗା ଗୁହାଳ ଘର ପାଖରେ ଅପେକ୍ଷା କଲି । ଭାରି ନିଛାଟିଆ ଯାଗା । ଚାରିଆଡେ ବହଳ ଅନ୍ଧାର । କିଛି ସମୟ ପରେ ଖୁଡି ପହଂଚିଲେ । ମୁଁ ତାଙ୍କୁ ଭିଡି ଧରିଲି ।
ଖୁଡି କହିଲେ – ରାଜୁ ଏଠି କେମିତି ହେବା ଯେ ? ଏଠାରେ ହବାକୁ କ’ଣ ସୁବିଧା ହେବ ?
ମୁଁ କହିଲି – ଖୁଡି ତମେ ବ୍ୟସ୍ତ ହୁଅନି । ତମେ କାନ୍ଥରେ ଭରାଦେଇ ନଇଁ ପିଚାକୁ ଟେକି ରଖ... ମୁଁ ତମ ପଛ ପଟରୁ ପୁରୋଉଚି ।
ଖୁଡି ବୋଧେ ସେମିତି ବାଗରେ କେବେ ଗେହିଁ ହେଇ ନଥିଲେ । ସେ ମୋତେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ଚାହିଁଲେ । ମୁଁ ମୋ ଟ୍ରାଉଜର ଖୋଲୁ ଖୋଲୁ କହିଲି – ଖୁଡି...ଜଲ୍ଦି ...ଜଲ୍ଦି...ଡେରି କରିନି ।
ସେ ଭଙ୍ଗା କାନ୍ଥରେ ଭରା ଦେଇ ହାମୁଡି ପଡିଲେ । ମୁଁ ପଛ ପଟରୁ ତାଙ୍କ ଶାଢ଼ୀକୁ ଟେକି ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ସାଉଁଳି, ପାଟିରୁ ପୁଳାଏ ଛେପ ଆଣି ବାଣ୍ଡ ଅଗରେ ବୋଳିଦେଲି । ଖୁଡିଙ୍କ ଗାଣ୍ଡି ସନ୍ଧିରେ ଆଙ୍ଗୁଳି ମାରିଲି, ତାଙ୍କ ଦୁଇ ଜଙ୍ଘକୁ ଅଳ୍ପ ମେଲା କରି ଧରିଲି । ମୁଁ ଯେମିତି ଉନ୍ମାଦନାରେ ଫାଟି ଯିବି । ଖୁଡିଙ୍କ ଗାଣ୍ଡି ତଳ ପଟେ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ନେଇ ତାଙ୍କ ବିଆ ଫାଟକୁ ଅଣ୍ଡାଳି ବାଣ୍ଡ ଅଗକୁ ଲଗେଇ ମାଡି ଦେଲି । ଚାପି ହେଇ ବାଣ୍ଡର ଅଧା ଅଧି ଖୁଡିଙ୍କ ବିଆ ଭିତରକୁ ଗଳିଗଲା...ଆଃ... ଖୁଡିଙ୍କ ଅଂଟାକୁ ଦି ହାତରେ ଜାବୁଡି ଧରି ଠେଲା ମାରିଲି । ଏବେ ମୋର ଗୋଟାକ ଯାକ ବାଣ୍ଡ ଯାଇ ଖୁଡିଙ୍କ ବିଆ ଭିତରେ ପଶିଗଲା । ଖୁଡି ଜୋର ଜୋର ନିଃଶ୍ୱାସ ନେଇ କହିଲେ – ଭାରି ଭଲ ଲାଗୁଚି ଗୋ ରାଜୁ, ଜୋର ଜୋର କର...ମଜା ସଂଭାଳି ହେଉନି ।
ମୁଁ ପିଚା ହଲେଇ ଜୋର ଜୋର ଠେସ ମାରି ଗେହିଁବା ଆରଂଭ କଲି । ବାଣ୍ଡ ବେଶ୍ ଚପେଇ ହେଇ ଖୁଡିଙ୍କ ବିଆ ଭିତରେ ଥପ୍ ଥପ୍ ଶବ୍ଦ କରି ପଶୁଥିଲା । ଭାରି ମଜା ପଛରୁ ଗେହିଁବାରେ । ଖୁଡିଙ୍କି ଗେହିଁବା ଭିତରେ ମୁଁ ତାଙ୍କର ମସ୍ତ ଗାଣ୍ଡିକି ଦଳୁଥିଲି ।
ଗାଣ୍ଡିକି ଦଳୁ ଦଳୁ ତାଙ୍କ ଗାଣ୍ଡି କଣାରେ ଆଙ୍ଗୁଳି ମାରିଦେଲି । ଖୁଡି ପଛକୁ ମୁହଁ ବୁଲେଇ ମୋତେ ଚାହିଁ ହସିଦେଲେ । ଏମିତି ପୋଜରେ ଗେହିଁବା ତାଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗୁଥିଲା । ସିଏ ବି ମସ୍ତ ହେଇ ବେଳେବେଳେ ତାଙ୍କ ପିଚାକୁ ପଛକୁ ଠେଲି ଦଉଥିଲେ । ମୁଁ ହାତ ବଢ଼େଇ ବ୍ଲାଉଜ ମିଶା ତାଙ୍କ ଦୁଧ ଯୋଡାକୁ ଦଳି ପକେଇଲି । ଖୁଡି କହିଲେ – ଏଇ ରାଜୁ, ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ ଚିପ । ଏ ଯୋଡାକ କ’ଣ ଇଟା ନା ପଥର...କାଟୁଚି, ଆଃ...
ମୁଁ ମସ୍ତ ମଜାରେ ଖୁଡିଙ୍କୁ ପଛ ପାଖରୁ ଭିଡିଧରି ଗେହିଁ ଚାଲିଲି । ମୋ ମୂଷଳିଆ ବାଣ୍ଡର ଗିହଣରେ ଖୁଡିଙ୍କ ରସାଳ ବିଆରୁ ବିଆରସ ତାଙ୍କ ଜଂଘ ତଳକୁ ବୋହି ଆସିଲା । ସେ ଚାପା କଂଠରେ କହିଲେ – ରାଜୁ, ଜୋର ଜୋର କର...ଆହୁରି ଭିତରକୁ ଦାବି କରି କର...ଆଃ...ବୋଉଲୋ...କେତେ ଭଲ ଲାଗୁଚି । ମୋ ବିଆ ଭିତରଟା ଯେମିତି ଗରମ ହେଇଚି ନା...ଆଃ...
ମୁଁ ଖୁଡିଙ୍କ ପଛପାଖୁ ଭିଡି ଧରି ତାଙ୍କ ପିଠିରେ ମୁହଁକୁ ଘଷି ପକେଇ ଚୁମା ଦେଲି । ମୁଁ ବି ଆଉ ସଂଭାଳି ପାରୁ ନଥିଲି । ବାଣ୍ଡରୁ ଗରମ ବୀର୍ଯ ବାହାରିବା ପାଇଁ ମୋତେ ଅସଂଭାଳ କରି ପକାଉଥିଲା । କୋଉ ମୁହୂର୍ତ ରେ ଖୁଡିଙ୍କ ବିଆ ଭିତରକୁ ପିଚିକି ଯିବ ମୁଁ ଜାଣି ପାରୁ ନଥିଲି । ଖୁଡିଙ୍କ ବିଆରୁ ପ୍ରବଳ ଭାବରେ ଗରମ ବିଆରସ ବୋହି ଆସିଲା । ମୁଁ ଆଉ ସଂଭାଳି ପାରିଲି ନାହିଁ । ଦୁଇ ଥର ଜୋରରେ ଠେସ ମାରି ଖୁଡିଙ୍କ ପିଚାକୁ ଜାବୁଡ ଧରି ମୋ ଉତାଳିଆ ଲଂବା ବାଣ୍ଡକୁ ଖୁଡିଙ୍କ ବିଆ ଭିତରକୁ ମାଡି ଦେଲି । ପିଚକାରୀ ମାରିବା ଭଳି ମୋ ବାଣ୍ଡରୁ ବୀର୍ଯ ବାହାରିଗଲା । ଆଃ...ଓଃ...କି ସୁଖ ସତରେ... ଖୁଡି ତର ତର ହୋଇ ତାଙ୍କ ସାୟାରେ ତାଙ୍କ ଜଂଘ ଆଉ ବିଆକୁ ପୋଛି ପକେଇ ଚାରି ପାଖକୁ ଚାହିଁଦେଇ କହିଲେ – ଇଲୋ ମୋ ବୋଉଲୋ...ଏ ଯାଗାଟା କେତେ ନିଛାଟିଆ ମଁ ...ମୁଁ ଯାଉଚି...ଆଜି ଭାରି ଭଲ ଲାଗିଲା । ଏମିତି ପଛ ପଟରୁ କରିବାରେ ଭାରି ମଜା...
ମୁଁ ହସିଦେଇ କହିଲି – ଖୁଡି.ଏମିତି ମଝିରେ ମଝିରେ ପୁତୁରାକୁ ଟିକିଏ ଦୟା କରୁଥିବ...
ଖୁଡି ମୁହଁରେ ହାତ ଚାପି ହସିଲେ । କହିଲେ - ଦୁଷ୍ଟ କୋଉଠି କା’ର...
ମୁଁ ପଚାରିଲି – ଖୁଡି, ଅସୁବିଧା ହବନି ତ? ଖୁଡ଼ି କହିଲେ: ଅସୁବିଧା? କି ଅସୁବବିଧା ।
ମୁଁ କହିଲି: ମାନେ... ତମ ଭିତରେ ବୀର୍ଯ ଛାଡ଼ୁଚି । ତମ ପେଟରେ ପିଲା ରହି ଯିବନି ତ ?
ଖୁଡ଼ି ମୁରୁକି ହସି କହିଲେ: ଆଜି କାହିଁକି ମନେ ପଡ଼ୁଚି । ଯୋଉ ଦୁଇ ରାତି ମୋ ପାଖରେ ଶୋଇଥିଲ, ରାତି ସାରା ତ ଧୁମ୍ ଲୋଡ଼୍ କରୁଥିଲ; ସେତେବେଳେ ତ ଛୁଆ ରହିବା କଥା ଭାବୁ ନ ଥିଲ । ରହିଲେ ରହିବ...ତମ ଆଡ଼ୁ ତମର ଆଉ ଗୋଟିଏ ଭାଇ କି ଭଉଣୀ ଆସିବ । ହେଃ...ହେଃ...ତମେ ଡରୁଚ କି?
ମୁଁ ନିର୍ଲଜଙ୍କ ପରି ହସିବାକୁ ଚେଷ୍ଟାକଲି । ସେ ମୁରୁକି ହସା ଦେଇ କହିଲେ – ବ୍ୟସ୍ତ ହେବାର କିଛିନାହିଁ... ସେମିତି କିଛି ହବନି...ମୁଁ ଅପରେସନ ହୋଇ ସାରିଚି ।
ମୁଁ କହିଲି – ଖୁଡି, ତାହେଲେ ମତେ ଦବା ପାଇଁ ତମେ ଏତେ କୃପଣ କାହିକି ହଉଚ...
ଖୁଡି କହିଲେ - ଆରେ... ତମକୁ ଦବାକୁ ମୁଁ କୃପଣ କେତେବେଳେ ହେଲି...ତମକୁ ଦବାକୁ ତ ମୋର ସବୁବେଳେ ମନ... ସୁଯୋଗ ମିଳିଲେ ମୁଁ ତ ତମକୁ ଟିକିଏ ବି ପାଖରୁ ଛାଡନ୍ତି ନାହିଁ ...
ଖୁଡିଙ୍କ ଦୁଧକୁ ଦଳି ଦେଇ କହିଲି – ସତ କହୁଚ ଖୁଡି...
ଖୁଡି କହିଲେ – କାହିଁକି ତମର ବିଶ୍ୱାସ ହଉନି...
ମୁଁ କହିଲି – ତମ କଥାରେ ମୋର ପୁରା ବିଶ୍ୱାସ । ଏଇ...ଖୁଡି, ପୁଣି କେତେବେଳେ ଦବ...
ଖୁଡି ମୋତେ ପେଲି ଦେଇ କହିଲେ - ଯାଃ...ତମର ଖାଲି ସେଇ କଥାରେ ମନ । ହଉ, କାଲି ଏତିକି ବେଳକୁ ଦେଖିବା...
ମୁଁ କହିଲି – ଓଃ...ଖୁଡି, ସତରେ ତମେ ଗ୍ରେଟ୍ ...
- ଶେଷ -
